Vikan - 17.01.1974, Blaðsíða 20

Ljósmóðirin
verður
hvað eftir
annað vitni
segir Helga M. Nielsdóttir ljósmóðir i
þessu viðtali við Vikuna. Hún segir hér
frá byggingu Fæðingarheimilisins við
Eiriksgötu,l jósmóðurstörfum i Reykjavik
á kreppuárunum, námi sinu við Rikis-
spitalann i Kaupmannnahöfn og mörgu
fleiru. Einnig er vikið að þvi viðkvæma
máli, fóstureyðingum.
Fyrir rúmum fimmtiu árum
lagði ung stúlka frá Æsustöðum i
Eyjafirði upp í langa ferð með
strandferðaskipinu frá Akureyri
vestur um land til Reykjavikur.
Hún hét Helga Marin Nielsdóttir
og i Reykjavik ætlaði hún að
reyna að komast til náms i
Hjúkrunarkvennaskólanum. Sigl-
ingin tók heilar þrjár vikur og
þegar áfangastað var loksins náð,
komst Helga að þvi, að skólinn
var fullsetinn og hún þurfti að
fara alla leið til Isafjarðar aftur,
ef hún ætlaði að komast að i
hjúkrunarnámi. Henni fannst
ekki fýsilegt að leggja i aðra sigl-
ingu og auk þess leyfði fjárhagur-
inn það ekki. Helga hélt þvi kyrru
fyrifi Reykjavik og jafnframt þvi
sem hún vann fyrir sér á kjóla-
verkstæði, lærði hún að baldera
og bródera.
Svo var það árið 1923, að Helga
hóf ljósmóðurnám, einkum fyrir
orð Mariu Maack.
— Ég fékk fyrst verulegan á-
huga á ljósmóðurstarfinu, þegar
móðir min eignaðist systur mina,
sem er fjórtán árum yngri en ég.