Vikan - 17.01.1974, Blaðsíða 41

inn og stór poki meö nokkrum
steinum I lá I einu horninu. Koma
biskupsins vakti nokkra skelfingu
hjá öllum nema Luigi, sem virtist
taka þessu sem sjálfsögöum hlut.
Þegar búiö var aö leysa piltinn, á-
varpaöi biskupinn viöstadda fjör-
lega, lýsti þvi yfir, aö Luigi væri
sinn betlari og gaf honum silfur-
pening, aö hinum áhorfandi, þvi
til sönnunar. Þetta virtist nægja
hinum og siöan lúskruðu þau burt
þegjandi.
— Og var þetta nú rétt að farið
hjá mér? sagöi biskupinn og stik-
aöi fram og aftur um herbergiö.
— Ég er hræddur um, að ég hafi
gerzt meðsekur um verzlun með
helga dóma. Ég hef eytt efnum
móöur vorrar, kirkjunnar, á ó-
veröuga. Og blóö þitt getur komiö
yfir mig! sagöi hann og leit efa-
blandinn á Luigi.
— 0, svona hátiölega þarf yöar
herradómur ekki aö taka þetta,
sagöi Luigi og neri á sér hand-
leggina. — Þetta er allt komið i
lag. Ég samdi um skattinn viö
hann Jósep meðan þér voruö að
tala viö hana Mörtu. Hann er
heiðarlegur, greyiö, og þessi
krafa hans er ekki nema sann-
gjörn. Maður á ekki að taka gott
stæöi nema hafa efni á að halda i
þaö. Hefði yöar herradómur gefið
mér ölmusu meö eigin hendi i
morgun, heföi þetta ósamkomu-
lag aldrei komiö upp. En það var
mér aö kenna — ég hélt þér vissuð
hvernig allt var i pottinn búiö.
— Vissi? sagöi biskupinn. —■
Hvaö ætti ég aö vita um þetta? Og
þó.... guö fyrirgefi mér, ég er
klerkur og ætti aö hafa þekkingu
á hinu illa.
— Það er bara þekking sitt af
hvoru tagi, sagöi Luigi hóglega.
— Nú hefur yöar herradómur
sjálfsagt aldrei veriö inni i svona
herbergi áöur.
Biskupinn staröi á raka vegg-
ina og ruslaralega. herbergiö.
Hann fann þessa lykt, sem ekki er
hægt aö lofta út úr herbergjum. —
Þennan þef örbirgðarinnar. Hann
haföi aldrei áöur efazt um reynslu
sina — þvi aö þegar hann var ung-
ur prestur haföi hann oft verið á
ferli I liknarerindum. Nú fannst
honum þessi liknarverk hlyti að
hafá veriö sérstaklega valin hans
vegna.
— Nei, sagði hann, — i svona
herbergi hef ég aldrei komið.
— Og samt búa margir okkar i
svona herbergjum, sagði Luigi, —
og ekki allt betlarar. Hann breytti
um tón. — Mikið var þetta góö
vakningarræða, sem þér hélduö i
morgun um leti og kæruleysi. Hún
dró svei mér skildingana upp úr
vösum fólks. Ágætis ræöa!
— Ég þakka þér fyrir lofið,
sagöi biskupinn meö beiskjuróm.
Hann leit aftur kring um sig i her-
berginu. — Get ég ekki gert neitt
fleira fyrir þig? sagði hann
dræmt.
— Nei, þakka yðar herradómi,
sagöi Luigi og brosti meö augun-
um. — Ég hef konu til aö elda
matinn — hún er að visu þjófótt,
en hún stelur samt ekki frá far-
lama manni — og meö hjálp yöar
herradóms, fer ég bráöum aö
hafa efni á glóöarkeri. Og auk
þess viröast vinir minir hafa skil-
iö eftir poka handa mér. Eftir
kvöldverð ætla ég þvi að lesa
bænirnar minar og ganga til náöa
og hvlla mig undir erfiöi morgun-
dagsins.
Ég ætla lika að lesa minar og
mun ekki af veita, sagöi biskup-
inn, en hann sagöi þaö bara ekki
viö Luigi.
Þannig hófst þetta. Bráðlega
varö betlarinn biskupsins þekkt
persóna á dómkirkjutröppunum
— eitt af viöurkenndum sérkenn-
um borgarinnar. Hann var vin-
sæll i starfi sinu, þvi að hann gat
alltaf sagt eitthvað skemmtilegt
— eöa meinlegt — við viöskipta-
vini sina og svör hans komust á
kreik og bráðlega varð „Luigi
segir”aöföstu orðtaki. Biskupinn
vandist honum, alveg eins og
menn geta vanizt giktarkasti.
Aðrir menn áttu viö sina erfiö-
leika að striöa — hann við betlar-
ann sinn. Nú oröið fannst
biskupnum það skritið, að hingaö
til haföi hann ekki þekkt betlar-
ana ööruvisi en sem skituga
tuskuhrúgu, en nú var hann far-
inn aö þekkja þá alla — blindu
Mörtu og Carlo dverg, Jósep Tvi-
smetti og Benito kryppling. Nú
þekkti hann siöi þeirra og hugs-
anir. Hann þekkti kofana þar sem
þau áttu heima og brauðið sem
þau átu. Þvi að vikulega eöa þar
um bil var hann vanur að skjótast
út úr höllinni sinni og heimsækja
Luigi.
Þetta var honum nauðsyn, þvi
aö hans áliti var Luigi eitthvert
mesta andlegt vandamál, sem
hann hafði enn fengið við aö fást.
Var hann einu sinni kristinn? Það
var biskupinn ekki viss um. Hann
játaöi trú og tók þátt i helgisiðum
kirkjunnar. Samt var það svo, að
þegar hann tók til skrifta. hnykkti
honum beinlinis viö. Þarna voru
saman komnar allar syndir, sem
gátu kvaliö mannlegt hjarta — ef
ekki i verknaði þá i hugfenning-
um, og taldar fram af grallara-
legri kæti! Stundum varö biskup-
inn reiður og atyrti hann fyrir
vilja,ndi ýkjur, og þá viðurkenndi
Luigi það brosandi og baö um aö
taka sig aftur til skrifta. Þetta
var að gera biskupinn alveg
ringlaðan.
Samt sem áöur koiríst á, eftir
þvi sem árin liðu, einkennilegt
samband meö þessum tveimur
mönnum. Biskupinn kynni aö
hafa verið óaögætinn en heimskur
Vogar-
merkiA
24. sept. —
23. okt.
Astamálin hafa ekki
veriö upp á þaö bezta
undanfariö, en nú fer
aö rætast úr þvi. Meö
hækkandi sól horfir þú
bjartari augum 'til
framtiöarinnar en
áöur og ekki aö
ástæöulausu, þvt aö
mörg vandamál, sem
virtust óleysanleg,
leysast nú likt og af
sjáifu sér.
Dreka-
merkiö
24. okt. —
23. nóv.
Nokkurt þunglyndi
sækir aö þér án þess
aö þú hafir beina
ástæöu til svartsýni.
Gættu þess aö láta
ekki hugfallast, þvi aö
þetta ástand er tima-
bundiö og skaplyndi
þitt kemst aö öllum
likindum aftur á
réttan kjöl skakka-
fallalaust. Skemmtu
þér á föstudaginn.
Bogmanns-
merkið
23. nóv. —
21. des.
Vertu ekki eins hroka-
fullur og þú hefur
veriö undanfariö. Þaö
getur haft I för með
sér ófyrirsjáanlegar
afleiöingar, sem erfitt
reynist aö sneiöa hjá.
Stjöniuspá
Geitar-
merkiö
22. des. —
20. jan.
Láttu ekki hugfallast,
þó aö nokkrir erfiö-
leikar steöji að. Þú ert
vel maöur til aö mæta
þeim Qg meö góöri
aöstoö þinna nánustu
hrindirðu þeim öllum
af þér án umtals-
veröra átaka.
21. jan. —
19. febr.
Þú hefur átt vib mikla
erfiöleika á vinnustaö
aö etja aö undanförnu
og þér virðist sem þeir
fari stööugt vaxandi.
Sýndu þolgæði, þvi að
þaö er eina meöaliö,
sem þú getur beitt eins
og nú stendur á. Gefðu
þér góöan tima til aö
vera meö fjölskyldu
þinni.
Sjaldan hefur verið
eins bjart framundan
hjá þér og nú. Þaö er
eins og allt fari saman
til aö gera þér léttar i
skapi. Njóttu þessa og
geröu þitt til aö
umhverfi þitt njóti
lika góös af. Eigiröu
igamlan iasburöa
frænda eöa frænku,
ættirðu aö láta veröa
af þvi að, heimsækja
bau.
3 . TBL. VIKAN 41