Vikan - 31.01.1974, Side 31

Nitjún kirkjur hrundu að meira eða minna leyti i jarðskjúlftunuin.
Þcssi kirkja i Managua gcreyðilagðist, en hún var talin með þeim
fegurstu i Mið-Ameriku.
Sameinuðu þjóðanna við rann-
sóknir á jarðhitasvæðum.
— Verkefni mitt var að kort-
leggja tvö jarðhitasvæði og gera
þar almennar jarðfræðiathugan-
ir, segir Jón. — Guðmundur Sig-
valdason jarðefnafræðingur gerði
jarðefnafræðilegar athuganir á
svæðunum og siðan áttum við að
segja okkar álit á þvi, hvort svæð-
ið væri heppilegra til virkjunar.
Það er mikill hiti i jörð i Nicar-
agua, en hann hefur ekki verið
nýttur ennþá, nema lítillega til
baða. Nú stendur tii að reyna að
setja upp gufurafstöð og nýta raf-
magnið meðal annars til kælii.^ar
húsa. Þótt undarlegt megi virðast
þurfa þeir liklega litið minni orku
I Managua til þess að kæla sin
hús, en við þurfum til að hita okk-
ar, en meðalárshitinn er 27 stig i
Managua. Að áliti okkar Guð-
mundar var ekkert vafamál, að
svæðið kringum eldfjallið Momo-
tombo er heppilegra til virkjunar,
og stendur nú til að bora þar 7 hol-
ur i tilraunaskyni. Momotombo,
Ttteuccufiui 7U f

sem er um 80 km frá Managua, er
mjög fallegt keilulaga eldfjall,
sem gosið hefur sjö sinnum á
sögulegum tima.
Þegar ákveðið var að Jón tæki
þetta verkefni að sér varð að ráði
að fjölskyldan færi öll með hon-
um. Til Managua komu þau um
miðjan október og bjuggu fyrst i
stað á hóteli i miðborginni.
— I byrjun nóvember fengum
við ibúð um 7 kilómetra frá mið-
borginni og hefur það liklega
bjargað lifi okkar, segir Jón, —
þvi hótelið fór alveg i rúst i jarð-
skjálftanum. Við komum okkur
ágætlega fyrir þarna og börnin
komust i skóla þar sem kennt var
jöfnum höndum á ensku og
spænsku. Lifið var að komast i
nokkuð fast form, þegar strik
kom i reikninginn aðfaranótt 23.
desember.
Við biðjum þau hjón að rifja
upp það sem gerðist þessa ör-
lagariku nótt. Jón byrjar:
— Fyrsti jarðskjálftakippurinn
kom rétt fyrir klukkan hálf eitt og
stóð i um fimm sekúndur. Um 10
minútum siðar kom annar kipp-
ur, eins harður, en styttri. A þess-
um 10 minútum fór Managua svo
að segja alveg i rúst. Við vorum
öll sofnuð, en köstuðumst fram úr
rúmunum. Börnin sváfu i tveimur
herbergjum næst okkur og það
fyrsta.sem ég gerði. var að taka i
hurðinaog reyna að komast út. Ég
bjóst alveg eins við að húsið hefði
skekkzt og hurðir sætu fastar, en
svo var ekki sem betur fór og við
komumst öll út. Kólk þyrptist út
úr húsunum i kring og fór að búa
um sig i görðunum. Við fórum yf-
ir i garðinn við húsið handan göt-
unnar, þvi þar var maður betur i
vari, kæmu það harðir kippir að
húsin færu, en höggin komu úr
einni átt. Fyrst i stað áttaði sig
enginn fyllilega á hvað gerzt
hafði, en fljótlega heyrðist i
sjúkrabilum, þeim fáu, sem
gangfærir voru, þvi slökkvistöðin
inni i miðborginni fór alveg i rúst.
Nágranni okkar fór strax á jeppa
sinum inn i borgina til að huga
þar að öldruðum foreldrum sin-
um og , fleiri skyldmennum og
þegar hann kom aftur hálftima
siðar sagði hann aðeins: ,,Mana-
gua er farin”. Hann hafði komið
að húsi foreldra sinna i rúst og
þar var engan lifandi mann að
sjá. En skömmu siðar birtist öll
fjölskyldan — hafði þá bjargast
úr rústunum á einhvern óskiljan-
legan hátt.
*
5. TBL. VIKAN 27