Vikan - 31.01.1974, Side 33

Eftir jarðskjálftana voru stór svæði girt af og hluti Managua lokaður allri umferð, meðan verið var að
kanna skemmdirnar og gera viðgötur.
Húsin i Managua voru mörg byggð úr tigulsteini, sem gerður var úr vikri, og svo lélegur, að þegar molar
voru teknir úr rústunum var hægt að mylja þá i höndunum.
i
notalegt að eiga von á þvi að hitta
þær og spjalla við þær einu sinni i
viku.
— Hvernig fórstu að þvi að
gera þig skiljanlega, t.d. i verzl-
unum? Skilja ibúarnir almennt
ensku?
— Enskan var nú heldur bág-
borin i Managua. En þar var ég
svo heppin að Sigriður kona Ein-
ars fór mikið með mig i búðir og
kenndi mér spönsku heitin á þvi
nauðsynlegasta. 1 kjörbúðunum,
sem viðast eru, getur maður svo
valið vörurnar sjálfur, svo þetta
varð ekkert vandamál.
— Hvernig er mataræði fólks i
þessum löndum? Og hvað borð-
uðuð þið?
— Það fer alveg eftir efnahag
fólks hvað það borðar. Fátækt er
mikil i þessum löndum og lifir
fólk þvi mikið á grænmeti, sem er
mjög ódýrt. Kjöt er aftur á móti
dýrt — en við létum okkur þo hafa
það að borða nautakjöt og kjúkl-
mga, enuu von nnkilli kjötneyzlu
að heiman. Fisk var erfitt að fá i
San José. Grænmetisúrvalið er
mikið og á mörkuðunum sá ég
mjög margar tegundir, sem ég
hafði aldrei séð fyrr, og vissi ekki
hvernig átti að matreiða. Ein-
staka sinnum reyndi ég sumar
þeirra, en hélt mig annars aðal-
lega við gamalkunnar grænmet-
istegundir. Við borðuóum mikið
kartöflur, en innfæddir neyta
þeirra ekki mikið, enda eru þær
dýrar. Þær eru dýrari en appel-
sinur og þótti okkur það skrýtið i
fyrstu. — En það sem við söknuð-
um mest var islenzka vatnið.
Þarna suðurfrá er ekki óhætt að
drekka vatnið úr krananum —
maður- verður að kaupa það á
flöskum og kæla siðan.
Um fimm minútna gang frá
heimilinu i San José var litill
skóli, þar sem kennt var bæði á
ensku og spænsku og gátu öll
börnin sótt þangað nám.Skólinn
er viðurkenndur af bandariska
skólakerfinu og elzta dóttirin,
Vala, sem i vetur er i siðasta bekk
menntaskálastigs, fékk að verða
eftir, til að geta i vor tekið loka-
próf, sem veitir rétt til inngöngu i
háskóla. Býr hún þar hjá banda-
riskri vinkonu sinni. Hin börnin
eru komin heim og i skóla hér og
hafa liklega margt að segja
skólafélögum sinum. Þótt þau og
nemendur i skóla þeirra hafi sótt
námið reglulega, þá segir Jón, að
mikill misbrestur sé á að svo sé
meðal innfæddra. Algengt sé að
börnin fari i skólann, ef þau hafi
ekki annað að gera, en bjóðist
þeim að tina kaffi eða baðmull
hafi það forgangsrétt, enda nauð-
synlegt hjá góðum hluta ibúanna
sökum fátæktar. Talið sé að um
60% ibúa i Nicaragua séu ólæsir
og óskrifandi og um 20% ibúa i
Costa Rica en i rnun og veru sé
hlutfallið hærra, þvi menn séu
taldir skrilandi, þótt þeir geti ef
til vill ekki skrifað annað en nafn-
ið sitt.
En hvernig fannst nú börnunum
að taka sér ársfri úr skólunum i
Garðahreppi og halda til suð-
rænna landa?
I þessu húsi verður
vart búiö framar.
i
1
5. TBL. VIKAN 29