Vikan - 10.04.1975, Síða 25

Casilda litla, nlu ára, var svo sár á fótunum, aö hún gat ekki gengið.
Þau voru á leið heim i skólaleyfíð. Oscar
Zehnder fíaug litilli Cessnavél, og þau
voru öll glöð og kát. En allt i einu bilaði
hreyfillinn, og þau hröpuðu til jarðar — i
frumskóginum.
ára, sem haföi setiö i kjöltu An-
tonios og ekki kunnaö sér læti, lá i
brakinu. Hann haföi hlotið slæma
höfuöáverka og var aö dauða
kominn. Blóö fossaöi úr nefi hans,
úr munninum og eyrunum.
Gladys greip um höfuö hans og
reyndi aö stöðva blóðrásina meö
hendinni, en þaö kom aö engu
haldi. Juan kvaldist ekki lengi.
Allt f einu uröu augu hans tóm og
starandi, og Gladys geröi kross-
mark á litla enniö.
Gladys og Juan, tólf ára bróöir
þeirra Oscars, höföu fengiö
nokkrar skrámur, sem ekki voru
sérlega slæmar. Herta Zehnder,
fjórtán ára, var svo til óslösuð, en
Katty systir hennar, sem var
þremur árum yngri, haföi orðiö
verr úti. Hún var slösuö I andliti
:
I
og haföi fótbrotnaö á báöum fót-
um. Casilda Zehnder, nlu ára
bróöurdóttir Oscars, var svo til
óslösuö og einnig frændur hennar,
þeir Herbert, tólf ára, og Carlos
Pandura, sem var tiu ára.
Gladys var sú fyrsta þeirra,
sem komst til meðvitundar I þess
ari ógnvekjandi kyrrö, sem um-
lukti þau. Hún sá, aö vélarflakiö
flaut allt I blóöi, og hún fann ben-
slnþef.
„Ot,” hrópaöi hún. „Allir út!”
en enginn hreyföi sig.
Þá dró húri hin út úr flakinu.
Herta fór aö gráta, en Gladys
sussaöi á hana. „Gráttu ekki,
hugsaöu frekar um þau litlu!” En
Herta hélt áfram að skæla. Ben-
slniö haföi fariö i augun á henni,
og hún sá ekki neitt. ,,Ég brenn!”
hrópaöi hún. „Gladys, mig svíð-
ur svo I auguri!”.
Herta æddi út úr flakinu. Hún
rak höfuðiö I hægri vænginn, allt I
einu — enginn veit hvernig á þvl
stóö — sá hún aftur. Þegar hin
börnin höföu jafnaö sig svolltiö,
gátu þau hjálpaö sér sjálf — öll,
nema Katty. Þau höföu komiö
niöur I brattri hlið, og til þess aö
hún félli ekki niöur hllöina, batt
Gladys hana viö tré meö teppi úr
vélinni.
Börnin óttuöust ekki frumskóg-
inn, sem þau voru stödd I. Þau
þekktu þennan frumskóg frá
blautu barnsbeini. Þau þekktu
hann eins vel og borgarbörn
þekkja borgarstrætin. „Þegar við
höföum jafnaö okkur svolltiö”
segir Herta Zehnder, „vissum
viö, aö viö heföum þetta af.”
Oscar Zehnder komst ekki til
meövitundar fyrr en eftir þrjár
klukkustundir. Gladys og Herta
drógu hann út úr flakinu, lögðu
hann varlega á jörðina og hlust-
uöu eftir andardrætti hans, en
hann var reglulegur. Þær lögðu
vfnflöskuna, sem þær ætluöu aö
gefa foreldrum sinum, viö hliöina
á honum.
Casilda endurtók I sífellu:
„Þegar Oscar frændi vaknar, fer
hann meö okkur heim.” Þegar
hann raknaöi viö, sagöi hann
hvaö eftir annaö: „Hvar erum
viö? Gladys, vertu hjá mér. Ég er
aö deyja.” Þá lét Gladys hann
drekka úr vinflöskunni, og það
Katty Zehndcr, ellefu
ára, lést eftir sjö daga
kvalir.
Juan Wingaert, sex
ára, iést undireins.
Oscar Zehnder,
tuttugu og fimm ára,
er talinn hafa hlotiö
innvortis meiösli.
Gladys Zehnder,
sautján ára, dró hin út
úr flakinu.
Herta Zehnder, fjór-
tán ára, missti sjónina
um tfma.
Casilda Zehnder, niu
ára, var mjög mátt-
farin.
Juan Zehnder, tólf
ára, stóö sig eins og
hetja.
Antonio Simon Ruiz,
fjórtán ára, stökk út
úr vélinni og höfuö-
kúpubrotnaði.
Carlos Pandura, tiu
ára, slapp næstum
ómeiddur.
Herbert Pandura, tólf
ára, meiddist tiltölu-
lega litiö.
15. TBL. VIKAN 25