Vikan - 26.06.1975, Blaðsíða 21

Barbara Lang var eftirsóttasta tisku-
sýningastúlka New York borgar. Cesare
Cardinali greifi var ómótstæðilegasti
glaumgosi Sikileyjar. Hvar sem þau fóru
saman, greifinn og stúlkan hans, fylgdi
dauðinn i fótspor þeirra — dauðinn i liki
rýtings.
Þó að Barbara væri blinduð af ást sinni
gat hún ekki lokað augunum fyrir ógnum
glæpa viðurstyggilegustu glæpahreyfing-
ar mannkynssögunnar. Þrátt fyrir ást
sina á Cesare var hún stjörf af hræðslu
við rýtinginn.
tán ára og það var árið 1935.
Þennan dag hafði verið skrúö-
ganga i litla sikileyska þorpinu
viö rætur fjallsins. Fasistarnir
voru alltaf i skrúðgöngum. Um
allt voru veggspjöld og myndir af
II Duce. Yglibrún með þrútin
grisaraugu og steyttan hnefann.
Lifðu áhættusömu lifi! Vertu
italskur! Italia merkir afl!
Það var orðið kvöldsett er Ce-
sare kom að rótum fjallsins, á
leiðinni heim. Hann leit upp.
Kastalinn stóð þarna á snös ná-
lægt fjallstoppnum, ibúðarmikill
og ljótur. Svona hafði hann staöiö
i nær sexhundruð ár. Allt frá þvi
er löngu liöinn forfaðir, Cardinali
greifi hinn fyrsti, kvæntist dóttur
úr Borgia fjölskyldunni.
Er hann lagöi á brattann fram
hjá vingarði Gandolfos, mætti
honum höfgur ilmur dökkra þrúg-
anna. Enn þann dag i dag var
honum minnisstæöur trumbu-
siátturinn og æsingurinn innra
með honum þetta kvöld. Hugur
hans var fullur af klúrum sögun-
um um nætursvallið i höllu II
Duces, sem gamli undirforinginn,
sem sá um skráningu nýliða i her-
inn, hafði veriö að segja her-
mannsefnunum.
„Collones”, hafði skrikt I
gamla hermanninum. „Það hafa
aldrei veriö haldnar aðrar eins
„collones” i allri sögu ítaliu.
Hann tók fimm stúlkur á einni
nóttu. Ég veit það, vegna þess að
það var skylda min að færa hon-
um þær hverja á fætur annarri.
Og hver og ein yfirgaf hann gleið,
eins og henni heföi veriö haldið
undir nauti. En hann, hann var
kominn á fætur klukkan sex
næsta morgun og stjórnaöi okkur
á tveggja tima heræfingu og sá
honum enginn bregða”. Slefan
rann niður kinnar hans. „Ég segi
ykkur satt, ungu menn. Ef þaö er
kvenfólk, sem ykkur vantar, mun
einkennisbúningur italska hers-
ins ná i þær fyrir ykkur. Hann fær
hverja einustu stúlku til að halda,
aö með honum fái hún hlutdeild i
II Duce”.
Það var á þessu augnabliki að
Cesare sá stúlkuna. Hún hafði
komið fyrir hornið á húsi Gand-
olfos. Hann haföi séö hana fyrr,
en aldrei i sliku hugarástandi.
Hún var hávaxin, sterklega
byggð og með vel þróskuð brjóst
þessi dóttir vingeröarmannsins.
Hún hélt á vinbelg, sem hún var
að sækja frá kælihúsinu á akrin-
um við lækinn. Hún stansaði er
hún sá hann.
Hann nam staðar og leit á hana.
Hann var enn undir áhrifum af
hita dagsins og hann strauk svita-
perlur af enni sér með handar-
bakinu.
Rödd hennar var mjúk og full
virðingar. „Kannski má bjóða
herranum sopa af svalandi vini?”
Hann kinkaði kolli án þess að
segja orð og gekk til hennar.
Hann hélt vinbelgnum hátt á loft
og lét rautt vinið renna niður
kverkar sér. Hluti þess slettist út
á kinnar hans. Hann fann hita
þrúguvinsins breiðast út innra
með sér og svala sér um leið.
Hann rétti henni belginn og þarna
stóðu þau og horfðust i augu.
Hægt breiddist roði frá hálsi
hennar og barmi upp á andlitið og
hún varð niðurlút. Hann sá hvern-
ig geirvörtur hennar þrýstust
snögglega út i þunna blússuna og
brjóstin þrýstust upp i flegið háls-
málið.
Hann sneri sér frá henni og
gekk i átt til skógarins. Frá þekk-
ingu kynslóðanna djúpt i sálar-
fylgsnum hans, sér fyllilega með-
vituð um áhrifavald sitt, kom
skipunin.
„Komdu!”
Stúlkan fylgdi honum hlýöin,
næstum eins og ósjáifrátt, djúpt
inn i skóginn, þar sem trén stóöu
svo þétt, að himininn fyrir ofan
var næstum ósýnilegur. Hún seig
niöur á jörðina til hans og sagði
ekki orö meðan fingur hans af-
klæddu hana.
Hann kraup þarna stundarkorn
og athugaði sterklegar útlinur
likama hennar, stór og þroskuð
brjóstin, flatan vöðvamikinn
magann, kröftuga fæturna. Hon-
um fannst eins og bylgjur risa
innra með sér og hann kastaði sér
yfir hana.
— Þetta var hans fyrsta skipti,
en ekki hennar. Tvisvar æpti
hann af kvölum en hún þrýsti
honum að sér. Útbrunninn velti
hann sér frá og lá másandi á rakri
jörðinni við hlið hennar.
Hún sneri sér hljóðlega að hon-
um og fingur hennar og varir
gældu rannsakandi við likama
hans. I fyrstu ýtti hann henni frá
sér, þar til fingur hans snertu
brjóst hennar og stirnuðu þar.
Ósjálfrátt kreisti hann og hún
æpti af kvölum.
Nú leit hann i fyrsta skipti
framan i hana. Augu hennar voru
uppglennt og full af tárum. Hann
kreisti aftur. Aftur æpti hún, en i
þetta skipti voru augu hennar lok-
uð. Það voru tár i augnkrókunum,
en munnur hennar var galopinn
af losta eins og hún vildi gleypa
styrk úr loftinu.
Hann skynjaði vald, sem hann
hafði ekki fundið til áður.
Grimmdarlega herti hann tak
fingranna. t þetta sinn varð óp
hennar þess valdandi, að fuglarn-
ir flugu skrækjandi af greinum
trjánna. Hún glennti upp augun
og starði á hann, siðan laut hún
niður að likama hans, sem aftur
var vaknaður til lifsins, eins og
hún væri að tilbiðja guð sinn.
Það var komið myrkur er hann
lagöi af stað frá henni. Hann fann
þróttinn ólga i heilsteyptum lik-
ama sinum og grasið var eins og
mjúkt teppi undir fótum hans.
Hann var næstum kominn að
mörkum rjóðursins er rödd henn-
ar stöðvaði hann.
„Signor”.
Hann sneri sér við. Hún var
staðin upp, og það glampaði á
nakinn likama hennar i myrkr-
Mikiö og failegt gjafaúrvai.
Höfum veriö að taka upp mikiö af nýj-
um kristalsvörum.
Einnig margar gerðir af faliegum
styttum.
Lítið inn. Skoðið okkar vandaða vöruúr-
val.
TEKK*
KlUSTAIl
Laugavegi 15/ simi 14^20.
26. TBL. VIKAN 21