Vikan - 04.08.1977, Blaðsíða 16

þyngst um kíló, en þá hafði ég
ekkl farið á fund í þrjár vikur. Það
þarf að halda sér við efnið, og
bara það að Helga hringdi í mig
fyrir helgina og bað mig að koma í
þetta viðtal, varð til þess að ég
skrúfaði alveg fyrir að borða,
annars hefði ég eflaust borðað
fram að deginum í dag. Ég hef
alltaf passað mig á að fara ekki
meira en eitt til tvö kíló upp, en þá
hef ég líka tekið nokkra daga í að
ná þeim af mér aftur. — Það er
vandamál að fá stór föt í
verslunum. Ég átti aldrei neitt til
að skarta. Það er góð tilfinning að
geta farið núna í verslanir og geta
keypt sér föt, án þess að þurfa
alltaf að fara í stærstu rekkana —
og góð tilfinning að geta keypt sér
kjól nr. 42! Ég sæki fundi í
Keflavík, og þeir eru nú ekki nógu
vel sóttir, það mætti vera betri
aðsókn. Eitt dæmi^sem ég veit
um, er kona, sem ekki kemst
vegna þess að hún er með stórt
heimili og stóra fjölskyldu, og það
er mjög líklegt að þannig sé með
marga. Mér fannst ekkert erfitt að
mæta hér í fyrsta skipti. Það eina,
sem ég var svolítið hrædd við, var
að ég yrði vigtuð fyrir framan alla,
en svo er ekki. Það er sérstakt
herbergi,sem fólk er vigtað í, svo
það er ekkert að óttast. Mér finnst
mjög gaman að sækja þessa
fundi, en ég sakna aö vissu leyti
fyrstu fundanna, því þá voru þetta
mikið sömu konurnar sem mættu,
en nú sér maður þessi gömlu
andlit ekki lengur. Það hafa margir
gefist upp, en margir þeirra hafa
líka komið aftur og það eru líka
ábyggilega margir, sem eiga eftir
að koma aftur. — Hugsun mín
þegar ég gekk í Línuna var sú, að
ef þetta væri ekki hægt, þá væri
ekkert hægt. Ég er mjög ánægð
með þennan árangur.sem ég hefi
náð og er alltaf að bíða eftir að
komast í gallabuxur — það er
takmarkiðl!
VALGERÐUR PÁLSDÓTTIR,
EYRARBAKKA:
Ég byrjaði að stunda fundi hjá
Línunni um miðjan október 1976.
Þá var ég 132 kíló en síðan hef ég
lést um 33 1 /2 kíló. Ég var búin að
stríða lengi við þetta vandamál, og
ganga í gegnum margar aðgerðir,
en það hefur aldrei fundist út hvað
þetta er, hvort um sé að ræða
röng efnaskipti eða eitthvað
annað. Þetta var orðið það
alvarlegt, að ég átti ekkert annað
eftir en að deyja úr offitu. Ég var
komin með mjög háan blóðþrýst-
ing, bjúg og æðabólgu, en nú er
blóðþrýstingurinn kominn í eðli-
legt horf, og ég er farin að losna
við þau lyf.sem ég þurfti að taka
Valgerður Pálsdóttir, Eyrarbakka:
,,Ákveðin i að verða ævifélagi I
Línunni."
vegna hans. — Áður gat ég ekki
keypt tilbúna kjóla í verslunum, og
þurfti að láta sauma allt á mig, svo
það er dásamleg tilfinning að geta
gengið inn í verslanir núna og
keypt sér kjól, svo ég tali nú ekki
um að geta sagt: „Eigið þið ekki til
minna?!!" Mér finnst þessi félags-
skapur alveg ómissandi. Það er
visst aðhald,sem maður hefur hér,
og mér finnst þetta eiga að vera á
öllum stöðum. Það er þetta sem
hjálpar fólki sem á virkilega við
þetta að stríða. Það er mikilvægt
fyrir okkur að hittast og ræða
saman á fundum, og finna
stuðninginn. Þær eru alveg sér-
stakar þessar konur, sem standa
fyrir þessu, og gera allt til að
hjálpa fólki. Helga er alveg sérstök
manngerð. — Ég er ákveðin í að
verða ævifélagi í Línunni.
RUT VERNHARÐSDÓTTIR,
GARÐABÆ
Ég byrjaði í Línunni í lok janúar
s.l. Þá var ég 88 1/2 kíló, en hef
lést um 22 kíló síðan. Ég hef átt
við þetta vandamál að stríða í 26
ár, og var einu sinni 108 kíló. Ég
hafði legið á sjúkrahúsum og reynt
að losna við kílóin þar, en það
gekk illa og þau komu alltaf strax
aftur. Ég átti erfitt með að fá
tilbúinn klæðnað, og ef eitthvað
fékkst í minni stærð, þá fannst
mér þau föt yfirleitt ekkert falleg,
og saumaði því mest á mig sjálf.
Ég hef sérstakt fæði fyrir mig, og
ef matarlöngun segir til sín, fæ ég
mér appelsínu, en einnig hefur
það reynst mér vel að fá mér
tyggigúmmí, sérstaklega þegar ég
er að smyrja brauð, það heldur
mér frá að fá mér bita! Vinkona
mín var í Línunni, og þegar ég sá
þann árangur sem hún náði,
ákvað ég að reyna þetta. Mér
finnst mikil hvatning að vera I
þessu og sækja fundi, ég vil helst
líkja því að ná kílóunum af mér við
íþróttakeppni! Það hefur reynst
mér vel að fara eftir ,,bannlist-
anum" — líta á hann.ef það er
eitthvað.sem ég ætla að fara að fá
mér, og sleppi því þá. Maður
getur ekki verið þekktur fyrir að
þyngjast fyrst maður er að þessu á
annað borð! Ég hef víst aldrei
verið eins skapgóð og eftir að ég
byrjaði í Línunni.
HUGRÚN EÐVARÐSDÓTTIR,
GRINDAVÍK:
Ég byrjaði í Línunni 15. maí s.l.
fíut Vernharðsdóttir, Garðabæ:
,,Eins og í iþróttakeppni að ná
kílóum af sér."
Hugrún Eðvaldsdóttir, Grindavík:
,, Búin að stíða við þetta vandamá/
frá 11 ára aldri. "
og þá var ég 97 1/2 kíló. Á
þessum sex vikum sem liðnar eru,
hef ég lést um 14 1/2 kg en ég
miða að því að verða 70 kíló. Ég
var búin að stríða við þetta
vandamál frá 11 ára aldri, og var
farið að líða illa sálarlega. Ég
forðaðist að fara á dansleiki og
hafði ekki fengið fatnaö á mig í
fjögur ár. Ég var búin að reyna aö
grenna mig sjálf, áður en ég kom í
Línuna, og hafði misst 15 kíló, en
var farin að standa í stað. Ég varð
sérstaklega vör við að húöin
lagaðist mikið eftir að ég grennt-
ist. Ég mundi ekki hika við að leita
aftur til Línunnar, ef kllóunum
tekur að fjölga einhvern tíma
aftur.
Þyngd Brjóst M
0 crí7x /o !>
1 (Qt á
2 ' íyi ‘ ....
3 7 n\
4 7§rJ}
5 r-r’"# rk í *>, **/!
6
16VIKAN 31. IBL.
Hugrún Eðvaldsdóttir úr Grindavík á ,,Metkortið" hjá Ununr.i um þessi
sjáum við kortið og sýnir það glögglega hversu vel er fy/gst með félö