Vikan - 11.01.1979, Blaðsíða 47

en þarna var stúlka. sem varð ástfangin
af honum hans vegna.”
„Getur veriðsagði sir Richard.
„Þér líkar þetta ekki?” George
nuddaði raunamæddur á sér nefið.
„Fjárinn, ég veit ekki upp á hverju ég á
aðstinga!"
Hann var ennþá að íhuga málið þegar
yfirþjónninn tilkynnti komu herra
Wyndhams, og stór, tigulegur og fjör-
legur herramaður gekk inn í herbergið
og kallaði glaðlega: „Halló, George! Þú
hérna? Ricky, drengurinn minn, móðir
þin er búin að tala við mig, fjárans kerl-
ingin! Hún fékk mig til þess að lofa sér
þvi að ég myndi koma við hjá þér, þó ég
viti fjandann ekki hvað hún heldur að ég
geti gert."
„Hlifðu mér!" sagði sir Richard
þreytulega. „Ég er þegar búinn að þola
heimsókn frá móður minni, svo við
minnumst nú ekki á Louisu.”
„Jæja, drengurinn minn, ég sam-
hryggist þér. Farðu nú að mínum ráðum
og kvænstu þessari Brandon herfu. og
Ijúktu því af. Hvað ertu með þarna?
Madeira? Ég fæ mér glas!”
Sir Richard gaf honum i glas. Hann
settist i hægindastól, teygði fram lapp-
irnar og lyfti glasinu. „Skál fyrir brúð-
gumanum!” sagði hann og hló. „Vertu
ekki svona ólundarlegur, kæri frændi!
Hugsaðu um það hvað þú átt eftir að
gleðja Saargamla!"
„Farðu norður og niður," sagði sir
Richard. „Ef þú hefðir ögn af velsæmi,
Lucius, þá hefðir þú kvænst fyrir fimm-
tíu árum og alið hjörð af bömum með
þitt útlit. Hræðileg hugsun, það viður-
kenni ég, en þá væri ég ekki dýrið á
fórnarstalli fjölskyldunnar.”
„Fyrir fimmtíu árum,” sagði frændi
hans, ósnertur af þessum móðgunum.
„var ég ennþá á barnsaldri. Þetta er
mjög gott vin, Ricky. Meðal annarra
orða þá hef ég heyrt að hinn ungi
Beverly Brandon sé orðinn töluvert
blautur. Þú gerir góðverk með þvi að
kvænast þessari stúlku. Það yrði best að
þú létir lögfræðinginn þinn um þær
hliðar. Ég þori að veðja að Saar á eftir
að rýja þig inn að skyrtunni. Hvað er að
þér, George, ertu kominn með tann-
pinu?”
„Mér likar þetta ekki,” sagði George.
„Ég sagði Louisu það i upphafi, en þú
veist hvernig konur eru! Sjálfur myndi
ég ekki kvænast Melissu, þó hún væri
eina ógifta stúlkan í heiminum.”
„Hvað, hún er ekki sú freknótta, er
það?" spurði Lucius áhyggjufullur.
„Nei, þaðerSoffia.”
„Nú, útaf hverju er þá að hafa
áhyggjur! Þú kvænist stúlkunni, Ricky,
þú finnur aldrei frið ef þú gerir það ekki.
Fylltu glasið þitt, George, og við skulum
skála!”
„Fyrir hverju núna?” spurði sir
Richard og hellti í glösin. „Ekki hlifa
mér!”
„Fyrir hjörð af bömum með þitt útlit,
kæri frændi. Skál fyrir þeim!" sagði
frændi hansogglotti.
2. kafli
Saar lávarður bjó i Brook stræti ásamt
konu sinni og börnum, tveim sonum og
fjórum dætrum. Þegar sir Richard ók
upp að húsi verðandi tengdaföður sins,
sólarhring eftir viðtalið við sina eigin
móður, þá var hann svo heppinn að
frétta það hjá þjóninum að Saar væri að
heiman og lafði Saar væri ásamt hátt-
virtri Soffiu á leið til Bath. Þess i stað féll
hann beint t flasið á háttvirtum Cedric
Brandon, svallsömum ungum hefðar-
manni með aumkunarverða ávana og
hættulega persónutöfra.
„Ricky, eini vinur minn!" hrópaði
háttvirtur Cedric og dró sir Richard inn í
2.
HLUTI
litið herbergi innarlega í húsinu. „Segðu
mér ekki að þú sért hingað kominn til
þess að biðja um hönd Melissu. Þeir
segja að góðar fréttir drepi engan, en ég
hlusta aldrei á slúður. Faðir minn segir
að við römbum á barmi gjaldþrots.
Lánaðu mér peninga kæri vinur, þá skal
ég kaupa mér einkennisbúning og fara á
skagann, fjandakornið, ef ég geri það
ekki bara. En hlustaðu á mig. Ricky, ertu
að hlusta?” Hann leit áhyggjufullur á sir
Richard. virtist gleðjast og sagði, um leið
og hann veifaði fingri: „Gerðu það ekki!
Það er enginn auður nógu stór til þess að
greiða okkar skuldir, taktu orð min fyrir
þvi! Hafðu engin afskipti af Beverly!
Það er sagt að Fox hafi tapað stórfé i
spilum áður en hann varð tutlugu og
eins. Lofaðu því að segja ekki að hann
var einskis virði fyrir Bev, alls ekki.
Okkar á milli sagt, Ricky, þá er gamli
maðurinn farinn að halla sér að
flöskunni, Suss! Segðu ekki orð um það!
Það má ekki bera slúður um föður minn!
En flýðu, Ricky. Það eru min ráð.
Flýðu!”
„Myndir þú kaupa þér einkennis-
búning, ef ég gæfi þér peninga?"
spurði sir Richard.
„Ófullur. já; drukkinn, nei!” svaraði
Cedric með sinu þýða brosi. „Ég er alls
ekki fullur núna, en ég verð það ekki
lengi. Gefðu mér ekki eyri, gamli
vinur! Gefðu Bev ekki eyri! Hann er
vondur maður. Núna, er ég er ófullur,
þá er ég góður maður — en ég er ekki
ófullur meira en sex tíma á sólarhring,
ég hef varað þig við! Jæja, nú er ég
farinn. Ég er búinn að gera mitt besta
fyrir þig, því að mér líkar vel við þig,
Ricky, en ef að þú gengur i glötun þrátt
fyrir min orð þá þvæ ég hendur mínar af
þér. Nei! Fjárinn hafi það, ég skal lifa á
þér það sem eftir er. Hugsaðu, kæri
vinur, hugsaðu! Bev og yðar auðmjúkur
verða á dyraþrepi þínu sex daga
vikunnar — nauðandi i þér — ógnandi
— vonlausir bræður konunnar — þú
Z. tbl. Vikan 47