Vikan - 15.02.1979, Blaðsíða 48

GLA UMGOSINN
„Úr skinni? ” greip kafteinn Trimble
inn í, og starði á fyrirlitningarsvip sir
Richards. „Sögðuð þér úr skinni?!”
„Ó, talið ekki um það!” sagði sir
Richard, „tilhugsunin cir....”
„Sjáið þér nú til herra, ég hef á
vissan hátt sjálfur mikinn áhuga á
mittisúlpum úr skinni. Eruð þér vissir
um að það var í Wroxham, sem að þér
sáuð hana?”
Mittisúlpa úr skinni á leið til Bristol,”
sagði sir Richard, dreymandi.
„Bristol. Fjárinn, það hefði mér aldrei
dottið til. . . Ég þakka yður kærlega
fyrir, sir Richard. Ég er yður innilega
þakklátur,” sagði kafteinn Trimble og
hljóp niður stíginn að útihúsunum bak
við krána.
Sir Richard brosti dauflega, meðan
hann horfði á hann fara. „Hana nú,”
tautaði hann. „Mjög bráðlátur maður,
er ég hræddur um. Láttu þér þetta að
kenningu verða um það að treysta
ókunnugum ekki um of.”
„Já, en ég gerði það ekki,” sagði Pen.
„Ég bara.”
„Já, en hann gerði það,” sagði sir
Richard. „Ég lét aðeins nokkur orð falla
og hinn grunlausi kunningi okkar er
þegar farinn að sækja hestinn sinn. Ég
vil fá morgunverð.”
„En hversvegna sendir þú hann til
Bristol," spurði Pen.
„Nú, ég vildi losna við hann,” svaraði
hann og gekk inn í stofuna.
„Ég hélt að þú værir að reyna að espa
hann uppá móti þér.”
„Ég var að því, en þvi miður þá þekkti
hann mig. Þvi miður. Ég hefði haft
ánægju af því að svæfa hann örlítið. En
hvað um það, allt fór þó vel. Ég hefði
orðið að binda hann, sem hefði ekki
verið mjög skemmtilegt og hefði
kannski getað leitt til vandræða. Ég
verð að skilja þig eftir eina smátíma í
dag.”
„Hættu að vera svona leiðinlegur,”
bað Pen. „Sástu Jimmy Yarde í nótt og
hvað gerðist?”
„O, jú ég sá hann. Annars man ég
ekki eftir því að neitt skemmtilegt hafi
gerst.”
„Hann hefur ekki reynt að myrða
þig?”
„Ekkert svo spennandi. Hann reyndi
aðeins að endurheimta demantana.
Þegar að honum tókst það ekki, áttum
við stutt samtal saman og síðan fór hann
úr kránni eins kurteislega og hann kom
inn.”
„Út um gluggann áttu við. Jæja, ég er
ánægð því, ég gat ekki annað en látið
mér líka vel við hann. En hvað gerum
við núna?”
„Við ætlum að grípa Beverly,”
svaraði sir Richard, og byrjaði á
skinkunni.
„Þann sem stamar. Hvernig förum
við að því. Hann virðist mjög óþýður, en
ég held ekki að við ættum að ná honum
á ruddalegan hátt, finnst þér það?”
„Alls ekki. Láttu mig um það og ég
skal sjá til þess að honum verði náð, án
þess að það valdi nokkrum manni
sársauka eða vandræðum.”
„Já, en svo er það hálsmenið,” sagði
Pen. „Mér finnst að áður en við gerum
nokkuð annað, þá ættum við að Iosa
okkur við það. Ég get ekki annað en
hugsað um hvað verði, ef það fyndist i
vasa þinum.”
„Það er satt. En ég hef séð fyrir því.
Menið tilheyrir móður Beverlys og hann
skal skila því til hennar.”
Pen lagði frá sér hnífapörin. „Það
skýrir allt saman. Ég vissi að maðurinn
sem stamar hafði meira með þetta að
gera heldur en þú vildir segja mér. Ég
býst við að hann hafi ráðið Jimmy
Yarde og hinn manninn til þess að stela
meninu?” Hún hnyklaði brýmar. „Ég
vil ekki þurfa að segja neitt ljótt um vini
þína, Richard, en mér finnst þetta vera
rangt af honum — mjög illa gert."
„Mjög svo,” samsinnti hann.
„Meira að segja óþokkalegt.”
„Við getum kallað það óþokkalegt."
„Það finnst mér. Nú sé ég að það er
mikið til í þvi, sem Almeria frænka segir.
Hún segir að það séu alvarlegir lestir I
þjóðfélaginu.”
Sir Richard hristi höfuðið rauna-
mæddur. „Því miður, það er satt.”
„Og ódyggðimar,” sagði Pen
hnuggin. „Siðleysi og óhóf, þú skilur?”
„Ég skil.”
Hún tók hnífapörin upp aftur. „Þetta
hlýtur allt saman að vera mjög spenn-
andi,” sagði hún með öfund.
„Því fer fjarri að ég vilji eyða
hugmyndum þínum, en mér finnst að
ég ætti að láta þig vita það, að það er
ekki almennur vani meðal fyrirfólks að
stela demöntum frá mæðrum sínum.”
„Auðvitað ekki. Ég veit það,” sagði
Pen með virðingu. Siðan bætti hún við í
löngunartón: „Má ég koma með þér,
þegar þú ferð að hitta manninn sem
stamar?”
„Nei,” svaraði sir Richard án frekari
umhugsunar.
„Ég vissi að þú myndir segja þetta. Ég
vildi að ég væri karlmaður.”
„Ég myndi samt ekki taka þig með
mér.”
„Þá værir þú sjálfselskur, leiðinlegur
og á allan hátt hræðilegur,” sagði Pen
áköf.
„Ég held að ég sé það,” sagði sir
Richard og varð hugsað til systur sinnar.
Ákefðin dvínaði fljótt úr svip hennar
og þegar hún virti sir Richard fyrir sér, þá
roðnaði hún lítillega. Hún beygði sig yfir
diskinn og sagði eilitið hvössum rómi:
„Nei, þú ert það ekki. Þú ert mjög góður
og vænn, mér þykir leitt að ég skyldi
stríða þér.”
Sir Richard leit á hana. Hann ætlaði
að segja eitthvað, en gat það ekki. því
hún sagði: „Og þegar ég segi Piers hve
vel þú hefur litið eftir mér, þá verður
hann þér mjög þakklátur.”
„Er það?” sagði sir Richard þurrlega.
„Ég er hræddur um að ég hafi verið
búinn að gleyma honum.”
7.KAFLI
Það var ekki erfitt að finna kjarrið við
veginn, sem að Beverly hafði minnst á í
samtali sínu við kaftein Trimble. Með
kæruleysislegri spurningu, sem beint var
til eins af hestasveinunum, fengust þær
upplýsingar að það var hluti af landi
Crome Hall. Sir Richard lagði af stað
rétt fyrir ellefu, til þess að halda stefnu-
mót kafteins Trimble og skildi Pen eftir
til þess að líta eftir árás frá ættingjum
sínum. Hinn ofsafengni kafteinn hafði
náð í hest sinn og lagt af stað i átt til
Bristol, með föggur sínar bundnar við
hnakkinn. Hann hafði borgað fyrir sig,
svo að það virtust ekki miklar líkur til
þess að hann hefði hug á að koma aftur
til Queen Charlton.
Eftir tíu minútna gang komst sir
Richard að jaðri kjarrþykknisins. Op í
þykkninu sýndi glögglega stíg sem troð-
inn var i gegnum skóginn. Hann gekk
eftir honum og var ánægður með að
vera kominn út úr sterkri sólinni. Stigur-
inn lá inn í dálitið rjóður, þar sem að
lítill lækur rann milli pílviðarrunna I
fullum blóma. Grannur herramaður
stóð þarna, klæddur eftir nýjustu tízku
og sló geðvonskulega með staf sínum í
blárauð blóm pílviðarins. Oddarnir á
flibbanum hans voru svo rosalegir að
honum var næstum ómögulegt að snúa
höfðinu og frakkinn hans féll svo þétt að
honum að allt benti til þess að þurft
hefði þrjá sterka menn til þess að koma
honum utan um hann. Mjóir leggirnir
kT 4 VTMV *»vn* V M4VVT
NANCI HELGASON
Og þá er að slétta
þvottinn
SKARPAR FELLINGAR
Ef þk) satlifl afl strauja skarpar
fellingar i flfk, efla ef þið œtlifl afl
nó skörpum hrukkum úr flfk, þá
skulufl þifl nota klút, sem vættur
er i vatni og ediki, blönduðu til
helminga.
BUXNAPRESSUN
Prassifl efsta hluta buxnanna ó
röngunni, þafl gafur betri svip ó
haldifl og i kringum vasana.
Snúifl sfflan buxunum vifl og
pressið skólmamar ó réttunni.
SlPRESSAÐUR FATNAÐUR
(permanont press)
Sfpressaður fatnaflur getur
þarfnast hressingar. Úflið yfir
hann blöndu af vatni og ediki til
holminga, óflur en þifl pressið
hann, og „andlitslyftingin"
endist marga þvotta. Notifl
einnig slfka blöndu, þegar þifl
þurfifl afl pressa burtu fellinga-
rönd eftir gamlan fald.
FESTIÐ MEÐ PRJÓNUM
Ýmis stykki getur verifl erfitt afl
strauja, vagna þess afl þau vilja
renna efla ýtast til ó strau-
brettinu, og þafl getur borgafl sig
afl festa þau mefl prjónum til afl
hindra þafl. Þetta gildir til dæmis
um stykki mefl mörgum felling-
um og földum, svo og stór
stykki, eins og boðdúka og fleira.
sem em svo þung, afl þau vilja
dragast til ó borðinu.
GLÆRT LÍMBAND
Glært limband næst af veggfóðri
mefl þvf afl bregfla ó þafl volgu
straujómi.
AÐ HREINSA JÁRNID
Straujóm úr ryflfriu stóli mó
hreinsa ó eftirfarandi hótt: Hitið
þafl upp f lægsta hita. Takifl þafl
úr sambandi og úflið þafl mefl
hreinsunarefni, sem notafl er ó
hofta bökunarofna. Bfflifl f fimm
mfnútur, þurrkifl jómið sfðan vel
og vandlega mefl rökum svampi.
HOLUR Í BRETTINU
Gerflu vifl göt f straubrettinu
mefl bótum, sem straujaðar em ó
efnifl.
DEILID „ÞJÁNINGUNNI"
Ef þór finnst óskaplega leiflinlegt
afl strauja, þó er hór skemmtilegt
ráfl gegn leiflindunum: Deildu
þeim mefl góflri vinkonu. Komifl
ykkur saman um einhvem
ókveðinn tima einu sinni f viku
(efla sjaldnar) og strauið saman
til skiptis heima hjó hvor annarri.
Til tilbreytingar getifl þifl
straujafl hvor annarrar föt efla
dembt þeim öllum f eina körfu og
straujafl eftir hendinni.
48 Vlkan 7. tbl.