Vikan - 01.03.1979, Qupperneq 39

herbergja íbúð og alltof stór fyrir þig. Ég
er hér með tveggja herbergja i Heimun-
um, sem myndi henta þér.”
Hvernig í allsþerum andskotanum
getur Gvendur Gísla á stól úti i bæ, sem
man ekki einu sinni hvað ég heiti, vitað
hvað hentar mér?
„Nei takk, ég vil ekki kjallaraibúð og
ég vil ekki tveggja herbergja. Ég er að
fara úr einni slikri og vil fá fimm
herbergi.”
„Nú? Hvað ætlarðu að gera við fimm
herbergi?”
Hvað skyldi ég . . „Ég ætla að búa í
henni.”
„Þetta er alltof stórt fyrir þig, af
hverju líturðu ekki á þessa í Heimunum,
hún er nærri ekkert niðurgrafin, glugg-
arnir standa upp úr jörðunni öðrum
megin.”
„Heyrðu, er hin til sölu eða ekki?"
Húnvar þaðog kostaði 24 milljónir.
„Afsakið.” Ég átti engar 24 milljónir. '
Næsti.
„Háhýsi og lághýsi.”
„Góðan dag, ég heiti ...”
„Já og hvað heitir maðurinn þinn?”
Þetta var einstrengingslegt. Ég hafði
ekki séð auglýst „þriggja vikna
námskeið fyrir fasteignasala: Hvernig
yfirheyra skuli kvenraddir í síma.”
„Égáengan mann.”
„Nú, þetta er nú svo stór íþúð, sem þú
ert að spyrja um, ég er með miklu
hagkvæmari fyrir þig í Breiðholtinu.”
„Ég vil ekki búa í Breiðholtinu og mig
vantar stóra íbúð.”
„Til hvers?”
„Gæti ég fengið að vita eitthvað um
þessa íbúð?”
Ibúðin reyndist vera uppi í risi og
sameiginlegt kló i kjallaranum. Ég hafði
ekki merkt við fleira og fálmaði nú blint
út í óvissuna.
„Þök og þakskegg.”
„Góðan dag . . . fimm herbergja i
timburhúsi i miðbænum?”
„Flóvent Friðgæfs hérna megin, hver
er maðurinn yðar?”
„Hvað nú ef ég á engan?”
„Hö? Ha?”
„Ég á engan mann, en er þrátt fyrir
þetta undarlega ástand mitt að leita að
íbúð.”
„Já, ég skil, ég hef hérna tveggja
herbergja.. ”
„Ég sagði fimm herbergja.”
„Nei, ekki i þessum bæjarhluta, en í
Fossvogi...”
„Sleppum þvi."
„Býli og bústaðir.”
... leita að fimm herbergja í timbri í
miðbænum.”
„Ha, ertu svona Grjótaþorpsídíót?"
„Ja, það má segja það, annars er ég nú
meira Þingholtaídíót, ef þú ættir
eitthvað þar. Ef ekki, þá gæti ég breytt
mér í Vesturbæjaridíót, Ólsen.”
„Nei, en i Hafnarfirði...”
„Gleðilegtár.”
Þetta var hressandi tilbreyting. Full
bjartsýni og vígamóðs hélt ég áfram.
„Eignarlóðir og ábati.”
„Góðan dag...”
„Jahumm, mætti ég taka niður nafn
mannsins yðar?”
„Gjarna. Ég skal láta yður vita, ef
mér skyldi áskotnast slikt viðhengi.”
,?"
„Þangað til verður mitt nafn að
nægja.”
Þrúgandi þögn. Siðan: „Hafið þér þá
nokkuð að gera við fimm herbergja
íbúð?”
„Já. Ég á nefnilega þrjú brjáluð börn,
sem ég ætla að stía niður. Það er liður i
baráttu minni við hávaðamengunina.
Síðan vantar mig vinnuherbergi. Og sér
svefnherbergi. Og borðstofu. Og stáss-
stofu. Og sjónvarpsherbergi. Og
borðtennisherbergi. Og vinnukonu-
herbergi. Svo þér sjáið, að mig vantar í
rauninni tíu herbergja íbúð. en er bara
svona hógvær.”
Rafmögnuð þögn, en svo kom i Ijós að
hann átti hvorki tíu né fimm herbergi.
Hér gafst ég upp og ákvað að leggja
afganginn af hinum 32 virku fasteigna-
sölum bæjarins undir mig daginn eftir.
Hann rann upp. Hávaðamengunar-
valdarnir fóru út til að reyna að ná
sambandi við andfætlinga sína, ég
nestaði mig og settist við simann.
„Hallir og kofar.”
„Já, góðandag.. ”
Lénharður hér, mætti ég rétt taka
niður nafnið á manninum þinum?"
Eldur, brennisteinn, eimyrja og andfýla.
„Sæll Lénharður, ég hélt þú værir
dáinn. Ég á engan mann, en þrátt fyrir
það vantar mig íbúð undir mig og börnin
mín.”
„Nú, áttu mikið af þeim?”
„Þrjú.”
9. tbl. Vikan 39