Vikan - 05.04.1979, Blaðsíða 15

brosti ástúðlega til hans. Hann svaraði í
sömu mynt og þar með skellti hún upp
úr, hann var búinn að mála allar
tennurnar svartar.
Deedee fylgdist með þeim frá gluggan-
um þegar þau gengu hönd í hönd niður
götuna. Þegar þau komu að horninu
námu þau staðar og kysstust. Allt í einu
gerði hún sér grein fyrir að síminn var
að hringja og að það myndi enginn svara
ef hún ekki gerði það. Þetta var Rosie.
Gæti hún hitt hann eftir sýninguna í
kvöld? Já auðvitað, þvi ekki það? Það
var dásamlegt að vera i New York.
6.KAFLI
Emma og herrann hennar dönsuðu
eins og þau væru elskendur, enda voru
þau það. Hún var í nýjum kjól sem glitr-
aði á og hún var með demantshálsmenið
og hringinn sem hann hafði lika gefið
henni. Honum leið greinilega vel í smók-
ingnum og áreiðanlega hefði hann ekki
verið minna i essinu sinu í kjólfötum.
Þau voru glæsilegasta parið á gólfinu.
Hljómsveitin lék jazzlög sem gott var
að dansa eftir en gólfið var afleitt fyrir
dans. Þetta var steingólf i Metropolitan
listasafninu en þar var verið að halda
enn einn góðgerðardansleikinn. Hin trú-
gjarna eiginkona dansherra Emmu tók
virkan þátt í allskonar góðgerðarstarf-
semi. Hún var einnig mjög hrifin af
ballett og bauð því oft Emmu sem oftast
tókst að fá Michael með sem fylgdar-
svein. Síðastliðið ár höfðu þessar sam-
kundur verið haldnar I stórverslunum en
i ár voru þau á söfnum; fólkið var færra
en ríkara; maturinn var betri en kostaði
meira; en útkoman var samt nokkurn
veginn eins: álíka litill ágóði og álíka litil
skemmtun og áður, nema fyrir fáeinar
hræður sem enn lifðu í voninni um að fá
að upplifa eitthvaðstórmerkilegt. Emma
kom með það fyrir augum að gera öllum
ljóst að hún væri ekki einungis í vinfengi
við Carter sjálfan heldur einnig við konu
hans.
Hann strauk léttilega eftir baki henn-
ar og ræddi um börnin sín. Emma valdi
orð sín af jafn mikilli natni og hún hafði
valið klæðnað sinn fyrir kvöldið.
„Og Linda er búin að fá inngöngu í
Yale háskólann,” sagði Carter.
„Það vill greinilega enginn fara til
Princeton lengur.”
„Að minnsta kosti ekki mín börn. Þau
fara öll fimm i mismunandi háskóla en
ekkert þeirra velur sér minn gamla
skóla. Heldurðu að það sé vegna andúð-
ar á mér?”
„Nei Carter, ég mundi segja að það
væri vegna andúðar á Princeton.”
„Þú ert full af fordómum.”
„Og hef alltaf verið.”
„Ég get ekki kysst þig hér."
„Það væri mér ekkert á móti skapi.”
„Það gæti verið að Maggie líkaði það
ekki.”
„Það væri kannski nóg til þess að hún
gæfi þér eftir skilnað?” Hún hætti að
dansa og sagði við þjón sem gekk fram-
hjá: „Fyrirgefðu, má ég?” Hún tók af
bakkanum sitt hvort kampavínsglasið
fyrir þau.
„Ég þyrfti ekki annað en nefna skiln-
að, Emma. Það veistu.”
„Jæja þá?” spurði hún eins og hún
væri gjörsamlega óviðbúin þessum sam-
ræðum.
„Myndir þú vilja hætta að dansa?”
„Hvers vegna ekki?” Hún veifaði til
einhvers sem var hinum megin í salnum.
„Ég spurði þig fyrir fimmtán árum,
fyrir fjórtán árum . . .”
„Spurðu núna.”
Hann veifaði einni þjónustustúlk-
unni. „Ég ætla að fá svona ostapinna
hjá þér. Þakka þér fyrir.” Hún vissi um
leið að hún átti að láta þetta niður falla,
hún gat eins gefist upp. „Emma veistu
hver er ein af ástæðunum fyrir því að
samband okkar hefur haldist svona
lengi?”
Hann var sá eini sem alltaf gat æst
hana upp í rúminu. „Seg þú mér ein-
hverja.”
„Þér hefur alltaf hentað vel þetta
fyrirkomulag,” sagði Carter. Alveg frá
byrjun hafði henni komið á óvart hve
hreinskilinn hann var. „Þú vildir gjarn-
an hafa þessar hömlur.”
„En ég held ég geri það ekki lengur.”
Henni tókst að halda rödd sinni stöð-
ugri.
„En það geri ég,” sagði hann blíðlega
og jafnframt fullur trega þvi hann
mundi hvað hann hafði elskað hana
Framhaldssaga
Sjöttí hluti
heitt og hverju hann hafði verið tilbúinn
að fórna. Og honum þótti enn vænt um
hana. „Fyrirgefðu, ég vildi að þetta
hefði ekki farið svona.” Hann var alltaf
jafn góður og elskulegur.
„Sama segi ég.” Orðin hljómuðu eins
og kveðjukoss. Þau stóðu og supu á
kampavíninu og vissu ekki hvað þau
áttu af sér að gera.
Loks sagði Carter: „Þú vilt kannski
síður aðég líti inn hjá þér á eftir?”
Hann myndi kannski skipta um
skoðun þegar í rúmið væri komið. Nei,
hún þekkti hann það vel að hún vissi að
slíkt var fjarstæðukennt. Henni varð
hugsað til litlu íbúðarinnar hennar þar
sem allt var í röð og reglu; til litlu hund-
anna þriggja; til stóra rúmsins. „Nei,
komdu við." Hún hló.
Hann leiddi hana aftur til sætis við
hlið Michael.
„Þú ert alveg sérstaklega falleg i
kvöld,” sagði hann.
„Þannig átti það nú líka að vera.”
Hún rétti fram glasið til að fá meira
kampavín og velti þvi fyrir sér hvernig
líf þeirra saman hefði verið, hvort það
hefði breytt einhverju varðandi feril
þeirra. „Hvarer Peter?”
Michael yppti öxlum.
„Skiptir það máli?”
Michael hristi höfuðið. „Nei. Hvað
sem hann er að gera breytir engu okkar i
milli.”
„Það er gott,” sagði Emma og meinti
það.
Allir í dansflokknum, og þar á meðal
Emma, vissu að Emilía átti vingott við
Yuri. Emma hafði horft á Yuri krækja í
og síðan kasta frá sér hverri stúlkunni á
fætur annarri frá því augnabliki að hann
byrjaði með flokknum. Hana langaði til
að vara Emilíu við en þó treysti hún sér
varla til þess. Væri hún i sporum Emilíu
myndi hún ekki bara reiðast slíkum ráð-
leggingum heldur væri þeirra ekki þörf.
Því hér var um að ræða einn mikilvæg-
asta þáttinn í lífi Emilíu: Ballettinn — og
Emilia hafði aldrei dansað betur.
Ef það var einhver þörf á að aðvara
Emilíu þá var það Deedee sem það átti
að gera. En það var erfitt fyrir Emmu að
ná í Deedee. Hún var að kenna mestallan
daginn, á kvöldin var Emma að dansa á
sýningum og eftir sýningarnar var
Eíeedee einum of oft með Rosie. Emma
hafði fengið sér snarl með þeim eftir eina
sýninguna og þá farið að gruna að þau
væru i einhverju ástarmakki. Að
minnsta kosti var það ekki Rosie að
kenna efsvo varekki.
Deedee ræddi ekki samband sitt við
Rosie við nokkurn mann þó hún á hinn
bóginn gerði ekkert til þess að dylja það.
Þýð.: Halldóra Viktorsdóttir
Kvikmyndin „The Turning Point" hefur vakið
mikla athygli, ekki síst vegna frábærs leiks
tveggja mikilhæfra leikara í aðalhlutverkunum,
þeirra Shirley MacLaine og Anne Bancroft, sem
leika Deedee og Emmu. Leslie Browne og
Mikhail Baryshnikov leika einnig stór hlutverk í
myndinni, en stjórnin er í höndum Herberts
Ross. Hann er einnig framleiðandi myndarinnar
ásamt Arthur Laurents, höfundi sögunnar, sem
hér birtist undir nafninu „Á krossgötum".
Kvikmyndin verður væntanlega sýnd í Nýja Bíói
síðar á árinu.
A KROSSGOTUM
eftir
Arthur Laurents
14. tbl. Vikan lf