Vikan - 13.09.1979, Blaðsíða 44

Gary yfirgaf íbúðina klukkustund
siðar. Það varð enginn á vegi hans er
hann gekk út úr húsinu. Hann settist inn
i bílinn, ók burtu og stansaði ekki
fyrr en hann hafði ekið beint í gegnum
borgina og upp í sveit. Þá sveigði hann
inn á hliðarveg og lét sig falla fram á
stýrið. Hann fór að kjökra, á eftir fylgdi
hræðslugrátur. Honum varð óglatt og
staulaðist út á grasið við vegarbrúnina.
Sérríið kom upp úr honum og síðan súrt
gallið. Hann hékk yfir skurðinn og skalf
og nötraði.
1 fyrstu trúði hann því ekki að hún
væri dáin: hún hlaut að hafa verið að
látast, því hún hafði gefið eftir að
lokum. Hann sló hana á kinnina, laus-
lega í fyrstu en síðan fastar og talaði við
hana í hænarrómi en síðan með vaxandi
hræðslutón. Augu hennar störðu á hann
en hann vissi að hún sæi hann ekki;
andlit hennar var helblátt. Hann hafði
aldrei séð dána manneskju fyrr.
„En ég ætlaði ekki að meiða þig,”
endurtók hann bjánalega í sífellu.
Hann safnaði kjarki smá stund. Hann
skildi við Söndru alveg eins og hún lá,
dró ekki einu sinni niður pilsið, því þessa
stundina gat hann ekki hugsað sér að
snerta hana. Hann fór um íbúðina og
fjarlægði allt sem komið gæti upp um
hann, þvoði og þurrkaði sérrríglösin,
með gúmmíhanska sem hann fann í
eldhúsinu á höndunum. Hann þurrkaði
allt það sem hann hafði snert við, vand-
virkur eins og smámunasöm húsmóðir.
Hann mundi jafnvel eftir að greiða sér
áður en hann fór ef vera kynni að
einhver sæi hann, þó þau hefðu ekki
mætt neinum þegar þau komu inn.
Hann var með nokkur ör á andlitinu
sem hann þvoði og bar á áburð er hann
fann í baðherbergisskápnum. Hann tók
gúmmíhanskana með sér og lét þá í
farangursgeymslu bílsins þar til hann
gæti losað sig við þá.
Áður en hann fór rótaði hann til í
snoturri stofunni, dró út skúffur og
fleygði innihaldinu út um allt til þess að
láta líta svo út sem brotist hefði verið
inn. Lögreglan myndi halda að stúlkan
hefði komið þjófnum að óvörum.
Einhver gæti hafa tekið eftir bílnum
hans fyrir utan. Það væri best að losna
við hann og halda áfram vinnu sinni
eins og ekkert hefði í skorist. Það fyrsta
sem hann myndi gera á morgun væri að
selja hann og þá eins langt héðan og
mögulegt væri. Þá myndi ekkert tengja
hann við dánu stúlkuna. Enginn hafði
séð þau saman. Þetta yrði bara óleyst
morðgáta.
Honum fór að líða betur og stóð nú
beinn og andaði að sér loftinu. Það var
hreint og ferskt. Þá varð hann var við öll
hljóðin í kringum hann; lágan þyt í
grasinu, ýlfur í einhverju villidýri.
Hann fór aftur inn í bílinn. Það var
engin ástæða til þess að verða gripinn
hræðslu. Hún myndi ekki finnast fyrr en
eiginmaður hennar kæmi heim ntesta
fimmtudag. Hann hafði nógan tíma til