Vikan - 13.09.1979, Blaðsíða 56

Þó svo að menn Hróars sáu mikið færri en Artúrs skipar Hróar þeim að fara í land.
Artúr hefði gjarnan viljað semja um frið, en þannig samningar eru yfirleitt ekkert
annað en svik.
Hróar gengur hægt til móts við
Artúr konung. „Það er hlægilegt að
farlama gamalmenni eins og þú
skulir biðja um hönd fallegrar ungrar
stúlku eins og Sigfríður dóttir mín
er."

Artúr sverflar sverði sínu hægt til vinstri og verður það Hró-
ar til hagnaðar og ætiar hann að taka öfluga sveiflu, en
lendir hann þá á hjöltunni á sverðinu hjá Artúri og brýtur á
sár úlnliðinn.
Það munu líöa margir dagar þar til
hann getur sverflað vopni sínu. En
hatrið verður ekki minna.
Þetta kvöld fær öm þær fráttir að
Asthildur sá frjáls og hjarta hans
dansar af gleði.
Næsta Vika:
HRÓAR SNÝR AFTUR.
z- i8q__________________________tg,±