Vikan - 13.09.1979, Blaðsíða 40

/ skólanum,
í skó/anum...
Haustið er komið á nýjan leik
og skólarnir að hefjast af fullum
krafti. Flestir skólanemendur
komnir úr sumarleyfum og ekki
laust við að sumum þyki jafn-
gaman að byrja í skólanum á
haustin og hætta á vorin. Barn-
margar fjölskyldur þurfa að
kosta heilmiklu til skólabún-
aðar, þvi skólavörur eru ekki
alveg gefins, frekar en annar
nauðsynjavarningur. Eitthvað
geta börn i barnmörgum fjöl-
skyldum erft hvert frá öðru, en
þó ekki mik'ið, því allt slíkt
tekur hröðum breytingum.
Söguna af Gosa þekkja líklega
flestir en fæstir af yngstu
kynslóðinni gera sér grein fyrir
að leðurólin, sem Gosi hefur um
skólabækurnar, er ekki hugar-
burður teiknarans heldur skóla-
taska þeirra tíma. Timi ungra
séntilmanna, sem báru heim
bækurnar fyrir draumadísina
sína, eru löngu liðnir og kven-
réttindabaráttan hefur komið
því til leiðar að slíkt þætti nú
fremur broslegt athæfi.
Skólatöskur hafa tekið
miklum breytingum hin síðari
ár. Þungar handtöskur úr leðri
og með hörðum hliðum eru
horfnar af sjónarsviðinu og
væntanlega hefur hryggskekkju-
tilfellum hjá skólabörnum
fækkað ótrúlega. Bakæfingar
voru eitt af því, sem flestir
nemendur voru sendir í fyrir
um það bil tíu eða tuttugu
árum, og það var algeng sjón að
sjá nemendur sitjandi á skóla-
bekkjunum í einum hnút eftir að
hafa borið þunga skólatösku
fulla af bókum langa leið. Þegar
upp i framhaldsskólana kom tók
ekki betra við. Bækurnar urðu
fleiri og þyngri, töskurnar
stækkuðu og þyngdust og vél-
ritun bættist á námsskrána.
Tvisvar í viku eða oftar þurftu
því skólabörn að burðast með
\