Vikan - 06.03.1980, Blaðsíða 24

TASSO vegg-
stríginn
fráokkurer
auðveldur'
'
i uppsetningu
4
Grensásvegi 11 - sími 83500.
mWBIABIB
fijálst, úháð dagblað
Framhaldssagan
Fótatakið hætti fyrir utan dyrnar á
herbergi mínu. Einhver barði mjög
ákveðiðaðdyrum.
Ég veit ekki hver ég hélt eiginlega að
þetta væri. Fyrst datt mér i hug
maðurinn sem kallaður var Paul. Ég
hafði að minnsta kosti sagt honum hvar
ég byggi. En um leið og ég var að opna
hurðina hvarflaði það að mér hvort
þetta gæti verið Julian frændi. Ég fékk
smákipp í magann og starði fram á gang-
inn.
í þetta skipti var Alex Robertson í
pokabuxum og tweedjakka. Utan um
hálsinn hafði hann kæruleysislega slegið
einhverju sem líktist helst gömlum
skólatrefli. Hann horfði rannsakandi á
mig eins og hann væri að velta því fyrir
sér hvort hugmyndir hans um mig hefðu
verið réttar.
„Halló," sagði hann. „Það logar í
arninum niðri í setustofunni og þar er
hlýtt og notalegt og ekki nokkur sála
þar inni. Það eru allir farnir i píluspil
inni á barnum. Viltu ekki koma niður
smástund? Mig langar til að tala við
þig”
Ég sá að honum varð litið i átt að
hrúgunni er ég hafði hvolft ur töskunni
minni. Hann pirði augun og bætti við:
„Ef það er þetta sem þú leitar að. þá er
það hér." Hann lyfti upp samanvöðluðu
pappirsblaði. „Ég fann þetta á gólfinu i
bilnum.” Vi$ horfðumst smástund í
augu, þegjandi, og svo elti ég hann
niður.
Alex kom með drykki fyrir okkur bæði
yfir að borðinu við arininn og sagði svo:
„Jæja, segðu mér nú allt af létta. Ertu i
einhverjum vandræðum? Kannski
eitthvað, sem þú hefur, ef svo má segja,
erft frá föður þínum?"
Hann starði stöðugt á mig og allt i
einu var eins og það kæmi einhver
glampi í augu hans. „Veistu,” sagði
hann allt í einu upp úr þurru. „að ég hélt
að þú værir með svört augu, en allt i
einu sá ég að þau eru dökkblá. Ég held
ég hafi aldrei séð þennan augnalit fyrr."
Við störðum enn um stund hvort á
annað. en svo lagði Alex höndina yfir
mína og sagði: „Svona nú, það getur
hver maður séð að þú hefur áhyggjur af
einhverju — það er eitthvað meira en
andlát föður þins sem angrar þig, á ég
við. Þú getur treyst Alex frænda."
Allt í einu hvarf brosið af andliti han'
og hann bætti við með meiri viðkvæmni
og skilningi en ég hefði búist við af
honum: „Eigum við að athuga hvort
betur gengur ef við leggjumst bæði á
eitt? Ef þér finnst eitthvað þægilegra að
vita af því, þá er ég þegar búinn að lesa
þennan furðulega snepil. Ég var búinn
að lesa hann áður en ég fór að velta fyrir
mér hvaðan hann kæmi."
Ég brast að vísu ekki í grát en tárin
voru ekki langt undan, því ég fann nú
betur en nokkru sinni hvað ég var í
mikilli þörf fyrir að leita ráða hjá
einhverjum.
24 Vikan 10. tbl.