Vikan - 27.03.1980, Síða 4

Stafanotkun -- stýrisveiflur
Áður en við förum nánar út i stýri-
sveiflur, sem við byrjuðum á i
siðustu kennslustund, skulum við
kynna okkur stafanotkunina. Setjið
þá fyrst á ykkur þá algildu reglu, að
ætli maður að beygja til vinstri, þá er
vinstri stafur notaður og hægri
stafur til hægri. Lærið regluna
þannig: Vinstri stafur til vinstri,
hægri stafur tilhægri.
Önnur mikilvæg regla hljóðar
þannig: stafur sve'rfia-stafur sveifla.
Stafnum er sem sagt alltaf stungið i
áður en sverflað er. Þetta er mjög
greinilegt i hægum sveiflum eins og
stýrisveiflum, en þvi sneggri sem
sveiflan er, þvi meir rennur
stafnotkunin saman við sverfluna
eins og t.d. i stuttsveiflum, þar sem
byrjað er strax á nýrri sverflu, þegar
annarri lýkur. Þar er stafnum stungið
niður i sverflulok, sem er um leið
sveiflubyrjun þeirrar næstu.
Sama gildir um „stafhöndina", þ.e.
þá sem heldur á staf, sem stinga á
niður í það og það sinnið, hún
hreyfist hægt fram, í hægum
sveiflum með löngum aðdraganda
eins og stýrisveiflum, en þvi sneggra
verður „staftakið" fhreyfing handar.
þegar staf er stungið niður) sem
sveiflan verður sneggri.
Gætið þess að missa stafhöndina
aldrei aftur fyrir ykkur eftir staftak,
eða „hanga" á stafnum. Höndin á
alltaf að vera fyrir framan likamann,
þótt hún eigi að siga niður i óþving-
aða stöðu á milli staftaka. Varist að
halda höndunum stifum fyrir framan
ykkur. Armar eiga að vera mjúkir og
óþvingaðir og alltaf tilbúnir til staf
taks auk þess sem þeir hjálpa til
halda góðu jafnvægi i sveiflunni.
Á mynd nr. 1 er verið að undirbúa
stýrisverflu til hægri með staftaki.
Undirbúningurinn er sá sami og i
sverflu án staftaks, að því viðbættu,
að stafhöndin er hreyfö rólega fram
um leið og hælnum á stýriskiðinu er
þrýst út. Stafnum er svo stungið
niður, þegar við erum tilbúin að
byrja sveifluna, á móts við mitt fram-
skiðið (þ.e. þann hluta skíðisins, sem
er fyrir f raman skó).
Við erum nú tilbúin til þess að stíga
yfir á stýriskiðið og sveifla til hægri
og ættum þvi að líta á mynda-
raðirnar úr síðustu kennslustund (6.)
og þeirri sem við sjáum hér, til þess
að átta okkur betur á því, sem gerist
i sverflunum. Það er best að hafa
iru myndinni hér i blaðinu (nr. 1),
stýriskiöiö komið út og stafhöndin
tilbúin til' staftaks. Næsta sem
gerist og við sjáum ekki er þ
stafurinn er settur mjög ákveðið
snjóinn, skíðamaðurinn spyrnir
af neðra skiði yfir á stýriskiði um
leið og hann ýtir á stafinn til þess að
auðvelda þennan þungaflutning. Á
6. og 7. mynd sjáum við, að
skíðamaöurinn er kominn á stýri-
skiðið og er að draga (eða renna)
innra skiðinu að þvi. Á 8. mynd eru
skíðin komin saman og stýringin
heldur áfram á báðum skíðum, þó að
þunginn hvíli aðallega á neðra
skiðinu. Á 9. mynd sést greinilega,
að efra skiðinu hefur verið rennt
fram fyrir það neðra, þegar skiðið
ser
betr
hhén um leið og hann stingur
stafnum niður og réttir svo örlítið
(ath. ekki rétta of mikið né of
snöggt) úr þeim, þegar hann flytur
iungann yfir á stýriskíðið. Þannig er
eldara að ná innra skiðinu að og
að ná því að fljóta á snjónum
eins og ég var búinn að tala um áður.
í lok beygjunnar gefur maður svo
eftir i hnjánum aftur eins og vel sést
á 7.8. og 9. mynd.
Við skulum athuga armhreyfingar
og þá fyrst stafhöndina i hægri
beygjunni. Höndin kemur mjúkt
fram og niður eftir staftakið og öxlin
kemur einnig örlitið fram til þess að
bremsa sveifluhreyfingu líkamans.
Ytri höndin lyftist örlítið, er eins
konar jafnvægisstöng. Gætið þess
Skíðaskólinn
,V:;: |
.............................................................................41
■ v.' ■ -
það eins og við gerðum í plóg- var dregið að í sveiflunni, og er
beygjunum — að setja opnurnar mikiivægt að menn muni eftir þvi. Á
hvora upp af annarri til þess að io. mynd er sveiflu lokið og
sveiflurnar renni vel saman. Þá lítum skiðamaðurinn kominn í ská-
við á hægri sveifluna í 6. kennslu- rennslisstöðuna, sem tengir
stund og byrjum á 4. mynd. Þar sést svetflurnar saman, og nú er hann
skárennsli, staða skiðanna og skiða- tilbúinn að sveifla til vinstri.
mannsins nokkuð greinilega: efra Vinstri sveifluna sjáum við hér í
skiðið fyrir framan (hálfa skólengd blaðinu og þurfum litlu við að bæta,
eða svo), efri öxl, hönd og hné einnig þar sem sömu aðalatriði gilda I
fram sem því svarar, eins og áður báðum beygjum.
hefur verið minnst á. Hendur fyrir Á 3. og 4. mynd sóst staftakið vel, og
framan likamann i mittishæð, armar ef þið athugið vel 4. og 5. mynd þá
mjúkir, einnig mjaðmir, hnó og sjáið þið að skíðamaðurinn fjaðrar í
ökklar. Mynd nr. 2 er samsvarandi hnjánum, þannig að hann beygir

4 Vikan 13. tbl.