Vikan - 03.06.1982, Blaðsíða 42

Það er notalegt að bregða sér i peysu þegar kalt er úti þrátt fyrir að
feldurinn sé þykkur, enda óklipptur.
tíörnum verður
að greiða. . . .
„Bráðnauösynlegt og hreint óhjá-
kvæmilegt er aö bursta hundana reglu-
lega. Annars veröa þeir eitt flóka-
stykki. Það veröur aö bursta þá
nokkrum sinnum í viku. F'ólk sem ekki
hefur tíma til þess aö hiröa hundana
sína ætti ekki aö vera aö fá sér hunda.
Viö gætum boriö þetta saman viö aö
greiöa börnunum okkar. Hvernig
myndu þau líta út ef þeim væri aldrei
greitt? Þess vegna er auövitaö best aö
bursta hundinn daglega. Aftur á móti
er óþarfi aö vera alltaf aö baöa hunda.
Þaö á ekki aö gera nema þegar þeir
eru óhreinir, hafa til dæmis lent í
drullupolli eöa moldarflagi. Þaö er
alveg nóg að baöa þá mánaöarlega. Of
tíö bööun getur oröiö til þess aö fitan
fari úr feldinum og hann veröi linur og
húöin þurr. Sjampó ætti alls ekki aö
nota á hunda oftar en einu sinni í
mánuði. Stundum kemur fyrir aö
hundinn klæjar ef hann hefur veriö
klipptur mjög snöggt í framan eöa í
kringum rófuna og þá getur veriö
ágætt aö bera á hann eitthvað
mýkjandi, eins og vasilín.”
„Hvaö geturöu sagt okkur um tísku í
poodle-klippingum? Sumum finnst
óttalega ljótt aö sjá hunda snoðklippta
aö aftan en meö ljónsmakka, eöa meö
loðna hringi um lappir og þar fram
eftir götunum. Klippir þú hundana
þannig eöa er tískan eitthvaö ein-
faldari hér en erlendis?”
Loðinn á liðamótum
og bringu til að verjast
kulda
„Líklega er þetta töluvert öðruvísi
hér en erlendis. Fólk vill aöallega fá
hundana snyrta, alla jafnt klippt en
síöur snoöklippta á pörtum. Einstaka
biöur þó um svokallaöa buxnaklipp-
ingu. Þá er hundurinn haföur loðinn aö
aftan og á afturfótunum, snoöaöur um
miöjuna og síöan aftur loöinn aö
framanveröu. Þetta er líkast því aö
hann sé í buxum og vesti. En þaö er
gaman aö hugleiða hvers vegna hund-
arnir voru klipptir á þennan sérkenni-
lega hátt í byrjun. Poodle-hundurinn er
upphaflega veiðihundur. Hann sótti
veiöibráðina út í ár og vötn. Menn
klipptu hann á ýmsa vegu til þess aö
auövelda honum sundiö og sömuleiðis
til þess aö halda á honum hita þar sem
hann var viðkvæmastur. Hann var
látinn vera meö loöna hringi á liöa-
mótum svo hann fengi ekki liðagikt og
hann var haföur loöinn um brjóstiö svo
hann ofkældist ekki og fengi lungna-
bólgu. Hvort tveggja skýrir aö minnsta
kosti aö nokkru klippingarnar sem
fólki þykja svo skrýtnar ef þaö hefur
ekki sett sig inn í ástæðurnar fyrir
þeim.”
„Hvaö heldurðu aö séu margir
poodle-hundar hér á Stór-Reykjavíkur-
0
svæöinu og heldurðu aö grundvöllur
væri fyrir því aö hafa hér hunda-
snyrtistofu, rétt eins og viö höfum
snyrtistofur fyrir mannfólkiö? ”
„Líklega eru hér um 200 hundar og
ég er viss um aö hægt væri aö reka hér
snyrtistofu fyrir þá. Hún yröi þó
nokkuö dýr í uppsetningu vegna þess
aö þaö þarf margs konar tæki og búnað
á svona stofu. Svo eru hér ekki enn
neinir fulllæröir snyrtisérfræöingar
sem hafa lagt stund á hundasnyrtingar.
Hundarnir eru þó áreiðanlega nógu
margir til þess aö nóg væri fyrir slíka
sérfræöinga aö gera enda er fólk fariö
aö hugsa betur um hundana sína en
þaö geröi í upphafi og gera sér ljósa þá
ábyrgö sem fylgir því aö hafa hunda.
Þaö má hvorki láta þá vera sóðalega
né heldur láta þá sóöa út umhverfi sitt,
öllum til leiöinda. Mig langar í þessu
sambandi aö segja frá því aö Hunda-
ræktarfélag Islands hefur látiö útbúa
sérstaka plastpoka sem hundaeig-
endur geta fengiö sér aö kostnaöar-
lausu. Þessa poka ætti fólk að hafa
meöferöis þegar þaö fer út meö hund-
ana sína og þrífa upp eftir þá skítinn en
skilja hann ekki eftir á almannafæri
öllum til leiöinda. Þaö er einmitt hunda-
skíturinn sem er þyrnir í augum
margra sem eru á móti hundahaldi.
Meö því aö hreinsa hann upp eftir
hundinn getur hundaeigandinn dregiö
úr andúö margra á hundahaldinu.”
„Stundum eru hundar klæddir í föt.
Gerir fólk þaö líka hér á landi eins og
erlendis?”
„Þaö er nokkuö um aö fólk hér klæöi
hundana sína í kápur eöa peysur.
Framleiddar hafa veriö lopapeysur
fyrir hunda, sem eru ansi skemmti-
legar. Eg á líka von á því aö fariö veröi
aö framleiða handa þeim bæöi regn- og
loðkápur áöur en langt líöur. Þaö getur
veriö mjög gott aö eiga svona flík fyrir
hundinn, sérstaklega á vetuma, því
snjór vill festast óþægilega í ullinni á
poodle-hundinum. Hann þolir illa
kulda, er heimilishundur og myndi
áreiöanlega ekki endast lengi ef hann
væri sendur út í sveit eins og þeir vilja
aö gert sé sem segja aö allir hundar
eigi heima í sveit og alls ekki í bæjum
eöa borgum.”
Sonja var búin aö eignast sinn
poodle-hund löngu áöur en henni datt í
hug aö fara aö kynna sér hvemig ætti
aö snyrta hunda eða klippa og hún
segir aö lokum: „Þaö er ekki hægt aö
láta sér leiðast þar sem er poodle-
hundur. Hann er kátur og skemmti-
legur, ástúölegur og tryggur. Hann
þarf ekki mikla hreyfingu og honum
nægir aö leikiö sé viö hann innan dyra.
Hann á þó ekki aö vera leikfang,
hvorki barna né fulloröinna. Fólk sem
fær sér poodlehund þarf aö vera tilbúiö
aö gefa mikið af sjálfu sér, bæöi í
væntumþykju og aga, vegna þess aö
hvort tveggja er þessum litla vini
okkar nauösynlegt. ”
42 Vikan 22. tbl.