Vikan


Vikan - 20.12.1984, Blaðsíða 22

Vikan - 20.12.1984, Blaðsíða 22
A árunum í kringum sjötta áratug þessarar ald- ar var Smáíbúðahverfið barnflesta hverfi Reykja- víkur, eins konar Breiðholt þess tima. Samgöngur við borgarmiðjuna þó sýnu verri, menn bjuggu þarna talsvert afskekkt að mati þeirra hinna i borginni. Alls kyns smáskærur milli krakkahópa voru tiðar og skiptingar í herlið fóru að mestu leyti eftir búsetu. Og þá var miðað við aða/kenni- leitið — menn bjuggu fyrir neðan eða ofan stokk. Þetta var íraun aðalsamgönguæð hverfisins, allar leiðir lágu til eða frá þessu mannvirki hitaveitunn- ar. Enda varla nema von að íbúarnir notuðu þetta eina tækifæri til að ferðast um nokkurn veginn þurrum fótum, göturnar voru yfirleitt eitt forar- svað og sumir innfæddra höfðu aðeins kynnst malbiki af myndum. „Það er engin tilviljun að hljómsveitarstjórar klæðast kjólfötum. Þau eru svo þjá/ að það er ekki eins þægiiegt að stjórna í neinu öðru og s/ík föt anda vel sem er mjög mikilvægt." „Þaö má segja að ég sé nánast fæddur á fréttastofu útvarpsins að Klapparstíg 26. Það kom til vegna tengsla föður míns við þá stofnun. Og ein af fyrstu minningum mínum er sú aö gera flugskutlur úr fréttatilkynningum sem komu á síritann á fréttastofunni. Þær svifu þvert yfir fréttastofuna og svifu mun betur ef bréfaklemma var sett á fremst. Síðan er það hérna í hverfinu sem ég stofnaði mína fyrstu hljómsveit. Þá var ég sjö ára og man vel þegar ég var að viða að mér hljóðfærum. Niðri í mýri hér fyrir neðan, sem Sogamýrin er kennd við, þar sem hesturinn stendur nú, fann ég dollu — stóra og fulla af leðju. Hún hljómaði vel tóm og seinna komst ég aö því að þetta voru umbúðir utan af kvik- myndafilmum. Ég dröslaði þessu alla leiö hingað upp eftir og þá fór allt liöið í hljómsveitinni út að hitaveitustokk, hver meö sína dollu, en ég upp á vírrúllu að stjórna. Þaö er einkennileg til- viljun en síðar, þegar ég kynntist tengdaföður mínum, mundi hann eftir mér frá þessum árum. Hann var þá trésmiöur hérna í nágrenn- inu og þekkti aftur strákpattann á vírrúllunni sem stóð þar syngj- andi og stjórnandi með prik í hendi á hverjum morgni. Svo kom hljómsveit þar sem notuð voru venjuleg hljóðfæri og þá var ég orðinn 12 ára. Þetta var í byrjun bítlaæðisins og „sílovsjú” var vinsælasta lagið — og það var í a-moll! Við fórum meö það á fund söngkennarans í Breiðagerö- isskólanum en honum leist ekkert á blikuna. En við höfðum það af að spila nokkur lög á lokaballi skól- ans það árið. Ég hef raunar alltaf haft þörf fyrir að gera svona hluti, alveg frá því að ég man eftir mér. Stundum óska ég þess að ég hefði hana ekki — en þetta virðist óbæl- andi. Og núna er ég kominn út í frumskóginn, úr vernduðu um- hverfi háskólans, og sit á skrif- stofu og sleiki frímerki. Ég sætti mig við stjórnsýsluna en vonast jafnframt til þess að geta snúið mér aftur að tónlistinni einvörð- ungu þó síðar verði. Og ég verð einnig að sætta mig viö að vera andlit hljómsveitarinnar út á við, eins konar persónugervingur. Ég varðist fyrst öllum fjölmiðlum, einkum fyrir tónleika, og vildi meina að ef ég heföi eitthvaö að segja yrði þaö í gegnum tónlistina. En svo kom í ljós að þetta var spurning um að koma hljómsveit- inni á framfæri, það skildi ég fljótt, og framkvæmdastjórn Is- lensku hljómsveitarinnar var nán- ast fyrirvaralaust komin á mínar herðar. Ef fjármálahliöin er í molum og skipulag rekstrarins þá verður hljómsveitarleikurinn það einnig. Því miður er þarna sama- semmerki á milli. Að sitja kleinuboð En þetta er í raun sáraeinfalt og praktískt atriði. Við höfum ekki efni á að kaupa auglýsingar í blöð- um. Heimsþekktur hljómsveitar- stjóri sagði eitt sinn að fyrsta áriö í starfi hefði hann setið fleiri kaffi- samsæti en hljómsveitaræfingar og kannski eytt meiri tíma í blaða- menn en tónlistarmenn. Þetta er hluti af starfinu í upphafi og ef ég þarf að sitja kleinuboö til þess að koma okkur á framfæri þá geri ég það. Allt starf í hljómsveitinni er unnið undir álagi. Sálfræðilega hliðin er stór hluti af starfinu og erfitt að beina orðum sínum að ákveðnum hljóðfæraleikara. Kast- ljósið beinist að honum og viö- brögðin eru oft óútreiknanleg. Hópsálarfræöi er hluti af menntun hljómsveitarstjórans. Og svo er yfirleitt erfitt að komast í tæri við svona hóp. Þú getur ekki keypt þér hljómsveit eins og þú kaupir þér flautu til að spila á. En þú getur reynt að búa hana til. Þetta er mikil vinna en eftir síðustu æfinguna fyrir hljómleika slaka ég á. Þá er mínu verki lokið. Þá fer ég heim og sef. Hljómleikarnir sjálfir eru bara lokaátakið því hljómsveitin á að vera svo sam- æfð, þegar best lætur, að varla þurfi stjórnanda. Flutningur popptónlistar á íslandi er oft mjög góður. Ég heyri hann af hljómplötum í út- varpi og hef gaman af rjómanum í poppliðinu. Deila má um verkin sjálf en flutningurinn er á stundum óaðfinnanlegur. Lögð er rækt við ýmislegt þar, til dæmis hljóðfallslega akróbatik og oft með miklum ágætum. Ef við lítum á starf hljóm- sveitarstjóra sem skapandi starf, sem það er að mínu áliti, þá er eðlilegt að hann hafi þörf fyrir að semja eitthvaö sjálfur. En yfir- leitt hefur mér fundist eigið hand- verk óhæft til flutnings. Til þess að svo yröi þyrfti að liggja yfir því en ég hef ekki tíma til þess. Mig „Stofnuð til XX Vikan 45> tbl.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.