Vikan - 20.12.1984, Blaðsíða 28

ero
SÍd°nlreKKif‘l
SBnar ör»'T,tJ S\\
Xw—ÞöflU
Otangreinl verk Fasslrinrlers, sem
liunisýnt var á Kjarvalsslöðum í
nóvember, er sýning i þess orðs tyllstu
merkingu. Sex konur laka |iátt í lieniii
untlir stjórn Signinar Valbergsrióttiir og
titilhlutverkið, Petru von Kant, leikur
María Sigur ðarrióttír svo ótrúlega
magnað er.
Páll B. Baldvinsson, leiklistargagn
rýnandi DV, segir um þessa sýningu:
„ ... í Ijós kom fantagóð sýning, á
köflurn hreint brilliant, á stöku stað svo
áhrifamikil að um marm fór þessi sjalri
gæfi hríslingur sem gerir leiklistina svo
heillandi og leikhósið að mótsstað sem
maður leitar á aftur og aftur og aftur i
þeirri veiku von að finna skyld eða lík
áhrif á ný."
Ýmsir hafa orðið til að taka unriir
þessi urnmæli um sýninguna.
Sagt er að Fassbinder leiti fyrirmynd
anna i eigið lít oij sýningin gefui til
finningu fyrir þvi að atburóirnir séu
sannir á sinn hátt. I hréfi Fassbinriers til
sjálfs sín, sem hirt er í leikskránni,
segir lika: „Úll sainskipti við
manneskjurnar í kringum þig voru krefj
andi og einkenndiist af spennu og til
finningalegri togstreitu." Þessi hugsun
er mjög áberandi i sýningu Alþýðuleik
hússins á Petru von Kant.
Þýðandi leiksins er Böðvar
Guðmundsson.
Sviðsetning verksins var i höndum
Guðrónar Erlu Geirsdóttur, Gerlu, sem
sá um sviðsmynd og bóninga, Sigrónar
leikstjóra og Árna Baldvinssonar sem
sá um lýsingu. Hér á opnunni er brugðið
upp svipmyndum úr sýningunni og
reynt að koma á framfæri því andróms
lofti sem á henni rikir. Leikendur, auk
Maríu i hlutverki Petru von Kant, eru:
Erla B. Skúladóttir, sem leikur Karinu,
unga, fallega og upptekna af sjálfri sér.
Hún er hugsunarlaus en í leikritinu
koma fram öfgakenndar skýringar á
persónuleika hennar, eins og Fassbind
ers er von og visa.
Vinkonuna, Sidonie, leikur Edda V.
Guðmundsdóttir. Htin er algjör and
stæða Petru von Kant, sú sem aldrei
myndi storka þvi viðtekna, og viðhorf
hennar konta fram i setningum eins og:
„Ég skil ekki hvers vegna fólk gerir sér
það svo erfitt sem getur verið svona
auðvelt. Til þess eru hegðunarmynstrin
að þau verði manni meðvituð. Hvers
vegna þarf fólk stöðugt að vera að
finna upp á einhverju nýju þegar það
sem fyrir er hefur reynst vel?" Móður
Petru leikur Kristin Anna Þórarins
dóttir. Móðirin er rnótsagnakenndur
persónuleiki, en kemur manni á óvart
þegar til á að taka. Dóttur Petru lelkur
Vilborg Halldórsdóttir, ákaflynda stelpu
sem ekkert pláss er fyrir í þvi andróms-
lofti sem ríkir og ekki eru gefin mikil
fyrirheit um að ór rætist. Marlene hina
óhagganlegu leikur Guðbjörg Thorodd
sen og það er með ólikindum hvað
svona stílfærð manngerð getur verið
raunveruleg i fáránleikanum.
Sterk skirskotun er í verkinu til valds
og valdbeitingar og til eignar og eignar
réttar og sett fram á þann hátt að
annaðhvort hljóta menn að hrífast með
eða vera sofandi.
Konur hafa verið i áberandi meiri
hluta sýningargesta á uppfærslu
Alþýóuleikhóssins á Beiskum tárum
Petru von Kant. Kannski ekki aó undra
þvi þaó er ekki oft að bitastæð verk eru
samin fyrir konur eingöngu.
\
;.v $
„ \jinkonunner'
oa"r<a. Dótf rm.
petru
ll
!...rr‘,'lr ólíkra

mm