Vikan - 23.05.1985, Blaðsíða 22

Læknir
ráðlagði
f óstu r-
deyðing
Tildrög málsins eru þau aö
læknir Louise framkvæmdi hjá
henni „fósturdeyðingu” þegar
fóstrið var sex og hálfs mánaðar
gamalt. Hann gaf henni deyðandi
sprautu í móðurkviði og fram-
kallaði síðan fæðingu.
Þetta var hjónunum martröð
frá upphafi til enda og enn eru þau
ekki laus við þann óhug sem fylgir
minningunum.
Yfirlæknirinn á kvenna-
deildinni við östra-sjúkrahúsið í
Gautaborg hafði úrskurðað að
fóstrið skyldi deyja.
„Þetta fóstur er alvarlega
vanskapað,” sagði hann.
„Það vantar á það nærri allt
höfuðið svo að það er betra að
deyða þaðstrax.”
En þegar Alexandra litla leit
dagsins ljós kom í ljós að hún var
vel sköpuð og spræk. Allt östra-
sjúkrahúsið átti þátt í tilraunum
tú að bjarga henni. Það var skipt
um blóð, síðan var hún sett í önd-
unarvél, þá gekkst hún undir upp-
skurð og hún fékk næringu í æð.
„Hún liföi af, ég vissi að hún
mundi gera það,” segir Louise.
„Eg haföi mótmælt allan tímann,
ég vissi að Alexandra var
heilbrigð og vel sköpuð. Ef ég
hefði ekki haft þennan viljastyrk
og Olle staðið heilshugar mér við
hliðþá. ..
Ja, ég veit ekki hvemig hefði
farið.”
Á eldavélinni kraumar í
stroganoff-réttinum og við
snæðum heimabakaðar rjóma-
en
lexandra
lifði
hana af
bollur á meðan Louise segir frá
gangi mála. Stundum hikar hún en
lítur á bömin og það birtir yfir
svip hennar á ný.
„Á heimilinu var ekki talað um
það sem hafði skeð — ekki fyrr en
Alexandra spurði nýlega hvemig
hún hefði fengið örið á hálsinum.
Hún hafði líka tekið eftir smáu öri
á nefinu og athugað hvort Adríana
væri með ör en þær líkjast hvor
annarri sem tvíburar. Alexandra
er komin á þann aldur að hún
hefur pínulitlar áhyggjur af útlit-
inu.
Hún gleðst nú yfir því að hafa
fengið að vita allt af létta. Systkini
hennar, Alexander og Adríana,
umgangast hana líka af meiri
nærgætni og alúð eftir að þeim var
sagt frá því sem átti sér stað fyrir
tíu árum. Upphafið var það að ég
fór í venjulega mæðraskoðun. Það
hafði allt gengið sem i sögu
þangað tU og ekkert bjátað á. Við
bjuggum í Gautaborg og þar vom
menn byrjaðir að nota hljóð-
bylgjutæki til skoðunar. En fyrst
var það ljósmóðir sem taldi að
hjartsláttur bamsins væri
óeðlilegur og var mér sagt að ég
yrði að f ara á sjúkrahús. ’ ’
Louise staldrar við og lítur út
um gluggann á einbýlishúsinu
sem þau eiga í Veddige. I stofunni
er Alexander að æfa sig á píanóið
en Alexandra, sem þekkir söguna,
hefur náð sér í bók um risa-
eölumar.
„Það var sjálfur yfirlæknirinn
Taxti:
Bo H'Skoglund
Ljósm.:
Torstan Laursan.
Þafl ar stroganoff-kjötréttur f
pottinum á aldavállnni og matar-
ilmurinn kamur munnvatninu til afl
strayma. Krakkamir standa
kringum mömmu vifl aldhúsborflið
— Alaxandar ar 12 ára, Adriana 6
ára og Alaxandra nýoröin 10 ára.
Móðir þairra, Louisa, sam ar 38 ára,
ar afl fylla sœtar bollur mafl
möndlum og rjóma. Á maflan ar
faflirinn, Olla, sam ar fimmtugur,
úti f garfli afl huga afl blómum og
trjám.
Vanjuleg sœnsk fjölskylda á
vanjulegum vordagi.
Samt sam áöur liflur þaim Louisa
og Olla Hellström, sam búa f
Vaddiga i Suflur-Sviþjófl, dálitið
öflruvfsi en flastum. Lfflan þairra
tangist þvi afl Alaxandra átti nýlaga
afmœli. Það minnti foreldrana á afl
hún á Iff sitt forsjóninni afl þakka.
ZZ Vikan ZI. tbl.