Vikan - 23.05.1985, Blaðsíða 18

Spennusagan

— Læknir, sagði Siclair majór,
þér verðið að koma heim fyrir jól.
Þetta var um kaffileytið og
margir vinir Carpenterhjónanna
höfðu komið til að kveðja þau.
— Hann kemur, sagði frú
Siclair. — Ég lofa því.
— Það er ekki alveg víst, sagði
dr. Carpenter. — En auðvitað vildi
ég það helst.
— Þér hafið aðeins lofað að fara
í þriggja mánaða fyrirlestraferð,
sagði Hewitt.
— Það getur allt komið fyrir,
sagði dr. Carpenter.
— Hann verður kominn til Eng-
lands fyrir jól, sagði frú Carpenter
brosandi. — Hvað svo sem gerist.
Treystiö mér bara.
Þau treystu henni. Jafnvel
læknirinn treysti þessu næstum. I
tíu ár hafði hún lofað að hann
kæmi í boð, veislur og alls konar
mannfagnað, og guð mátti vita
hvað. Hún hafði séð um að hann
stæði við loforðin.
Gestimir byrjuðu að kveðja.
Elskan hún Hermione fékk mikið
hrós fyrir veitingamar.
Hún og maðurinn hennar ætluðu
að aka til Southampton um kvöld-
ið. Þau fæm um borð daginn eftir.
Engin lest, engin ringulreið, engar
áhyggjur á síðustu stundu. Jú, það
var hugsað vel um lækninn. Fyrir-
lestraferðin til Bandaríkjanna.
hlaut að heppnast vel fyrst Hermi-
one sá um allt fyrir hann. Hún
myndi líka hafa gott af ferðinni.
Þá fengi hún að sjá skýjakljúfa.
Þannig var ekki í Little Godwear-
ing. En hún varð að koma aftur
með hann til þeirra. — Já, ég skal
koma heim með hann. Ykkur er
óhætt að treysta því. Hún mátti
ekki láta þá fá hann til einhvers
annars. Hann mátti ekki þiggja
óskastöðu við sjúkrahús í
Bandaríkjunum því að hann var
John Collier
18 Vikan 21. tbl.
\