Vikan - 23.05.1985, Blaðsíða 47

,,Mjög elegant, ekki mjög
chic. Schiaparelli fann upp
orðið ,,chic” yfir það sem er
sérvitringslegt og frumlegt.
Maður getur ekki verið chic
endrum og eins. Annaðhvort er
maður það eða ekki. Ég er ekki
chic.”
n Hortense frænka
vildi hafa allt fullkomið. Hún
var nógu atorkusöm og hörð af
sér til þess að vita hvað hún
vildi — og fá það. Hún hlífði
aldrei nokkurn tíma til-
finningum annarra til þess að
ná fullkomnun. _ Hún skilaði
kurteislega kjól, kápu eða hatti
aftur og aftur á saumastofuna
þangað til hún var ánægð með
það. Ekkert var gott nema það
væri fullnægjandi., Hortense
frænka átti ekki mikið af fötum
en þau voru öll gerð úr fínasta
siffoni, mýksta silki,
fíngerðasta tvídi og_ besta
loðskinni. Fyrir utan Diorfötin
var klæðnaður hennar mis-
munandi tilbrigði við sama
búninginn sem hún taldi henta
aldri sínum og lífsmáta. Þetta
var _ dragt með kragalausum
jakka, útvíðu eða felldu pilsi úr
silki eða ull, með siffonblússu í
sama lit, og við hverja dragt
voru tveir hattar, lítill kolla og
filt- eða stráhattur. Viðþennan
ejnfalda klæðnað bar hún_glitr-
andi ofúrfína_ skartgripi. Þó
Hortense frænka væri varfærin í
klæðaburði, gilti það ekki um
skartgripi. Hún vildi hafa haug
af gulli, þungar platínukeðjur,
smaragðskubba með ígreyptum
demöntum og langar festar af
perluklösum frá barokktím-
anum.

ftir Dior-sýninguna
bauð Hortense frænka stúlkun-
um í te á Plaza Athénee.
Meðfram breiðum ganginum
voru litlir . flauelsklæddir
hægindastólar í röðum og hann
lyktaði af dýrum ilmefnum,
dýrum vindlurn og vel
þvegnum Bandaríkjamönnum.
„Hvernig fannst ykkur
sýningin?” spurði Hortense
frænka þegar komið var með
kökuvagninn.
,,Hún var alveg stórfín,”
svaraði Júdý og hallaði sér aftur
á bak. Hún naut þess betur að
láta þjóna sér en nokkur sem
aldrei hefur verfð framreiðslu-
stúlka getur ímyndað sér.
,,Mjög falleg og stórfín, en
ég álít að föt eigi að vera hag-
nýt og það voru þessi. ekki.
Jafnvel þó éghefði efni á þeim
hefði ég ekki efni á að hirða
þau og því myndi ég ekki
kaupa þau sarna. hve ég værf
rík.” Hún stakk gafflinum í
V/''
'C_>' orte
"onense frænka sat
þráðbein í litla flauelsklædda
stólnum og sagði: ,,Athyglis-
verð og raunhæf gagnrýni. Ég
gæti sagt Monsieur Dior frá
þessu en hann myndi að sjálf-
sögðu ekki taka það á nokkurn
hátt til greina, Það eru aðeins
um átján þúsund konur í
heiminurn sem geta veitt sér
föt frá tískuhúsi og þær virðast
allar standa í biðröð fyrir utan
hjá honum þannig að hann
þarf ekki að vera að velta því
fyrir sér hvort fötin hans séu
hagkvæm eða ekki. En það er
maxensinn. ,,Maxín, þú þarft
nú ekki að setja upp svip eins
og ég hafi móðgað heilaga
jómfrú. Hvernig á maður að
þvo kjól í höndunum sem er úr
fimm metrum af efni? Hvernig
á _að þurrhreinsa hvíta
ballkjólinn úr krepefninu? Og
hvernig heldur maður
rúskinnskápum hreinum? ’ ’
_ j.Bandarísku hönnuðirnir
ykkar geta ekki framleitt neitt
x líkingu við það sem gert er
hér í París,” sagði Maxín
gremjulega. ,,Þess vegna koma
þeir allir hingað til þess að
versla.”
,,Sér_ðu rfl, Maxín, ég sagði
að sýningin hefði verið
guðdómleg, en mér finnst lí_ka
að fyrir flestar konur, sem ekki
hafa þjónustustúlkur og enda-
laust lánstraust í hreinsuninni,
séu fötin óhentug. Hortense
frænka þín spurði mig álits og
ég er að svara henni. Ég vona
að ég verði allt of önnum kafin
til þess að eyða hálfri ævinni í
að hirða fötin mín. ’ ’
alveg rétt af Júdý að segja ein-
mitt það sem henni finnst, það
gerf ég alltaf sjálf. Þegar ég var
á þínum aldri var ég feimin lítil
mús — ja, ekki lítil en
dauðhrædd við að opna
munninn. Börn voru bara til
þess að horfa á en ekki til að
hlusta á fyrir fyrri heims-
styrjöldina, sjáðu til.”
,,Ástæðan fyrir því að ég
segi alltaf það sem mér finnst
er sú,” sagði Júdý, ,,að ég
kann ekki annað. Ég veit að
Evrópubúum þykir ég illa siðuð
en ég skil ekki af hverju.”
,,Þú ert tillitslaus og þú æp-
ir,” sagði Maxín og var enn
móðguð vegna þess sem Júdý
hafði sagt um Dior.
, ,Ég.æpi stundum þegar ég
verð æst vegna þess að ég varð
að gera það þegar ég var lírfl
því annars hefðu stóru krakk-
arnir ekki_tekið_e_ftir mér.
. ,,Þú skalt ekki breyta þér,’.’
ráðlagði Hortense frænka. ,,Þú
hugsar sjálfstætt, þú étur ekki
upp skoðanir annarra. Þú ert
hreinskiptin og ætlast
til þess af öðrum. Ef til
vill þykir. þeim sem ekki
þekkja þig þú fúll-
rustaleg í framkomu og
'það gæti jafnvel farið fyrir
brjósti.ðá fólki og skorfð
því skelk I bringu, en þú
lærir bráðum hvað þykir
tilhlýðilegt _í samfé laginu þegar
þú ert ekki lengur barn.
Fyrir mína parta þykir
mér þú hressilega hrein og
bein, á vissan hátt lík mér
sjálfri. Mér þykir þetta heill-
andi barnalega. viðmót, þetta
vægðarlausa sakleysi, svo frísk-
andi og aðlaðandi. ’ ’
Hún var þungt hugsi þegar
hún saup á teinu. , ,Það hefúr
ekkert með meydóminn að
gera að glata sakleysinu. Maður
glatar sakleysinu þegar maður
þarf að fara að takast á við
heiminn einn og óstuddur,
þegar maður lærir að fyrsta lífs-
reglan felst í því að drepa eða
vera.drepinn sjálfur ella. Það er
svo ólíkt ævintýrunum frá því í
bernsku.”
f/f
ún tók upp aðra
sykraða fjólu. ,,Ég lærði þetta
fljótt í stríðinu. Það var ekki
fyrr en þá, þegar ég var orðin
fjörutíu og tveggja ára, að ég
lærði hvað lífið í raun og veru
var. Stríðið var skelfilegt en það
var líka stundum spennandi.
Ég sakna enn átakanna. Eins og
Maxín veit tek ég athafnir fram
yfir orð. Maður ætti ekki að
sitja bara og snúa upp á þumal-
fingurinn og bíða eftir því að
eitthvað gerist. ”
,,Nei,” sagði Júdý áköf.
, ,Maður verður að láta það ger-
ast!”
_,,Einmitt. Ó, hvað við
skemmtum okkur mitt í skelf-
ingunni og kvalræðinu!. Maur-
ice, bílstjórinn okkar, var yfir-
maður minn í andspyrnuhreyf-
ingunni og við unnum við járn-
brautirnar. ”. Sem svar. við
spurningu Júdýjar, er lá í Joft-
inu, smellti hún fíngrum.
Framhald í næsta blaói.
L3
21. tbl. Vikan 47