Vikan - 24.03.1988, Qupperneq 46

RAUPAÐ OG RISSAÐ
TEXTI OC TEIKNINGAR
EFTIR RACNAR LÁR.
Lítil saga um
Gvend í Kúxhafen
Guðmundur var ekki mikill fyrir
mann að sjá en var harður nagli, þó
fremur í orði en á borði. Á yngri
árum stundaði Gvendur togarasjó-
mennsku og var á svonefndum
síðutogurum, en þeir hafa sem
kunnugt er runnið sitt skeið. Nú eru
það skuttogararnir sem gilda, trollið
tekið inn um afturendann og fer
megnið af vinnunni um borð, fram
undir þiljum.
Jæja, en við vorum að ræða um
hann Gvend og sagði í upphafi að
hann hefði ekki veirð mikill fyrir
mann að sjá. Gvendur var lægri en
í meðallagi og vægast sagt veimil-
títulegur. En Gvendur stóð sína
plikt um borð í síðutogurunum og
var vinsæll af félögum sínum.
Eitt sinn sem oftar er Gvendur
staddur í Kúxhafen ásamt skips-
félögum. Aflanum hafði sem sagt
verið landað þar að þessu sinni.
Eins og lög gera ráð fyrir fóru skips-
félagarnir saman í land til að
skemmta sér. Þegar þeir voru
staddir í þeim fræga stað Djonní-
mann brutust út slagsmál. Gvendur
var svo óheppinn að lenda undir
einum heljarmiklum þýskum bel-
jaka og gat sig ekki hreyft. Tók
Gvendur að blána en áður en hann
lognaðist út af vegna öndunarörð-
ugleika tókst honum að kalla til
félaga sinna:
„Takiði helvítis manninn ofan af
mér áður en ég drep hann!“
Sko minn karl
Stúlka nokkur sem var alin upp í
guðsótta og góðum siðum spurði
hvers vegna rigningin kæmi. Var
henni sagt að það væri vegna guðs
vilja.
Eitt sinn þegar rignt hafði í
nokkra daga vaknaði sú litla við
það að komið var gott veður. Hún
leit út um gluggann og sá veðra-
brigðin. Þá varð henni að orði:
„Sko minn karl, engir pollar."
Samlíkingin
Tveir litlir bræður sátu og ræddu
um guð. Meðal annars ræddu þeir
hversu stór guð væri og kom sam-
an um að hann hlyti að vera af-
skaplega stór. Þá varð eldri bróð-
urnum að orði:
„Guð er svo stór að sólin er nafl-
inn á honum.“
Annríki
Maður nokkur átti erindi við Bjarna
sem kallaður var barnakall. Þegar
Bjarni hafði boðið manninum til
stofu baðst hann afsökunar á
óreiðunni, kona sín væri þreytt og
hefði lagt sig.
„Já, það er nú í lagi,“ segir gest-
urinn, „en hvað eigið þið mörg
börn?“
„Þau eru nú sex,“ svarar Bjarni,
„sex, fimm, fjögurra, þriggja,
tveggja og eins árs.“
„Fyrirgefðu," segir þá gesturinn,
„ég er kannski að tefja þig?“
Öðruvísi á Akureyri
Lítil stúlka í Reykjavík fékk móð-
ursystur sína í heimsókn frá Akur-
eyri. Móðursystirin var nokkuð feit-
lagin. Eitt sinn eru þær frænkur
staddar í baðherberginu og spyr þá
sú litla:
„Ert þú með barn í maganum?"
„Nei, svarar frænkan, „ég er
svona feit af því ég borða svo
mikið.“
„Svoleiðis koma nú börnin," seg-
ir sú litla.
„Nei, segir frænkan, „þau koma
nú ekki þannig.“
„Nú,“ spyr sú litla, „hafið þið það
ekki svoleiðis á Akureyri?"
Leikaranafnið
Einu sinni sem oftar var verið að
taka leikna kvikmynd í Reykjavík.
Leitað var eftir statistum til að koma
fram í myndinni. Meðal þeirra sem
leitað var til var Jón skáld frá Pálm-
holti.
Nokkrir kunningjar sátu saman á
kaffihúsi og var á meðal þeirra Jón-
as Svafár skáld. Þar kemur máli
manna að minnst er á væntanleg-
an kvikmyndaleik Jóns frá Pálm-
holti. Minntist þá einhver á það að
nú yrði að finna leikaranafn á Jón
eins og tíðkast um væntanlegar
stórstjörnur á sviði kvikmyndalistar-
innar. Þá segir Jónas:
„Hvernig líst ykkur á nafnið
Johnny Palmolive?"
\
46 VIKAN