Vikan - 27.07.1989, Síða 14

BALLETT
Hal Cmwiher on Working the Syxtrm
STYLE
Wl I KIV
/fc:
Marvelous Maria
Maria (iisiadoitir, lli^h Voint
at the Niclitnoiul Hallct
/Vi/s: Ihf l im I nv Clinic (innvs I )>
María í atriðinu „í dauða og stríði" í ball-
ettinum Saga hermannslns.
She’s a throwback to another era, a romantic
ballerina in an age of abstract dance. And as she
preparesfor her leading role in “The Nutcracker, ”
Maria Gisladottir is
The Queen ofthe Season
JsL
„Hélt að ég myndi
aldrei dansa f ramar"
TEXTI: BRYNDlS KRISTJANSDÓTTIR
MYNDIR: GUNNLAUGUR RÖGNVALDSSON O.FL.
Eftir skóla, á hverjum virkum degi,
mæta þær í listdansskólann og æfa
og æfa, sömu æfingarnar aftur og
aftur... og einu sinni enn. Draum-
urinn er að komast á stórt svið og fá að
dansa aðalhlutverkið í einhverjum af
frægu ballettunum... en draumurinn rætist
hjá fæstum því á íslandi er ekki hægt að
setja upp stóru ballettana - flokkurinn er
of lítill og aðstaðan slæm. Aðeins ein leið
er þeim fær sem stendur; að komast að hjá
erlendum ballettflokki og til þess að fá að
dansa stóru hlutverkin þurfa þær að vera
MJÖG góðar því ballettdansarar allra
hinna landanna vilja líka komast að.
Draumurinn hennar Maríu Gísladóttur,
einnar af litlu stelpunum úr Listdansskóla
Þjóðleikhússins, rættist þó því undanfarin
sautján ár hefur hún verið erlendis að
dansa og hún hefur dansað óskahlutverkin
stóru - og fengið afar góða dóma fyrir.
„Þegar dansari hefúr dansað Giselle og í
Svanavatninu er hann kominn eins langt
og hægt er að komast. Ég hef líka dansað
aðalhlutverkið í Þyrnirós, La Sylphide sem
er frægt danskt verk og nú síðast í Don
Quixote sem er æðislega skemmtilegur
ballett, en áður en ég hætti langar mig að
dansa Júlíu í Rómeó ogjúlíu - ekki það að
ég sé að hætta neitt strax,“ segir María,
sem verið hefur á íslandi síðan í maí og
verður nýfarin aftur til Bandaríkjanna þeg-
ar þetta viðtal birtist.
Heim til að hitta
venjulegt fólk
María segist alltaf koma heim til íslands
að minnsta kosti einu sinni á ári, „Til að
safna kröftum og hitta venjulegt fólk,“ seg-
ir hún og á þá við að hætta sé á að einangr-
ast í ballettheiminum og hitta enga fyrir
utan hann. Ballett er enginn dans á rósum,
kröfúrnar eru óskaplegar: „Á hverjum degi
- og ekki bara á sýningum - þarf að nálg-
ast fúllkomnun. Starfið gengur alltaf fyrir
og þegar heim er komið eftir vinnu er lík-
amleg og andleg þreyta stundum svo mikil
að maður orkar kannski ekki meira en að
fá sér að borða og fara í bað. Ég sleppi til
dæmis yfirleitt að fara í partí eftir vinnu
því vöðvarnir slappast af áfengi. Það er
samt afar mikilvægt að eiga vini og kunn-
ingja fyrir utan ballettheiminn því annars
verður áfallið svo mikið þegar maður
hættir að dansa."
María er afar grönn og nett þannig að
það virðist auðséð að hún setji ekki ögn af
neinni óhollustu ofan í sig. Reyndar segist
hún vera ein af þessum óskaplega heppnu
manneskjum sem aldrei verða of feitar —
segist meira að segja gjarnan vilja vera feit-
ari, væri hún ekki að dansa. Dansinum
virðist sem sagt fylgja hið mesta meinlæta-
líf, hugsum við nú, en dregur þá María
ekki upp sígarettur og spyr hvort megi
reykja??? ,Já, ég veit vel hvað þetta er
slæmt fyrir mig og allt það en ég leyfx mér
heldur eiginlega ekki neitt annað," segir
hún afsakandi. „Og maður er meira að
segja látinn finna reglulega fýrir því í
Bandaríkjunum að reykingafólk er ekki
sérlega vel liðið. Ætli maður til dæmis að
fara út að borða og biður um borð þar sem
má reykja verður maður að bíða lengur en
aðrir af því að yfirleitt eru svo fá þannig
borð á stöðunum og svo eru þau jafnvel
höfð á versta stað í veitingahúsinu...en ég
er að reyna að hætta. Ég þarf bara að búa
mig undir það í svona viku, tíu daga fyrst."
1 4 VIKAN 15, TBL 1989