Vikan - 27.07.1989, Blaðsíða 18

BALLETT
í Wallraff Richartz listasafninu í Köln. „Einu sinni dvaldi ég í heilan dag hér í safninu án þess að komast yfir nema litið brot af
öllu því sem hér ber fyrlr augu,“ sagði Katrin, sem hér hefur tyllt sér niður við eitt listaverkanna.
Vikan í heimsókn hjó Katrínu Hall ballettdansara sem dansar nú í Þýskalandi:
Þurfti að klípa sjálfa mig
- í lok fyrstu sýningarinnar í Óperunni í Köln
TEXTI OG MYNDIR: HJALTI JÓN SVEINSSON
Það bar að á heitum og sólríkum
júnídegi að blaðamaður Vikunnar
brá sér til stórborgarinnar til að
gegna sérstöku erindi. Köln skartaði sínu
fegursta. Það var mikill ys og þys í borg-
inni þennan dag og langan tíma tók að
komast leiðar sinnar. Þegar ekið var yfir
hina voldugu Rín siluðust bílarnir yfir
brúna á skjaldbökuhraða.
Blaðamaður hafði mælt sér mót við
löndu sína, Katrínu Hall dansara, sem
dansaði um þær mundir aðalhlutverkið í
Hnotubrjótnum. Hann hafði fengið góð-
fuslegt leyfi hennar til að líta inn á æfingu
hjá henni um morguninn en sýning var
fyrirhuguð um kvöldið. „Ef þér líst þannig
á æfinguna að þú gætir hugsað þér að sjá
sjálfa sýninguna skal ég gjarnan reyna að fá
sæti handa þér á góðum stað í salnum,"
sagði Katrín glettnislega í símanum kvöld-
ið áður.
Það var því með nokkurri eftirvæntingu
sem blaðamaður nálgaðist verkefni sitt og
Maðurlnn er lítlll í samanburðl við hlna
feiknarstóru dómkirkju í Köln.
spurði sig áfram eftir löngum göngum
óperuhússins í Köln. Hann var að leita
uppi æfingasal ballettflokksins. Fyrr en
varði rann hann á hljóðið, eftir göngunum
ómuðu kunnuglegir tónar tónlistar Tjæk-
ofekis úr Hnotubrjótnum.
Það var heldur betur handagangur í
öskjunni þegar inn var komið. Dansararnir
voru eins og þeytispjöld út um allan salinn
og með ólíkindum var hvað þeir gátu
stokkið og dansað í þessu litla svigrúmi.
Blaðamaður skimaði auðvitað eftir Katrínu
löndu sinni sem var i þann mund að hverfa
í arma sterklegs karldansara. Þegar betur
var að gáð virtist hún vera að æfa átök sín
við „músakónginn". „Dansgerðin er byggð
á túlkun sem er meðal annars í því fólgin
að mýsnar verða tákn vaknandi kynhvatar
hjá stúlkunni sem fer í fýrstu að dansa sak-
leysislega með litla trédátann, hnotubrjót-
inn, í fanginu," sagði Katrín þegar hún var
spurð aðeins út í verkið að æfingu lokinni.
„Mýsnar eru einmitt mikilvægur þáttur
þessarar nýju túlkunar."
Þegar hún hafði lokið við að sturta sig
18 VIKAN 15, TBL 1989