Vikan - 06.02.1992, Síða 21

úrslitastundu, æöst öllum mannanna verkum
er án nokkurs vafa þaö þegar hver bjargar
annars lífi.
Valdimar er einnig minnisstætt atvik sem átti
sér stað í hríðarbyl og ófærð þannig að ekki
varð bílum við komið. Þá var kona nokkur van-
fær og við það að fæða. Brugðið var á það ráð
að bera konuna á börum nokkra vegalengd frá
heimili hennar og yfir á fæðingarheimilið. Hann
tekur þó fram að hann hafi ekki átt beina aðild
að því máli en þetta hafi gerst í raun og sé
skemmtilegt dæmi um víðfeðmi lögreglustarfs-
ins, starfs sem þrátt fyrir margar neikvæðar og
myrkar hliðar getur fyrir einstök tilvik verið fylli-
lega tímans virði.
VANDMEÐFARIÐ VALD
Þó að starfið bjóði upp á jákvæðar hliðar undir
ýmsum kringumstæðum þá þarf lögreglan allt-
af að fara vel með það vald sem hún býr yfir.
Ekki er sama hvernig að málum er staðið og
mikil ábyrgð hvílir á herðum lögreglumanna
þegar þeir standa frammi fyrir mikilvægum
málum. Valdið er vandmeðfarið. Valdimarseg-
ir lögreglumann á vettvangi oft standa frammi
fyrir því að þurfa að taka skjóta ákvörðun undir
erfiðum kringumstæðum, ákvörðun sem hann
getur svo þurft að verja lengi á eftir fyrir dóm-
stólum og frammi fyrir lögfræðingum sem hafa
haft nægan tíma til að velta ákvörðun hans fyr-
ir sér. „Ef til vill gera fáir sér grein fyrir því
hversu erfitt þetta getur verið fyrir lögreglu-
manninn," segir Valdimar og heldur áfram,
„þegar aðstæður leyfa engan umhugsunar-
tíma.
Ekki má heldur gleyma því að lögreglumenn
vinna störf sín oftar en ekki fyrir opnum tjöldum
og borgarinn hefur mjög náið eftirlit með störf-
um þeirra. Þá er lagabókstafurinn oft almennur
og jafnvel tvíræður en lögreglumenn þurfa
samt sem áður að túlka hann í erfiðri aðstöðu
og oft undir mikilli pressu. „Það er til dæmis oft
mjög erfitt fyrir okkur að meta til hvers löggjaf-
inn hefur ætlast þegar hann setti ákveðin lög,“
segir Valdimar.
Hann segir einnig koma til mörg útburðarmál
og forræöismál þar sem það sé til dæmis ekki
skemmtilegt starf að fara inn á heimili og taka
börn frá foreldri sem hitt foreldrið hefur öðlast
forræði yfir samkvæmt úrskurði dómara.
„Þetta tilheyrir starfinu og skrifast fyrst og
fremst á neikvæða reikninginn. Inn í þetta má
taka það sem við minntumst á fyrr, að eftir að
lögreglan og borgarinn fóru í auknum mæli að
ferðast um í bílum hefur skilið mjög á milli í
samskiptum þessara aðila. Lögreglan hittir
varla fólkið núorðið nema undir neikvæðum
kringumstæðum."
VOPNAST LÖGREGLAN?
Við vendum kvæði okkar nú svolítið í kross og
hugum að áhættuþættinum. Er hættulegt að
vera lögreglumaður á Islandi? „Nei, ekki
myndi ég segja að það sé neitt hættulegra en
mörg önnur störf. Fram hjá því ber samt sem
áður ekki að líta að slys og óhöpp geta átt sér
stað í þessu starfi eins og öðrum en dæmin
hafa þó ekki sýnt neina sérstaka hættu. Upp
geta vissulega komið tilvik þar sem aðstoð við
borgarann getur til dæmis snúist upp í and-
hverfu sína og við höfum dæmi um það þegar
einn lögreglumaður hér fór upp á húsþak til að
aðstoða mann sem var í einhverjum annarleg-
um hugleiðingum. Þegar lögreglumaðurinn
kom upp til hans réðst maðurinn á hann og
engu mátti muna að þeir féllu báðir ofan af
þakinu. Við höfum fleiri tilvik þar sem tæpt hef-
ur staðið."
Hann bætir ennfremur við að það eitt út af
fyrir sig að lögreglan á íslandi er óvopnuð geri
það að verkum að jafnvel þó menn séu viti
sínu fjær og stundum vopnaðir að auki þá
skipti það sköpum hvað viðbrögö þeirra gagn-
vart lögreglunni varðar. „Ég tel að hjá þeim
þjóðum sem hafa vopnaða lögreglu séu við-
brögð gegn henni mun harðari og ég sé ekki
fyrir mér að hér verði vopnuð lögregla í bráð
enda held ég að ávinningur af því sé enginn.“
Blaðamaður setur sig nú að lokum í spor
barnsins sem einlægt spyr spurningarinnar
sem fullorðnir vilja ekki spyrja en langar ekkert
síður að fá svar við. Er gaman að vera lögga,
Valdimar? „Ja, ég væri nú ekki búinn að vera
í þessu í tuttugu og fimm ár ef ekki væri eitt-
hvað jákvætt við þetta og fyrst og síðast
grundvallast starfið á því að maður sjái árang-
ur af því. Það er alveg sama hvað maður gerir,
ef árangur næst þá er það þess virði. Svo hef-
ur í gegnum tíðina verið góður mannskapur
hér og starfsandi verið ákaflega góður. Það
eitt út af fyrir sig er ákaflega jákvætt."
Með þessi svör Valdimars efst í farteskinu
kveður tíðindamaður lögregluna í Kópavogi og
grýlumyndin er fokin út í veður og vind. Sumir
segjast vilja vera í friði fyrir lögreglunni - en
eru það ekki þeir sem vilja fá að brjóta af sér í
friði? Hvað um þá sem ekki telja sér neinn
ávinning í því að brjóta gegn þeim reglum sem
gilda í samfélagi manna? Þeir treysta á lögg-
una. Góðu lögguna.
áskrifendur
pcufrr,i
AFZ'ku.
SamútgáfanKorpus
Háaleitisbraut 1
105 Beykjavik
© 813t22
3. TBL. 1992 VIKAN 21