Vikan - 06.02.1992, Blaðsíða 62

Arnþór á heimili sínu „ásamt góðvini sínurn" Albert Einstein, mál-
verkinu sem honum er kærast og hann segist aldrei munu selja.
hringa og natúralisma. Síöan
nota ég pastelliti, olíu- eöa
vatnsliti jöfnum höndum."
Afrakstur liðins árs er nú til
sýnis og sölu og Arnþór segist
hafa selt ágætlega. Myndir
hans og teikningar eru margar
gæddar sérlegri litadýrð sem
gerir þaö aö verkum að maöur
undrast hreinlega að þær
haldist kyrrar á blaðinu, svo lif-
andi eru þær margar. Hvort
heldur sem er skophliðin eða
hið listræna gildi virðist engu
skipta hvað hæfileika hans
varðar, hann kemur öllu frá sér
á sinn sérstaka hátt. Til dæmis
vekur málverkið „Fígúra“,
sem er eitt verka hans á sýn-
ingunni, góða tilfinningu hjá
blaðamanni - en illu heilli, selt.
ALLT TROÐIÐ
Á heimili hans verður vart
þverfótað fyrir myndum enda
segir hann íbúðina eiginlega
vera þremur til fjórum her-
bergjum of litla fyrir sig. „Hér
er allt fullt og svo er ég með
geymslu hér niðri í kjallara og
þar geymi ég fleiri myndir,"
segir hann og getur ekki ann-
aö en fórnað höndum. „Ég
þyrfti að vera í fimm herbergja
íbúð, að minnsta kosti,“ segir
hann og nú er hann ekki að
grínast. íbúðina hefur hann á
leigu í nýju húsnæði Öryrkja-
bandalagsins og vinnustofu
sína hefur hann stúkað af meö
skáphillum frá stofunni og eld-
húsi.
í hafsjó mynda, penna,
blýanta, lita og pensla verða
listaverkin til í hrönnum svo
gólf og veggir hafa vart undan
að taka við framleiðslunni.
Þarna má til dæmis sjá hin
undarlegustu fyrirbæri í öllum
regnbogans litum og andlits-
mynd af Halldóri nóbelskáldi
Laxness sem Arnþór á eftir að
leggja lokahönd á. Yfir sófan-
um í stofunni hangir „Einstein"
en svo nefnir Arnþór þá mynd
sem honum virðist kærust af
öllum hans verkum og hann
leggur sérstaka áherslu á það:
„Þessa mynd sel ég aldrei því
hana ætla ég sjálfur að eiga til
æviloka." Myndin heitir eftir
samnefndum vísindamanni og
er full af táknum um einstæðar
uppgötvanir hans, þjóðerni og
afleiðingar kjarnorkuspreng-
ingarinnar í Hiroshima. Til
dæmis eru litir himins svartur,
gulur og rauður sem tákn
mengunar. „Einstein fæddist í
Þýskalandi," útskýrir Arnþór
og á þar við þýsku fánalitina
sem birtast á himninum.
SKÁK OG MÁT. . .
Uppi á skáp má síðan sjá all-
nokkuö af verðlaunagripum
fyrir skákmennsku sem Arnþór
segist af hógværð hafa unnið
til vegna þess að þeir góðu
hafi ekki mætt til mótanna. Hér
viðhefur hann eflaust einhver
brögð í tafli en mátar blaða-
manninn með þessari útskýr-
ingu sinni þannig að ekki er
annað að gera en að snúa sér
að myndatökum. Þær ganga
reyndar þannig fyrir sig að
meðan Ijósmyndarinn er að
finna ný sjónarhorn stundar
Arnþór ýmis stílbrigði fyrir-
sætustarfsins en skiptir þegar
yfir í hefðbundna framkomu
þegar myndavélin er munduð.
Dæmigert fyrir grínarann og
vindum okkur að lokum yfir í
allt aðra sálma.
Arnþór tengir myndlistina
við leiklist. „Þegar ég var í
Heyrnleysingjaskólanum frá
átta til fimmtán ára aldurs
stundaði ég leiklist mikið því
ég gat túlkað svipbrigði mjög
vel þar sem ég hef alltaf séð
þau fyrir mér og getað komið
þeim síðan á blað.“ Þetta kom
honum til góða á þeim árum
og gerir eflaust enn þó að leik-
sviðið hafi orðið undir í sam-
keppninni við pappír og striga.
Þó er aldrei að vita nema hann
leggi svið undir fót seinna
meir. Eins og er segist hann
alltaf ætla að mála og teikna
eða svo notuð séu orð hans
sjálfs með tilheyrandi glotti:
„Ég held áfram að eilífu." □
JFK
Frh. af bls. 23
Upp hefur jafnvel komið kenning um að bílstjóri
Kennedys hafi skotið hann en sárafáir hafa tekið
undir þá tilgátu.
Kenningar um að það hafi verið nánir samstarfs-
menn forsetans sem brugguðu honum banaráð
hafa ekki áður farið jafnhátt og nú, með tilkomu
kvikmyndarinnar JFK. Það er því ekki skrýtið að
fjandinn yrði laus í Bandaríkjunum er JFK var frum-
sýnd nú um jólin.
HVERNIG MYNDIN ORKAÐI Á MIG
Þegar ég settist niður í kvikmyndasal í Universal
kvikmyndaverunum í Los Angeles til að horfa á
þessa umdeildu mynd fann ég strax að þetta var
ekki mynd sem maður borðar popp með. JFK er
ekkert léttmeti, myndin er bæði löng og nokkuð flók-
in þannig að það er betra að fylgjast vel með. Sam-
særinu eru gerð mjög góð skil en það er flókið og
teygir anga sína viða. Því koma ótal persónur við
sögu. Reyndar kom það mér á óvart hvílíkir gæða-
leikarar voru í öllum hlutverkum, jafnvel lítil hlutverk
voru mönnuð hetjum á borð við Donald Sutherland,
Jack Lemmon og Kevin Bacon. Að sjálfsögðu eru
öll stærri hlutverk einnig í höndum traustra leikara.
Kevin Costner leikur aðalhlutverkið, saksóknar-
ann Jim Garrison, Sissy Spacek leikur konu hans,
Tommy Lee Jones leikur einn þeirra sem liggja und-
ir grun um að hafa tekið þátt í samsærinu og Joe
Pesci leikur annan úr sama hópi. Reyndar þótti
mörgum æði skrýtið að Kevin Costner skyldi valinn
í aðalhlutverkið þar sem hann er ekkert líkur fyrir-
myndinni. Það sem réð því að Oliver Stone réð
hann að lokum í hlutverkið, eftir aö hafa talað viö
karla eins og Mel Gibson, var að Costner hefur það
orð á sér í Bandaríkjunum að vera það sem Kaninn
kallar „all American boy“, svona trúverðugur
náungi. Þar fyrir utan herma heimildir sem nærri eru
Costner að hann hafi ekki mikinn áhuga á sögu og
hafi þar af leiðandi ekki haft forsendur til að gagn-
rýna handritið! Það sem varð til þess að Costner tók
hlutverkinu voru sennilega sjö milljónir dala sem
hann fékk fyrir sinn snúð, auk prósentna af miða-
sölu.
í JFK kemur fram mjög trúverðug skýring á morð-
inu á Kennedy og hún er vel rökstudd. 1 fyrri hluta
myndarinnar er skýrt frá heimildaöflun Jims Garri-
son en í seinni hlutanum fer fram réttarhald yfir ein-
um af samsærismönnunum en réttarhöldin fóru
fram árið 1969 og tapaði Jim Garrison þeim.
Þegar upp er staðið gerir þessi mynd allt sem hún
á að gera. Hún vekur áhorfandann til umhugsunar
og gefur honum nokkrar forsendur til að vega og
meta. Svo hefur stríðið, sem háð hefur verið á sið-
um blaða og tímarita í Bandaríkjunum, gert það að
verkum að fleiri sjónarhorn hafa komið fram í dags-
Ijósið og umræðan hefur opnast umtalsvert, þó svo
að flestum fjölmiðlum í Bandarikjunum sé talsvert
uppsigað viö myndina. Það á sér reyndar augljósa
skýringu i því að flest þessi blöð hafa frá upphafi
stutt Warren-kenninguna og vilja ógjarnan viöur-
kenna að þau hafi haft rangt fyrir sér. Fátt er nefni-
lega líklegra til að minnka sölu blaðanna en að ó-
áreiðanleiki sannist á þau.
Bandarískur almenningur hefur aftur á móti tekið
myndinni tveim höndum. Auðvitað eru ekki allir
sammála þeirri niðurstöðu að um valdarán hafi ver-
ið að ræða. Talsvert kynslóðabil er þar á. Eldri kyn-
slóðin hefur tekið neikvæðari afstöðu til myndarinn-
ar enda er fólk búið að kokgleypa niðurstöðu Warr-
en-nefndarinnar i aldarfjórðung og eðlilega ekki til-
búið að mynda sér nýja skoðun á málunum. Unga
kynslóðin hefur aftur á móti verið jákvæðari og
meira til í að líta málin gagnrýnum augum. Flestir
eru hins vegar sammála um að hér sé um geysi-
góða kvikmynd að ræða og hana sé vert að sjá
hvort sem maður er sammála boðskap hennar eður
ei. Myndin verður sýnd innan tíðar í einu SAM-bíó-
anna.
62 VIKAN 3. TBL, 1992