Vikan - 25.02.1993, Page 51

að er óhætt að segja
að hjónaleysin Tómas
Hermannsson frá Ak-
ureyri og Ingunn Gylfadóttir úr
Reykjavík kalli ekki allt ömmu
sína þegar kemur að frama-
poti í poppbransanum. Þau
eru algerir nýgræðingar í tón-
list eins og þau orða það sjálf
og segjast hvorki hafa samið
né flutt tónlist fyrr en nú. Hér
má segja að gamla sagan um
eplið og eikina sé á ferðinni
því faðir Ingunnar er Gylfi
Gunnarsson, tónlistarkennari
og fyrrum liðsmaður Þokka-
bótar, og afi Tómasar var hinn
þjóðkunni Árni úr Eyjum sem
er látinn.
Draumur, sem í raun var
aldrei til, hefur orðið að veru-
leika. Þau skötuhjú áttu hvorki
meira né minna en tvö lög af
tíu í undankeppni Evróvision-
keppninnar sem fram fór á
dögunum og það sem verra
er, Ingunn syngur bæði lögin.
Flestir þakka fyrir að koma
einu lagi áfram í keppni af
þessu tagi en þau létu sig
ekki muna um að skella inn
tveimur.
Tómas varð fyrir svörum
þegar Vikan fékk að heyra um
aðdragandann að ævintýrinu
mikla.
BYRJUÐU
SAMAN I SUMAR
„Þetta var alveg með ólíkind-
um og enginn skyldi halda því
fram í mín eyru að kraftaverk
gerist ekki nú á dögum. Ég
hef fyrst og fremst notað gít-
arinn til að halda uppi stuðinu
( sjálfum mér og hugsanlega
öðrum þar sem haldin hafa
verið partí og mannfagnaðir af
ýmsu tagi. í gegnum tíðina
hef ég sett saman hljóma og
slíkt eins og gengur en þar eð
sönghæfileikar mínir eru væg-
ast sagt af skornum skammti
hefur enginn fengið að heyra
útkomuna."
Tómas verður nú dreyminn
á svip og annarlegt blik kem-
ur í augun á kauða. Hann
heldur svo áfram: „Það var
síðan í sumar sem leið að
söngkonan kom syngjandi inn
í líf mitt; eins og engill af
himni sendur. Þar eð ég hafði
aldrei séð snótina fyrr en í
sumar hafði ég engan tíma
fyrir gítarinn fyrsta mánuðinn
af okkar sambandi. Sólar-
hringurinn varð skyndilega
svo stuttur. Síðan, þegar
nýjabrumið fór að fara af, fór-
um við að glíma við tónlistina
í sameiningu. í fyrsta skipti
gat ég opinberað list mína
fyrir öðrum.“
LAGIÐ ÉG BÝ
HÉR ENN VARÐ TIL
EINA NORÐLENSKA
SUMARNÓTT.
ÞAU HÖFÐU BÆÐI
VERIÐ AÐ VINNA
í SJALLANUM
Ein LAUGARDAGS-
KVÖLDIÐ, SETTUST
NIÐUR EFTIR BALL
OG BYRJUÐU
AÐ SEMJA.
FIMM MÍNÚTUM
SÍÐAR VAR LAGIÐ
TILBÚIÐ.
RÉTT FYRIR
FORLEIKINN
Tómas segir þau Ingunni hafa
byrjað að kyrja saman þegar
komið var í rúmið á kvöldin og
það þróast út í það að gítarinn
var tekinn fram. Lagið Ég bý
hér enn varð til eina norð-
lenska sumarnótt. Þau höfðu
bæði verið að vinna í Sjallan-
um eitt laugardagskvöldið,
settust niður eftir ball og byrj-
uðu að semja. Fimm mínútum
síðar var lagið tilbúið.
„Ég hafði verið að pressa á
Ingunni að við sendum inn lag
í Landslagskeppnina og það
varð úr að við reyndum.
Stemmningin var sérstaklega
góð þessa nótt og ég held að
fyrir þá sem ætla sér að
semja sé tíminn sem gefst rétt
fyrir forleikinn sá eini rétti.“
Lagið var komið en parið
unga átti í miklum erfiðleikum
með að hnoða einhverju sam-
an úr tungumálinu, sem pass-
að gæti við lagið. „Friðfinnur
bróðir minn hafði ætlað sér að
semja texta fyrir okkur en ein-
hvern veginn dróst það alltaf.
Sunnudagseftirmiðdag, eftir
bíltúr og ís, settumst við þrjú
niður og hömruðum þetta
saman. Hugmyndin var Frið-
finns, orðin okkar allra.“
Hitt lagið eftir þau ( keppn-
inni heitir Brenndar brýr og er
texti þess lags eftir Odd
Bjarna Þorkelsson sem á
texta við annað lag f keppn-
inni.
HÉLT VART
VATNI OG VINDI
„Eftir að lagið Ég bý hér enn
varð til var vandamálið að
gera eitthvað úr því. Okkur
langaði að vanda til verka og
því var ekki nóg að flytja það
„hrátt“ inn á band og senda
það þannig. Við urðum að fá
einhvern til að útsetja það en
okkar höfuðverkur var sá að
við þekktum engan hér fyrir
norðan sem gæti útsett fyrir
okkur og aðstoðað við
„demo“upptöku.“
Einhvers staðar stendur að
neyðin kenni naktri konu að
spinna og líklega má segja að
tónlistarleg nekt popparanna
hafi orðið til þess að þau urðu
að fara að spinna. Galdravef-
ur var spunninn og Kristján
Edelstein, hinn þekkti gítar-
leikari Skriðjökla, flæktur í
hann.
„Við röltum svellköld til
Kristjáns, bönkuðum upp á og
ég sagði: „Blessaður, Kristján,
við erum með væntanlegt sig-
urlag Landslagskeppninnar í
farteskinu." Hann tók okkur ó-
trúleg vel en hefur örugglega
velt því fyrir sér í fyrstu af
hvaða hæli við hefðum slopp-
ið. Hann hafði aldrei séð okk-
ur áður, hvað þá meira, bauð
okkur inn í kaffi og sagðist
gjarna vilja heyra lagið við
tækifæri. Nokkrum dögum
síðar vorum við aftur mætt, ég
svo stressaður að ég hélt vart
vatni og vindi en lét þó ekki
bugast. Kristjáni leist vel á
lagið, jafnvel þótt flutningur
okkar á því bæri vitni um um-
talsverðan sviðsskrekk, sagð-
ist skyldu sjá hvað hann gæti
gert og hefur gert frábæra
hluti fyrir okkur síðan. Þar er
mikill listamaður á ferð."
Draumurinn um að komast
áfram í Landslagskeppninni
varð að engu og málið fór í
salt. „Við hættum að hugsa
um frægð og frama á
poppsviðinu, allt þar til farið
var að auglýsa eftir lögum í
Evróvision. Við áttum tilbúið
lag, sömdum annað og feng-
um Odd Bjarna til þess að
semja texta, Kristján og Geir
Gunnarsson útsettu og lögin
voru send.“
HALTU KJAFTI. . .
Að sögn Tómasar hvarflaði
ekki að þeim að lögin kæmust
áfram og því var ekki að
undra þótt Tómas brygðist ó-
kvæða við þegar einhver ó-
knyttadrengur, að því er hann
hélt, tilkynnti honum að þau
ættu tvö lög í Evróvision.
„Síminn hringdi síðla dags
og ég vaknaði við hringing-
una. Ég á það til að leggja
mig þegar ég kem örþreyttur
heim eftir gríðarleg átök á
lokasprettinum í Verkmennta-
skólanum. Það er ekki slegið
slöku við þar þótt verið sé að
reyna fyrir sér á poppvíg-
stöðvunum. Já, ég þyki af-
bragðs námsmaður. En nóg
um það. í símanum var
þessi maður, Sigmundur Örn,
kynnti sig, að mig minnir, sem
aðstoðardagskrárstjóra Ríkis-
sjónvarpsins og sagði að við
Ingunn ættum tvö lög af þeim
tíu sem valin hefðu verið til
þess að keppa um sætið á ír-
landi. Ég var syfjaður og fyllt-
ist hálfgerðri gremju yfir
þessu, sem mér þótti alls ekki
fyndið, reiknaði með því að
einhver félagi minn væri að
gera grín að mér og ég held
hreinlega að ég hafi sagt
manninum að halda kjafti og
vera ekki með þessa stæla.
Sigmundur gaf sig hvergi,
sagði mér eitthvað um fram-
kvæmdina og kvaddi síðan.
Hann viðurkenndi aldrei að
um spaug væri að ræða.
Ingunn var í Háskólanum á
fyrra misserinu nú í vetur og
ég hringdi því í hana suður og
sagði henni fréttirnar. Ég var
frekar ánægður með gang
mála enda hafði ég komist að
þvi að svona hlyti að vera (
pottinn búið fyrst enginn fé-
laga minna viðurkenndi að
hafa hringt. Hún átti ekki orð
yfir hvað ég væri vitlaus að
láta plata mig og lét hvorki
laust né fast fyrr en ég hafði
hringt í Sigmund Örn niður í
sjónvarp til þess að fá þetta
staðfest.“
BLAUTA
BAK VIÐ EYRUN
„Þegar mesta sjokkið var af-
staðið fórum við að velta mál-
unum fyrir okkur af alvöru.
Þetta er gríðarleg hvatning til
þess að gera meira. Það er
stór munur á því að vera að
gutla einn með gítarinn heima
( herbergi og að heyra lögin
spiluð á útvarpsstöðvunum.
Menn hafa verið að senda inn
lög ár eftir ár og svo komum
við, enn rennblaut á bak við
eyrun í bransanum, og kom-
um tveimur lögum inn. Okkur
fannst - og finnst - hvorugt
þessara laga vera í þessum
hefðbundna Evróvisionstíl og
reiknuðum þvi aldrei með að
þau næðu langt. Við unnum
fullnaðarsigur með þvi einu
að komast ( undankeppnina.
Meira þurftum við ekki.“
Framtíðin hjá þessu unga
pari er óráðin á tónlistarsvið-
inu en ef marka má orð
Tómasar eru draumarnir þó
ekkert frekar tengdir tónlist.
„Ég hef þótt framúrskarandi
sem knattspyrnumaður og
námsmaður er ég af Guðs
náð. Það er því bara bónus
að fá að vera poppari eina
kvöldstund, hvað svo sem
síðar verður.“ □