Vikan - 25.02.1993, Blaðsíða 17

uðrún Nielsen er
meðal þeirra íslensku
listamanna sem komu
við sögu á norrænni menning-
arhátíð í London fyrr í vetur.
Hún var með eitt verk á sam-
sýningu íslenskra myndlistar-
manna, „Art From Above“, í
Buthlers Wharf og átti að auki
verk fyrir utan Design Muse-
um sem liggur skammt frá en
þar opnaði forseti íslands sýn-
ingu á norrænni hönnun þann
12. nóvember.
Guðrún er menntuð úr
Myndlista- og handíðaskólan-
um og lauk tveggja ára fram-
haldsnámi í „mural design" frá
Chelsea College of Art and
Design síðasta sumar. Á loka-
sýningunni þar sýndi hún þrjá
skúlptúra, þar á meðal þann
sem settur var upp fyrir utan
Design Museum. Fyrir það
verk hafði hún hlotið ein-
dæma lof kennara sinna en
engu að síður kom það þeim
á óvart að sjá skúlptúrinn svo
skömmu síðar fyrir framan hið
fræga Hönnunarsafn við ár-
bakka Thames í London og
spurðu hana hvernig hún
hefði eiginlega farið að þessu.
Guðrún segir aðdragand-
ann hafa verið þann að hún
hafi boðið Jakob Magnússyni
á lokasýninguna. „Hann sagði
mér frá fyrirhugaðri listahátið
og það flýtti fyrir að verkið var
kynnt til sögunnar á þeim stað
sem það hafði verið hannað
fyrir. Það var Brynja Baldurs-
dóttir sem fór síðan með
myndir og kynningu á því til
forráðamanna safnsins og
þeim fannst að það ætti vel
heima í tengslum við norrænu
sýninguna."
Forráðamenn safnsins
hrifust af verkinu og hafa nú
sýnt því mikinn áhuga að það
verði steypt í brons og sett
upp til framtíðar þar fyrir utan.
Heiti verksins er „Wheel of
Progress“ sem gæti útlagst
framfarahjólið eða þróunar-
hjólið. Á meðan blaðamaður
glímir við að finna hentuga
þýðingu rifjar Guðrún upp
vangaveltur Jakobs Magnús-
sonar sama efnis. „Hann velti
fyrir sér orðinu framsóknarhjól
en það hljómar nú einhvern
veginn mjög flokkspólitískt,"
segir hún og hlær við. Við
ákveðum að hætta að glíma
og fjalla nánar um fyrirbærið,
aðdragandann að verkinu
sjálfu og skírskotanir sem fel-
ast í því.
„Seinna árið sem ég var í
skólanum valdi ég mér svið
þ- Verk
sem
Guðrún
hefur gert
fyrir
Richmond.
The
Tower
Bridge
blasir við
þegar
horft er í
gegnum
þennan
skemmti-
lega
skúlptúr.
▼ Tvö
verka
Guðrúnar
á loka-
sýningu í
skólanum
síðastliðið
sumar.
þ- Jójó.
•4 Verk
Guðrúnar,
Wheel of
Progress,
utan við
Design
Museum.
sem felst aðallega í því að
gera skúlptúra fyrir tiltekið
umhverfi. Ég hafði gengið
töluvert um svæðið þarna í
Buthlers Wharf og fannst um-
hverfið ekki mjög spennandi,
mikið af gömlum og illa hirtum
byggingum. Ég rakst síðan á
þennan nærri sautján metra
langa vegg fyrir framan
Design Museum og heillaðist
af húsinu sem er ólíkt flestum
öðrum byggingum þar. Það er
mjög stílhreint og formfagurt,
sem á vel við það sem ég hef
verið að vinna með. Ég sá að
það var upplagður bakgrunn-
ur fyrir verk sem myndi
standa á veggnum. Síðan
settist ég niður og fór að
skissa og þetta varð útkoman.
Þegar ég vinn skúlptúra
fyrir ákveðinn stað hugsa ég
bæði um umhverfið og hvað
er að gerast á staðnum.
Þarna var það bæði safnið og
áin Thames. í nafni verksins
felst því bæði það sem gerist
innan veggja safnsins, þar
sem sýnd er ákveðin þróun f
hönnun, og einnig skírskotun
til árinnar og þess sem um
hana hefur farið í gegnum
tíðina.
Eftir að ákveðið hafði verið að
Guðrún setti verkið upp beið
hennar mikil vinna. „Ég hafði
giskað á að breiddin á veggn-
um væri fimmtíu sentímetrar
þegar ég var að vinna skúlp-
túrinn fyrst en hún er sextíu
sentímetrar. Ég þurfti því að
breikka hann og það var gríð-
arleg vinna.“
4.TBL.1993 VIKAN 17
TEXTI: ANNA HILDUR HILDIBRANDSDÓTTIR / UÓSM.: NICK MORRIS OG GÍSLIÞÓR