Vikan - 25.02.1993, Blaðsíða 58

líi.NC HEADSi
SANlð BE\ THI VASELINti
ÞAÐ BESTA AF ÞVÍ BESTA
Einhvern tímann á níunda
áratugnum var sagt í bresku
dagblaði að Talking Heads
væri besta hljómsveit heims.
Nær sannleikanum um
Talking Heads er varla hægt
að komast. Hljómsveitin varð
til sem tríó árið 1975 í New
York. Stofnfélagar voru lista-
spírurnar úr Rhode Island
School of Design, gítarleikar-
inn, hugmynda- og textasmið-
urinn David Byrne, trommu-
leikarinn Chris Frantz og
kærastan hans, Tina
Wymouth, sem plokkaði bass-
ann á sinn einstæða hátt. Og
árið 1977 bættist annar gítar-
leikari og liðtækur hljómborðs-
leikari, Jerry Harrison, í hóp-
inn. Þá kom út fyrsta plata
sveitarinnar, sem heitir ein-
faldlega ‘77. Hún var byrjunin
á glæstum ferli sem stóð í
sautján ár og gat af sér tíu
breiðskífur en sú sem al-
mennt er talin best er Remain
in Light sem kom út árið 1980
og inniheldur meðal annars
hið magnaða lag Once in a
Lifetime.
Talking Heads spilaði tón-
list sem erfitt er að lýsa en þó
má segja að hún sé allt frá
barnalegu nýbylgjupoppi
(Psycho Killer) til háþróaðrar
blöndu af vestrænu poppi og
þriðja heims tónlist (Nothing
But Flowers). Frumleiki, fersk-
leiki og umfram allt skemmti-
legheit fylgdu tónlist og text-
um Talking Heads. Á Sand in
the Vaseline (gott dæmi um
húmor sveitarinnar) er að
finna 33 lög á tveimur diskum.
Allt frá „demóinu" Sugar on
My Tongue til síðustu laganna
sem sveitin gerði saman. Það
er náttúrlega nauðsynlegt
hverjum þeim sem ann góðri
tónlist að eignast » plötur
Talking Heads en á Sandin-
um í vaselíninu er að finna
það besta af því besta.
STJÖRNUGJÖF: *****
LEONARD COHEN:
THE EUTIIRL
FRAMTÍÐIN
Dimmraddaða skáldið Leon-
ard Cohen sendi nýverið frá
sér hvert gæðaverkið á fætur
öðru og er The Future engin
undantekning. Hann tileinkar
eiginkonu sinni, Rebeccu De
Mornay, diskinn og reyndar er
hún á „kreditlistanum” sem
framleiðandi.
Cohen er seiðandi og Ijúfur
á disknum en ekki er sömu
sögu að segja um framtíðar-
sýn hans því hann segir fram-
tíðina vera morðingja: „Get
ready for the Future; it is
Murder.” Sem fyrr eru textarn-
ir sterkir og fjalla meðal ann-
ars um ástina (Light as the
Breeze) og gagnrýni á lýð-
ræðið f Bandaríkjunum
(Democracy).
Alls semur Cohen sjö lög af
níu en eitt er eftir einhvern
Frederick Knight (Be for Real)
og annað er eftir Irving Berlin
(Always) og er frá 1925.
Bestu lögin á disknum eru að
mínu mati titillagið, Closing
Time, og Democracy en þeg-
ar á heildina er litið er þetta
heilsteyptur og sannfærandi
diskur úr smiðju Leonards
Cohen.
STJÖRNUGJÖF: ****
Framtíðarsýn Leon-
ards Cohen er ekki
björt en diskurinn
nýi er þrælgóður.

TALK^'
m&ZSÍSEBk

NOKKRAR
ENDURÚTGÁFUR
SEM EKKI
KOMUST MEÐ
FLOÐINU
Á Sand in the Vaseline er að
finna það besta af því besta
frá Talking Heads.
STUÐMENN: TÍVOLÍ
SÆTASTA KARAMELLAN
Tívolí er ein af sætustu kara-
mellum íslenskrar dægurtón-
listar, ekki er um það deilt.
Hún er snilldarleg þemaplata
þar sem rómatík, spenna,
kæruleysi og umfram allt
skemmtun leika stórt hlutverk.
Kunnar persónur úr Vatns-
mýrartívolíinu, svo sem Frí-
mann flugkappi og Hveiti-
björn, birtast sprelllifandi.
Tívolí er frábær plata og
gegnsýrð af húmor: „Þrumu
ert’ í smartri skyrtu / skæsleg
læri, loðin bringa / djöfull ert’ í
grúví skýlu.” (Herra Reykjavík
en hann var valinn í fyrsta
skipti í Tívolí). Eftir Tívolí
sundraðist hins vegar hópur-
inn og þeir Þórður Árna, Egill
Ólafsson og Tómas Tómas-
son stofnuðu Hinn íslenska
þursaflokk, Sigurður Bjóla
sneri sér að upptökustjórn,
Valgeir Guðjónsson fór í nám
og Jakob Magnússon flutti til
Los Angeles.
STJÖRNUGJÖF: *****
RÚNAR ÞÓR: HUGSUN
TÆR
Fyrirsögnin vísar ekki til þess-
ara tíu á fótunum heldur
hversu tærar lagasmíðar,
hljómur og útsetningar nýjasta
disks Rúnars Þórs eru. Hann
er maður einfaldleikans, sem
oft er bestur. Það getur samt
verið mikil „dramatík” í tónlist
Rúnars, bæði textarnir og
flutningurinn gerir það að
verkum. Gott dæmi um þetta
er lagið Herra konungur: „Ég
hrópaði svo hátt / að mig
verkjaði / í hálsinn / og ég sló
svo fast / í borðið / að það
blæddi / úr hnúunum / herra
konungur og þú / bara hlóst.”
Allt mjög myndrænt og liggur
við að blóðið fljóti út úr spilar-
anum! Öll lögin eru róleg
enda er það sterkasta hlið
hans að syngja í hægu
„tempói”. Þau eru afbragðs
vel flutt en kannski hefði mátt
hafa rödd Rúnars örlítið aftar í
hljóðblönduninni. Einnig er
hún eitthvað skrýtin og í and-
stöðu við annað á plötunni í
laginu Gleymska. Hugsun er
samt með betri plötum Rún-
ars.
STJÖRNUGJÖF: ****
BUBBI MORTHENS:
PLÁGAN
Plágan kom út árið 1981 en
slðan hefur mikið vatn runnið
til sjávar eins og allir vita og
ekki er víst að Bubbi væri
sáttur við frammistöðu sína á
Plágunni í dag. Plágan er
þung og myrk plata, inniheld-
ur átta lagasmiðar og sú
frægasta er Bubba-„standar-
dinn”, Segulstöðvarblús.
STJÖRNUGJÖF: *★*