Vikan - 21.04.1993, Blaðsíða 66

f
/
JONAS JONASSON SKRIFAR
eimurinn á marga frelsaöa
menn sem telja sig hafa
sérlegt umboö frá Guöi til
aö segja okkur hinum til synd-
anna. Sumir telja sig endurborinn
Krist og safna um sig fleiri postul-
um en tólf. Árið 1954, ef ég man
rétt, þóttist 34 ára trúaður Kóreu-
búi hafa orðiö fyrir reynslu uppi á
heiöi í Kóreu þegar hann var
sextán ára og sú reynsla gefið
honum lykilinn aö endurreisn
guðsríkis á jöröu. Hann safnaði
fljótlega um sig hirö og
söfnuður hans telur biblí-
una skrifaða á dulmáli
sem 'fulltrúi Guðs á
jöröu, Sun Myung
Moon, einn getur
túlkaö. Hann hefur
veriö bendlaður við
skattsvik meðal ann-
ars og þaö er víst aö
hann hefur safnað
miklum auöi. Þegar
ég eitt sinn var aö
reika um New York
borg var mér bent á skýjakljúf úr
gleri aö mestu, sem væri í eigu
Moons.
Margir trúarleiötogar í Banda-
ríkjunum eiga útvarps- og sjón-
varpsstöðvar og græöa stórfé á
þeirri staöreynd að fólk er ákaf-
lega auðtrúa, þaö þráir í raun
■ Heimurinn batn-
ar ekkert viö þessa
vitleysinga sem
kokgleypa Guð og
eru á eilífu trúar-
fylliríi eftir það og
telja sig hafa efni á
því aö fordæma
aðra. Þeim væri
nær að biðja fal-
lega fyrir okkur,
stórsyndurum, það
yrði Guði meira að
skapi.
frelsara og úr því að Kristur er
upprisinn og farinn taka menn
fagnandi á móti sérhverjum þeim
sem getur talaö af nægilegri
vissu um sig sem hinn nýja frels-
ara og allir keppast viö aö borga
honum tíund og brátt ekur hann
um í hvítum límosín og samkom-
ur hans eru nánast eins og leik-
sýning.
Síðan ég var ungur man ég
„karlinn á kassanum", eldri mann
sem stóö á Lækjartorgi og þrum-
aði yfir þeim sem framhjá fóru
eöa gáfu sér tíma til aö hlusta á
meðan þeir biðu eftir strætó. Ég
var oft hugfanginn af þessum
ræðumanni því sannfæringar-
krafturinn var svo mikill aö hann
froðufelldi stundum, um leiö og
hann veifaöi biblíunni og benti til
himins. Stundum bjóst ég viö aö
þessi maður myndi lemja næsta
mann í hausinn meö biblíunni til
aö vekja hann til vitundar um
syndirnar sem lágu á viökom-
andi eins og bakpoki úr Skáta-
búðinni.
Karlinn á kassanum hataöist út
í alla þá sem stálust til aö fara á
miðilsfundi. Þeirra beiö sjálft hel-
vítiö galopiö, meö eldi og brenni-
steini og veini fordæmdra. Ég
hafði gert mig sekan um aö sitja
á miðilsfundum og bjóst viö því
þá og þegar aö Lækjartorgiö opn-
aðist og gleypti mig og klukkuna
meö húö, hári og tíma.
Þannig voru þeir nú, fulltrúar
sértrúarsafnaða eöa bara fulltrú-
ar sjálfra sín. Þeir höföu ekki
mikið umburöarlyndi með synd-
urum landsins. Þeir dæmdu,
hvaö sem biblían segir um þaö.
Karlinn á kassanum hrópaöi eitt
sinn nafn fööur míns sem var
„alræmdur" spíritisti og bölvaði
honum.
Ég átti eitt sinn í útvarpi tal viö
Einar lækningamiöil á Einarsstöð-
um. Á Seyðisfirði sat þá frekar
ungur prestur sem sá ástæöu til
að tala um mig og Einar í næstu
prédikun og lýsa okkur fulltrúa
andskotans. Þegar ég frétti þetta
brá mér nokkuð. Þaö er dálítið
óþægilegt aö heyra af því að hafa
verið ræöuefni prests þjóðkirkj-
unnar austur í þokunni, en ég er
feginn aö það virðist nú aöallega
hafa veriö presturinn sjálfur sem
var aö villast þetta í þoku eigin
fordóma.
Og nú er eiginlega búið aö
bannfæra útgáfu þessa blaös
sem ég er að skrifa í. Mér brá al-
veg í kross þegar ég heyrði pré-
dikara í útvarpsmessu, fulltrúa
Betels í Vestmannaeyjum, lýsa
því yfir aö bölvun hvíldi yfir Sam-
útgáfunni fyrir aö gefa út öll þessi
blöö, klám- og kuklblöð meira aö
segja.
Fussumsvei!
Og fussumsvei mér líka!
Ég vona samt aö Guö fyrirgefi
mér skrifin. Hans kærleikur er svo
mikill.
Ég ætla á næstunni aö biðja
fyrir prédikaranum. Hann heldur
aö lífið eigi aö vera trúarfroöa og
bölbænir. Ég held aö lífið sé
marglitt, mennirnir misgóöir eöa
misvondir, ég held aö allir eigi sér
von en ég óttast um fólk framtíö-
arinnar ef þaö heyrir ekki sann-
leikann um þetta erfiöa líf okkar.
Heimurinn er táradalur, vondur
staöur, en líka fallegur hláturvöll-
ur, allt eftir því hvernig viö viljum
teikna hann.
Heimurinn batnar ekkert við
þessa vitleysinga sem kokgleypa
Guö og eru á eilífu trúarfylliríi eftir
þaö og telja sig hafa efni á því aö
fordæma aðra. Þeim væri nær aö
biöja fallega fyrir okkur, stórsynd-
urum, þaö yrði Guöi meira aö
skapi.
Ég legg til aö þessir sjálfskip-
uöu fulltrúar almættisins gjöri
svo vel og skili okkur himnaríki,
svo aö viö getum haldiö áfram
aö reyna að vera menn, meö
kostum þeirra og göllum og
draumurinn frá æskudögum, um
aö Guö muni frelsa okkur öll aö
lokum, rætist.
Þess vegna er nú krossinn til
og enginn sem hangir á honum. □