Vikan - 05.03.1994, Blaðsíða 48

TONLIST
A tónleikum í Noregi. Komu bræóranna er beóió meó
óþreyju af aódáendum í Bretlandi, Bandaríkjunum, Þýska-
landi og jafnvel Rússlandi líka.
The Boys komu fram í beinni útsendingu TV2 vió Storefell
þegar Norómenn völdu sér feguröardrottningu síóast.
Bræöurnir veittu gullplötum viötöku í beinni sjónvarpsút-
sendingu í september síöastliönum.
eins og kostur var og þar kom
Boys-bíllinn sér vel. Þar er afdrep
feöganna þar sem þeir geta á
löngum keyrslum reynt að lifa
heimilislífi - borða, sofa, sinna
heimalærdóm, horfa á sjónvarp
og svo framvegis. Norskur fylgd-
armaður, sem hefur kennara-
menntun, fylgir feðgunum og
hjálpar til við lærdóminn og fleira.
Bíllinn tekur tíu manns í sæti
þannig að nóg er plássið, bæði
fyrir farþega og farangur. Þegar
svo ber við er þó flogið í innan-
landsflugi í Noregi eða þegar
vegalengdir eru mjög miklar.
Sumir tónleikarnir voru nyrst í
Noregi.
„Þetta gekk vonum frarnar,"
segir Halldór, faðir drengjanna.
„Eiginlega erum við nýbúnir að
Ijúka þessari tónleikahrinu því við
bættum fimm konsertum við það
sem ákveðið hafði verið í fyrstu.
Það er allt gert til að strákunum
líði sem best. Við erum á mjög
góðum hótelum og þeir þurfa
raunverulega ekkert annað að
gera en að koma fram. Þegar
Hemmi Gunn spurði þá hvort
þetta væri ekki erfitt í kringum
tónleikahaldið sögðu þeir: „Við
bara syngjum." Þannig er þetta
lagt upp og meira leikur og
glaumur og gaman hjá þeim.
Fyrir fjórum árum, þegar ég
byrjaði að kenna þeim, var þetta
bara hobbý að læra á gítar og
síðan smá jókst þetta. En þetta
er alveg eins í dag, strákarnir
hafa gaman af þessu.
Við fullorðna fólkið tökum kúf-
inn af öllu sem heitir vinna í
kringum þetta - bókunum, undir-
búningi og fleiru. Síðan eru þeir
búnir að fá nokkur þúsund aðdá-
endabréf. Eyrún, móðir þeirra,
tók að sér að sjá um þá hliðina
og hún er gjörsamlega að fara í
kaf. Hún sér um að svara þeim
öllum en það koma hátt í eitt
hundrað bréf á dag. En það er
mjög ánægjulegt að bréfasend-
ingarnar frá krökkum á öllum
aldri frá íslandi eru að aukast.
Reyndar koma einnig bréf frá
Bretlandi og víðar að, þetta er að
vinda upp á sig,“ segir Halldór.
ÁHORFENDUR TÆTTU
STRÁKANA Í SIG
Norska sjónvarpið hefur oft sýnt
The Boys á sviði en drengirnir
komust í sjónvarpsfréttirnar þeg-
ar vinsældirnar keyrðu um þver-
bak og áhorfendur nærri því
tættu þá i sig.
„Ég held að The Boys hafi al-
gjörlega slegið í gegn," segir
Halldór. „Það, sem þeir hafa ver-
ið að gera, hefur gengið í hjörtu
bæði ungra og eldri. Foreldrar
þekkja þessa músík sem þeir eru
að syngja, það er lög frá sjöunda
áratugnum. Það er sagt að það
sé í fyrsta skipti, að minnsta kosti
lengi, sem mömmurnar frammi í
eldhúsi biðja börnin sín um að
hækka í útvarpinu og stereógræj-
unum þegar lög The Boys eru
spiluð. Þetta virðist ganga í hjört-
un á stelpunum og þegar við er-
um á tónleikum er ástandið slíkt
að strákarnir þurfa að hafa ör-
yggisverði. Þeir hafa þurft að
mynda vegg á milli strákanna og
áhorfendanna. Það hefur komið
fyrir að þeir hafa verið rifnir niður
af sviðinu.
Þegar það gerðist var þetta
þannig að þeir fóru upp á sviðið.
Þeir kynntu allt sjálfir eins og
venjulega og voru einir þar allan
tímann. Strákarnir töluðu við
krakkana og sungu síðan sín lög.
Á meðan strákarnir voru að
sprella í krökkunum reyndu þeir
að ná í þá. Það hefur gerst nokk-
uð oft að það hefur verið reynt að
toga í þá með tilheyrandi bítla-
öskrum og gargi þannig að mað-
ur fær hellu fyrir eyrun. En þegar
þeir voru að fara niður af sviðinu
og eru að fara út í bíl var fullt af
liði úti að biða eftir þeim. Síðan
kom hópurinn á fleygiferð og ör-
yggisverðirnir urðu að halda á
strákunum. Svo var bara að
brenna í burtu eins og venjulega
um leið og komið var út í bíl.“
- Hvernig finnst Arnari og Rún-
ari að lenda í uppákomum sem
þessum?
„Þeir eru alveg sallarólegir yfir
þessu. Það skemmtilega er að
þetta hefur virðist hvorki hafa haft
áhrif á þeirra geðheilsu né sjálfs-
mynd. Þeir eru alveg eins og áð-
ur. Við foreldrarnir vorum auðvit-
að búnir að tala við þá um þessa
hluti áður en þeir gerðust.
Öll svona frægð er að vissu
leyti skemmandi, hvort sem það
er í gegnum músík, aðrar listir
eða pólitík. Ef menn fóta sig ekki
vel á svellinu getur auðvitað farið
illa fyrir þeim. En að vera þekktur
og ná frægð snýst ekki bara um
hæfileika og útlit heldur líka alla
framgöngu í mannlegum sam-
skiptum. Það höfum við foreldr-
arnir reynt að halda utan um
gagnvart drengjunum. En upplag,
músíkgáfur og útgeislun kemur
líka til þarna. Þeir eru hvorki mjög
upp með sér né montnir yfir
þessu öllu. Þeim finnst þetta eðli-
legt og mjög gaman. Þegar það
er verið að hæla þeim fara þeir
að tala um eitthvað annað - þetta
kemur þannig út.
Strákarnir eru mjög hændir
hver að öðrum, eru stundum pirr-
aðir hvor út í annan, eins og
48 VIKAN 2. TBL. 1994