Vikan - 24.05.1999, Qupperneq 46

Texti: Margrét V. Helgadóttir
Myndir: Hreinn Hreinsson
Fagurlega skreyttir myndarainmar.
Bílskúrar eru hið mesta þarfaþing og hafa fram til þessa dags verið eitt helsta vígi karlmanna.
Konur hafa að undanförnu fellt hvert karlavígið á fætur öðru og núna eru það bílskúrarnir sem
þær leggja undir sig. Tekið skal fram að fæstar þeirra sinna bílaviðgerðum. Blaðamaður og
Ijósmyndari Vikunnar gengu fram á hressar konur í bílskúr einum við Sóiheima í Reykavík.
Konurnar eru fimm í
föndurklúbbi og
koma saman hálfs-
mánaðarlega. Þær byrjuðu að
hittast í haust en þekktust
ekki allar innbyrðis. í dag er
hópurinn samhentur og glað-
vær.
Konurnar heita Helga
Marta Helgadóttir, Inga Lára
Pétursdóttir, Ingibjörg Geirs-
dóttir, Oddný Þóra Sigurðar-
dóttir og Sigríður Helga
Hjartardóttir.
Pað liggur beinast við að
spyrja föndrarana hvernig þeir
tengist og hvernig föndur-
klúbburinn hafi orðið til?
Konurnar líta hlæjandi hver
á aðra og reyna að finna út
hvernig þær tengjast. „Við
tengjumst nú allar í gegnum
Helgu." Þar með er kontin
sameiginleg niðurstaða eftir
töluverðar pælingar.
Helga er greinilega mið-
punkturinn í þessu öllu saman
og ekki skal gleyma því að við
erum einmitt stödd í bílskúrn-
um hennar. Inga Lára er
frænka eiginmanns Helgu,
Oddný og Ingibjörg eru vin-
konur hennar og Helga sem
starfar sem dagmamma gætir
barns Sigríðar. Þannig kynnt-
ust þær. Tengingin er hér með
kornin á hreint. Helga og
Inga fóru á námskeið sl. haust
til að læra trémálun. Upp frá
því fóru þær að ræða hversu
garnan væri að hittast reglu-
lega og föndra saman. Þær
heyrðu að konur væru farnar
að mynda klúbba í kringum
föndrið og fóru því að leggja
drög að eigin
föndurkúbb. Um
leið og búið var að
setja hópinn sam-
an var ákveðið að
hittast annað hvert
fimmtudagskvöld.
Konur hafa
löngum þótt dug-
legar að tala og því lék blaða-
manni forvitni á að vita hvort
þær gleymdu sér ekki í mál-
æði!
Þær brostu sínu blíðasta all-
ar sem ein við þessa athuga-
semd. „Við spjöllum saman en
við höldum samt áfram að
vinna."
Til að leggja áherslu á orð
sín drógu þær fram hina ýmsu
muni sem föndraðir hafa verið
í vetur. Skipulagið í hópnum
er til fyrirmyndar og þær
ákveða alltaf tímanlega hvað
verði gert í næsta skipti til að
geta undirbúið sig sem best.
Ingurnar uppteknar við sögina.
46 Vikan
Sögin komin í hús
í upphafi keyptu þær útsag-
aða muni og máluðu og
skreyttu sjálfar en fljótlega
sáu þær að það var of kostn-
aðarsamt. Eftir áramót var
ákveðið að nú skyldu þær
sjálfar saga út og hófst þá
söfnun fyrir stingsög. Fjáröfl-
unarleiðin var einföld, kvöldið
kostaði 1000 kr. fyrir þær sem
mættu. Allar vildu þær eign-
ast sögina og voru því dugleg-
ar að mæta og greiddu með
glöðu geði gjaldið í sameigin-
legan sjóð. Sjóðurinn fór ört
vaxandi og fyrir u.þ.b. tveimur
mánuðum gátu þær keypt sér
draumavélina og
greiddu fyrir hana
um tólf þúsund
krónur. Þrátt fyrir
að sögin væri kom-
in í hús ákváðu
þær að halda
áfram að greiða í
sjóðinn. Allt efnið