Vikan - 13.07.1999, Síða 10

Texti og myndir: Margrét V. Helgadóttir
Bjartsýniskona við
bútasaum og barnastúss
Sunnlendingur ársins er að þessu sinni húsmóðir á Selfossi. Þessi tiltekna
husmóðir er með eindæmum jákvæð og lífsglöð. Hún sinnir áhugamálum
sínum af hjartans lyst auk þess sem hun dekrar við fjölskyldu sma og ekki
síst yngstu drengina tvo sem eru bundnir hjólastól.
Fyrir 13 árum létu þau
Anna Gísladóttir og
Ólafur Ingi Sigur-
mundsson gamlan draum
rætast og fluttu í sveitina.
Þau eiga bæði ættir sínar að
rekja til Suðurlands og
höfðu lengi óskað þess að
geta flutt úr höfuðborginni
upp í sveit.
Árið 1986 fluttust þau að
Björnskoti í Skeiðahreppi
ásamt tveimur börnum sín-
um og hófu þar búskap.
Jörðin hafði verið í eyði í
nokkurn tíma og því mikil
vinna sem fór í að koma sér
fyrir á nýjum stað. Eftir
nokkurra ára vinnu var tak-
markinu náð, hjónin búin að
búa sér fallegt heimili og
komin með kýr og minnka.
Fjölskyldan stækkaði, tveir
drengir bættust við í barna-
hópinn á árunum 1988 og
1989. Þegar yngstu drengirn-
ir fóru að eldast kom í ljós
að þeir voru báðir haldnir
sjaldgæfum vöðvarýrnunar-
sjúkdómi. Smám saman
misstu þeir mátt í fótum og
voru báðir komnir í hjóla-
stól þegar þeir voru 7 ára.
Anna og Ólafur Ingi héldu
ótrauð áfram störfum sínum
við búskapinn, en þau sóttu
töluverða þjónustu fyrir
drengina sína á Selfoss. Um
síðustu áramót var svo kom-
ið að fjölskyldan ákvað að
hætta búskap í Björnskoti
og flytja til Selfoss þar sem
10 Vikan
styttra væri í alla þjónustu
fyrir strákana. Um svipað
leyti var Anna kosin Sunn-
lendingur ársins í kjöri sem
Utvarp Suðurland og Dag-
skráin stóðu fyrir.
Bændur í þéttbýli
Fjölskyldan býr í snyrti-
legu parhúsi. Um leið og
gengið er inn í húsið má
greinilega merkja að mikil
hannyrðakona býr á heimil-
inu. Veggteppi, púðar og
tréhlutir skreyta húsið og í
öllum hornum má finna eitt-
hvert föndur frá heimilis-
fólkinu.
Rúnar Geir, 11 ára, og
Ólafur Dagur, 10 ára, eru
heima að horfa á sjónvarpið
þegar blaðamann ber að
garði. Heimasætan María
Ósk, 17 ára, er á leið til
vinnu, Guðbjörn, 15 ára, er í
vinnu með pabba sínum og
heimilislífið með eðlilegum
hætti.
Einhverjir hefðu vorkennt
sér að þurfa að flytja úr
sveitinni en þessi fjölskylda
gerir það svo sannarlega
ekki. Þau eru lífsglöð og já-
kvæð og gera gott úr öllu
sem að höndum ber. Það er
óhætt að segja að þau sníði
sér stakk eftir vexti. Þrátt
fyrir að hafa þurft að flytja
frá Björnskoti, þá stunda
þau ennþá búskap og fjöl-
skyldan er saman. Þau
keyptu jörð, rétt fyrir utan
Selfoss, og þar stundar Ólaf-
ur hefðbundin bústörf með
kýr og kindur. Á kvöldin
kemur hann heim og getur
sinnt fjölskyldunni. Anna er
heimavinnandi og sinnir
drengjunum. Ólafur Ingi
getur áfram stundað sína
vinnu og í sumar nýtur hann
aðstoðar elsta sonarins,
Guðbjörns Más, sem er 15
ára. I rauninni gátu allir
haldið áfram sínum hefð-
bundnu verkefnum þrátt
fyrir að þurfa að flytja á
milli sveitarfélaga.
Strákarnir skiptu allir um
skóla um áramótin en elsta
dóttirin var þegar byrjuð í
Fjölbrautarskóla Suður-
lands. Viðbrigðin við að fara
úr fámennum sveitaskóla
yfir í grunnskóla á Selfossi
hafa eflaust verið erfið fyrir
drengina, eða hvað?
Ekki vill Anna meina það.
„Þeim var tekið afskaplega
vel. Þeir byrjuðu í Sólvalla-
skóla sem er mjög góður
skóli að mínu mati. Þeir
fengu afskaplega góðar mót-
tökur og leið strax vel í skól-
anum. Þetta er líka spurning
um hugarfar. Við vorum öll
jákvæð gagnvart þessum
breytingum. Krakkarnir
tóku frábærlega á móti Ólafi
og Rúnari. Þeir eignuðust
marga vini strax þegar þeir
byrjuðu og yfirleitt er húsið
hérna fullt af krökkum. Þeir
upplifðu ekki nein leiðindi í
kringum skólaskiptin.“
Nú hafa margir foreldrar
neikvæðar sögur að segja frá
samskiptum sínum við skóla-
yfirvöld. Hvernig hefur þér
reynst að eiga við þau?
„Bara mjög vel. Það hefur
gengið vel með þá í skólan-
um, bæði í Brautarholtsskóla,
sem þeir voru í áður, og svo
hérna á Selfossi. Ef ég hef
óskað eftir einhverju, þá hafa
allir verið tilbúnir að bæta úr
því. Ég hef bara góðar sögur
að segja af samskiptum mín-
um við skólana.“