Vikan - 13.07.1999, Síða 46

ekki gera þér mein, mig
langar bara að tala við þig.
Við eigum ekkert vantal-
að.
En ég veit sannleikann,
Rósalía. Þú þarft ekki að
þykjast lengur, ég veit að þú
ert...
Þú ert geðveik!
Þú getur treyst mér Rósal-
ía. Ég skal varðveita leynd-
armálið. En hvað er að sjá
þig? Það blæðir úr vörinni á
þér. Og andlitið á þér er eins
samt tók Rusty eftir mar-
blettunum og skrámunum
sem hún hafði fengið þegar
hún slóst við Millý. Hvað
kom fyrir? spurði hann.
Hún benti í áttina að stig-
anum. Ég datt um laust
þrep.
Hvaða þrep? spurði hann.
Ég skal laga það í hvelli.
Ekki vera að eyða tíman-
um í það. Það getur beðið
þar til leikherbergið er tilbú-
ið. Ég gæti mín bara betur
Þetta er allt í lagi, sagði
Viktoría og fór fram úr rúm-
inu. Hún var klædd í svartan
slopp. Við erum nú einu
sinni fullorðið fólk, bætti
hún við brosandi.
Rusty tvísté á gólfinu. Ég
ætlaði að líta á gluggann,
sagði hann.
Sjáðu. Hún gekk að glugg-
anum og reyndi að opna
hann.
Hann gætti sín að horfa
ekki á hana meðan hann
Ekki vera hrædd Rósalía,
sagði hún blíðlega. Hann
elskar okkur. Ég veit að
hann elskar okkur.
Hún var viss um að Rusty
hefði ekki viljað notfæra sér
aðstöðuna. Þau höfðu nú
aðeins þekkst í nokkra daga.
Tilhugsunin um hvernig
hann hafði kysst hana fyllti
hanalöngun en hún sá að
hún yrði að fara varlega.
Hún mátti ekki hræða hann
í burtu. Hann varð að klára
og þú hafir lent í slagsmál-
um. Hvað gerðist eiginlega?
Ég heiti Viktoría, hrópaði
Viktoría móðursýkislega og
hljóp í burtu.
Það var komið fram yfir
miðnætti en Rusty gat ekki
sofnað. Ótal spurningar, sem
hann átti engin svör við,
héldu fyrir honum vöku.
Innst inni átti hann erfitt
með að trúa því að einhver
hefði reynt að skaða systur
hans á skautasvellinu. Það
hlaut að hafa verið óvilja-
verk.
En hver var alltaf að
hringja í hana? Honum létti
þegar hún sagði að það væri
einhver kona. Það hefði ver-
ið alvarlegra hefði það verið
karlmaður.
Hann bylti sér í rúminu.
Og svo þetta með Bobby -
og Sam. Hvað var eiginlega
á seyði?
Viktoría málaði sig vand-
lega morguninn eftir, en
þangað til.
Þú ræður. Hann gekk að
kjallaradyrunum en hún
stöðvaði hann.
Ég get ekki opnað svefn-
herbergisgluggann, sagði
hún. Þú vildir kannski vera
svo vænn að kíkja á hann.
Mér finnst svo vont að geta
ekki sofið við opinn glugga.
Rusty kinkaði kolli. Viltu
að ég geri það núna?
Eftir svona hálftíma. Fyrst
ætla ég að fara í sturtu og
klæða mig því ég verð að
skreppa út. Ég verð líklega
farin þegar þú kemur upp.
Það er herbergið hægra
megin við stigann.
Rusty fór niður í kjallar-
ann. Klukkutíma síðar
mundi hann eftir gluggan-
um. Hann lagði verkfærin
frá sér og fór upp.
Hann var svo viss um að
hún væri ekki heima að
hann gekk beint inn. Fyrir-
gefðu, sagði hann vandræða-
legur. Ég ætlaði ekki... ég
hélt að þú...
reyndi að opna gluggann.
Það er eins og glugginn
hafi verið negldur aftur, ekki
satt? Hún stóð þétt upp við
hann og allt í einu losaði
hún beltið sem hélt sloppn-
um saman og lét hann falla á
gólfið. Hann missti stjórn á
sér, tók um brjóstin á henni
og hún þrýsti sér að honum.
Rusty, hvíslaði hún.
Hann kyssti hana og ýtti
henni niður í rúrnið. Já,
stundi hún, já!
Þá kom hann auga á brúð-
una. Hún lá við hliðina á
honum á koddanum og
horfði á hann tómum, blá-
um augum. Hann reisti sig
upp og flýtti sér fram úr
rúminu. Mér þykir það leitt,
sagði hann rámri röddu. En
við skulum vera skynsöm og
gera ekkert sem við komum
til með að sjá eftir síðar.
Viktoría lá hreyfingarlaus
í rúrninu þar til hurðin lok-
aðist á eftir honum. Svo
sneri hún sér að brúðunni.
leikherbergið.
Eitt augnablik leyfði hún
sér að leiða hugann að því
hvort hún væri að blekkja
sjálfa sig, kannski kærði
hann sig ekkert um hana. Ef
það var tilfellið kæmi hann
til með að fá sömu meðferð
og þau hin. Þá neyddist hún
til þess að bjóða honum í
veisluna.
Viktoría sat við símann
með svörtu bókina opna fyr-
ir framan sig. Er þetta Rox-
anna Miller?
Já.
Þá hef ég hringt í rétt
númer.
En ég þarf ekki á neinni
hjónabandsmiðlun að halda,
sagði konan og flissaði.
Við störfum um allt land,
sagði Viktoría. Og þú verð-
ur að viðurkenna að aðlað-
andi kona eins og þú hefur
ekki mikla möguleika á að
finna rétta mannsefnið í
smábæ eins og Bradley.
Hvernig veistu að ég er
46 Vikan