Vikan - 08.08.2000, Blaðsíða 23

núna stóðu þar stór og mikil
tré innan um blóm og runna
í öllum mögulegum litum.
Okkur var hugsað til
trjáhríslnanna í plast-
flöskunum heima sem tekur
oftar en ekki mörg ár að ná
hæð einnar kókflösku og
gátum ekki annað en brosað.
Aftast í garðinum voru tvö
hús. Elizabeth sagði okkur að
þau yrðu notuð fyrir
þjónustufólkið, verðina og
garðyrkjumennina. Enga
strákofa hér.
Æuintýrahastalinn
Inn í kastalann héldum við
og gengum herbergi úr
herbergi. Réttara væri að
segjasalúrsal. Okkurfannst
um það bil nóg komið þegar
við sáum að svefnherbergi
húsráðenda var stærra að
flatarmáli en hús kærasta
míns á Njálsgötunni. Meira
að segja baðherbergi yngsta
barnsins var stærra en stofan
í umræddu húsi á Njáls-
götunni. Við héldum að
hökur okkar gætu ekki sigið
lengra en niður á bringu en
skj átlaðist. Þegar við gengum
niður þykka handskorna
viðarstigann í stofuna seig
hakan niður á tær. Allur
stofuveggurinn leit út eins og
risastór foss og frá lofti niður
á gólf rann vatn innan um
fallega steina. Ljós á
veggnum og í loftinu vörpuðu
ævintýralegri birtu á allt
saman. Okkur setti hljóð.
Eftir nokkra stund spurðum
við Elizabeth hvernig hún
hefði eiginlega efni á þessu?
Vel rekið fyrirtæki, var svarið.
Okkur grunaði reyndar að
eitthvað af auðæfunum hlyti
að vera arfur, sérstaklega eftir
að við höfðum spurt hana fyrr
um daginn hvort hún gæti
borið vatnsbrúsa á höfðinu án
þess að styðja við með
höndunum. Hún hafði hrist
höfuðið og svarað að hún
hefði ekki verið alin upp við
það, hefði ekki þurft að bera
hluti. Hún benti okkur á að
húsið myndi kosta mörgum
sinnum meira á íslandi því
hér væri efniviðurinn afar
ódýr. Við spurðum hversu
mikið smiðirnir fengju í laun
og svelgdist á þegar við
heyrðum svarið; andvirði
5000 íslenskra króna á
mánuði. 5000 kr.?!!
okkur á góðan stað og ná í
okkureftirá. Viðættumbara
að láta setja matinn á
reikninginn hennar. Stuttu
seinna sátum við við dúklagt
borð, borðuðum dýrindis
steikur og drukkum rauðvín.
þurfti það samt ekki að þýða
að þau upplifðu sjálf sig sem
slík. Hví skyldi það flokkast
sem fátækt að eiga eigin
strákofa og kú sem mjólkaði
vel? Að við tölum nú ekki um
að eiga hóp af börnum? í
Hvurslags þrælahald!! Þegar
Elizabeth leit á okkur skrýtnu
augnaráði rönkuðum við hins
vegar við okkur. Minnug þess
sem okkur hafði verið sagt
fyrr um daginn um 15.000 kr.
meðalárslaun íbúa landsins
urðum við að viðurkenna að
5000 kr. mánaðarlaun væru
mjög góð.
Þegar við komum út um
aðaldyrnar á húsinu blöstu
við okkur strákofarnir í
hlíðinni á móti. Á vappi fyrir
utan þá voru ungar konur að
elda mat yfir opnum eldi.
Okkur sýndust þær hræra í
einhvers konar graut. Ekki
ólíklegt þar sem aðalfæða
þjóðarinnar eru brauð og
mjölgrautar. Elizabeth
opnaði fyrir okkur dyrnar á
BMW-inum og sagði að núna
ætlaði hún að bjóða okkur út
að borða. Hún væri reyndar
að fara í kokkteil og kæmist
ekki með en ætlaði að skutla
í gegnum huga okkar flugu
myndir af berfættu fólki,
konum með börn á bakinu,
strákofum og matargerð yfir
eldi. Athyglisvert að allir
voru brosandi.
Hausuerkur og djúpar
hugleiðingar
Um kvöldið, þegar við
höfðum kvatt gestgjafa okkar
og þakkað henni fyrir,
hugleiddum við atburði
dagsins. Við höfðum séð með
berum augum gífurlegan mun
á lífsháttum fólks í sama
landinu. Lífsháttum ríkra og
fátækra. Tvö einföld orð sem
voru ef til vill ekki jafn einföld
og þau litu út fyrir að vera!
Við gerðumst heimspekileg,
sáum í hendi okkar að það
sem einum fyndist fátækt gæti
öðrum fundist ríkt. Þó að
margir þeir sem við höfðum
séð fyrr um daginn teldust
fátækir á okkar mælikvarða
huga okkar glumdu fræg
ummæli afa Jóns Odds og
Jóns Bjarna úr samnefndri
bók um hversu ríkur hann
væri að eiga þá stráka. Við
sáum að það var líka hægt að
snúa þessu á hinn veginn.
Elizabeth, til dæmis, fannst
hún sjálf eflaust vera fátæk
miðað við milljarða-
mæringinn Bill Gates. Og
hvað ef hún kæmi til íslands?
Hvar ætli tekjur hennar í
Zambíu stæðu miðað við
meðaltekjur íslendinga? Við
vorum komin í hring og farið
að örla á hausverk. Stuttu
seinna slitum við um-
ræðunum en horfðum
óneitanlega á það sem eftir
kom nokkuð öðrum augum.
Og hvort sem við erum rík
eða fátæk þá er eitt víst að við
munum seint gleyma
deginum sem við hittum
Elizabeth!