Vikan


Vikan - 08.08.2000, Blaðsíða 22

Vikan - 08.08.2000, Blaðsíða 22
Texti og myndir Sigríður Víðis Jónsdóttir Ég man eftir Puí þegar ég lærði um andheití sem barn í skóla. Við skólaborðið sat ég nagandi blýantinn og braut heilann iengi um hvert væri andheitið við „fátækur". Á endanum gafst ég upp og spurði kennarann. fltvik betta rifjaðist upp fyrir mér á ferðalagi mínu um Zambíu fyrir nokkru. Þar hafði ég svarið ijóslifandi fyrir augunum á mér og í betta skipti burfti ég ekki að spyrja. Eða hvað, var betta svona einfalt? sinni sem hún rekur en hún sérhæfir sig í safaríferðum. Síðan fyrirtækið opnaði fyrir sex árum hefur verið nóg að gera og umsvifin sífellt að aukast. í landi þar sem hvítir eru í flestum lykilstöðum, meirihluti svartra eru bændur og meðaltekjur íbúa ekki nema tvöhundruð bandarískir dollarar á ári (u.þ.b. 15000 krónur) er staða hennar athyglisverð. Hún og maðurinn hennar eru nefnilega bæði svört. Þegar við sýndum áhuga okkar færðist hún öll í aukana og hóf að segja okkur frá umsvifum eiginmannsins en hann rekur hótel og veitingastað. Hún vildi síðan endilega sýna okkur húsið sem hún er að byggja og um þaðbilaðflytjainní. Þarmeð náði hún í nýja BMW-inn sinn og með tónlistina í botni keyrðum við á áfangastað. Meðfram veginum sáum við gangandi fólk, enda bflar í landinu fáir. Flestar konur báru böggla og brúsa á höfðinu og sumar höfðu auk þess eitt eða fleiri börn hangandi utan á sér. Inni á milli akranna grillti í strákofa og börn að leik. Flestir sem við sáum voru ekki í skóm. Þegar við keyrðum upp að húsinu seig hakan á okkur niður á bringu. Við okkur blasti feiknastórt hvítmálað hús með stórri verönd, rimlum fyrir gluggum og undurfögrum garði. Fyrir þremur árum, þegar Elizabeth keypti jörðina var ekkert á henni nema grjót en Hvorki mig né ferðafélaga minn grunaði hvað við áttum í vændum fyrsta daginn okkar í Zambíu í Afríku. Við höfðum gist í strákofa á tjaldstæði við höfuðborgina Lusaka og vorum að bíða eftir hópnum sem við ætluðum að ferðast með upp til Kenía. Þar sem við sátum og nutum veðurblíðunnar kom að máli við okkur ung kona. Hún talaði ágætis ensku og kynnti sig sem Elizabeth. Henni fannst mikið til um að við kæmurn svona langt að og vildi endilega bjóða okkur í glas. Við fengum engu um ráðið þó klukkan væri ekki nema hálftólf að morgni. Elizabeth sagði okkur afar stolt frá ferðaskrifstofunni 22 Vikan Ríkur fátæklingur eða fátækur auðjöfur?
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.