Vikan - 17.10.2000, Blaðsíða 8

fólk. Stundum veit ég að það
eru erfiðleikar framundan hjá
því og þá reyni ég að orða það
varlega en lífið er ekkert annað
en skóli og erfiðleikar hjálpa
okkur við að þroskast. Lagið
Hótel Jörð, eða öllu heldurtext-
inn, lýsir því nokkuð vel hvern-
ig lífið er, að mínu mati. Þegar
mér er sýnt að það séu erfiðleik-
ar framundan hjá fólki fæ ég
líka að vita að það hafi allt að
bera til að vinna úr þeim. Yfir-
leitt er ekki lagt meira á fólk
en það þolir."
Mikið barnalán
„Ég eignaðist fyrsta barnið
mitt þegar ég var 17 ára,“ seg-
ir Þórunn Maggý. „Ég fór í bíó
kvöldið sem sonur minn fædd-
ist að sjá mynd með Arthur
Rubenstein. Sem mikill aðdá-
andi píanótónIistar stóðst ég
ekki mátið en ég var með smá-
hríðar allan tímann," segir hún
brosandi. „Égákvað samt að sjá
alla myndina," bætir hún við.
„Klambratúnið var allt sundur-
grafið og ég og barnsfaðir minn
hlupum og hoppuðum yfir
skurðina á leiðinni í Drápuhlíð-
ina þar sem við bjuggum. Um
leið og ég kom inn úr dyrunum,
en þá var klukkan orðin rúmlega
ellefu, fékkégfyrstu verkina. Ég
átti að eiga barnið á sjúkrahúsi
en ekki reyndist vera pláss fyr-
ir mig þar. Roskin Ijósmóðir var
sótt til mín en hún neitaði að
taka á móti fyrsta barni á eigin
spýtur. Því var kallað á Jón
Nikulásson lækni. Ég man hvað
hann var skjálf hentur og stress-
aður en ekki vegna þess að ég
væri að fæða heldur hafði orð-
ið hræðilegt bílslys á Hring-
brautinni og hann kom beint
þaðan. Hann gaf mér klóróform
þangaðtil égsteinlá. Barnið var
fætt rúmum klukkutíma eftir að
ég kom stökkvandi heim úr
kvikmyndahúsinu. Égá sjö börn
en eitt þeirra lést nokkurra mán-
aða gamalt árið 1961. Ég á 15
barnabörn og eitt barnabarna-
barn. Dóttir mín sem hét Al-
berta Marselína fæddist með
8 Vikan
„Þegar fólk kemur til mín tengi ég mig alltaf með bæn og
bið leiðbeinendur mína að sýna mér hvað sé í gangi hjá
fólkinu. Oft fæ ég að sjá látna ástvini sem vílja koma
skilaboðum á framfæri.“
litningagalla og ég vissi að hún
yrði ekki langlíf. Hitakerfið i lík-
ama hennar var öfugt við venju-
legt fólk því þegar hún var með
42 stiga hita var hún eðlileg en
fárveik þegar hitinn var 37 gráð-
ur. Hún var mjög fallegt barn.“
Þórunn verður angurvær á svip
við þessar minningar.
„Við veljum foreldra okkar
sjálf,“ heldur hún áfram. „Ég
man hvað ég varð stundum
pirruð þegar ég var ófrisk og
fann greinilega fyrir því að ein-
hver var að skoða mig," segir
húnoghlær. „Égtelaðsálinfari
í líkamann þegar barnið er að
fæðast en ekki við getnaðinn
sjálfan,“ bætirhúnvið. „Égólst
upp hjá fósturforeldrum, syst-
ur blóðföður mins og mannin-
um hennar, og ég er viss um að
ég valdi þau þvi þau gátu veitt
mér þann mikla aga sem ég
þurfti á að halda. Ég fékk ekki
einungis mikinn aga frá þeim
heldur einnig mikla ást og dek-
ur. Þegar pabbi minn var
skammaður fyrir að dekra svona
við mig sagði hann að það væri
ekki hægt að skemma mig og
hann vissi að lífið myndi lík-
lega ekki dekra við mig eftir að
hans nyti ekki lengur við. Hann
sagðist hafa svo mikla trú á mér
að hann vissi að ég gæti bjarg-
að mér þótt ég væri skilin eftir
ein á eyðieyju,“ segir hún og
hlær.
„Þegar börnin mín nöldruðu í
mér benti ég þeim á að þau
hefðu valið mig sem móður:
„Þótt ég verði 100 ára verðið
þið að hlusta á mig,“ sagði ég
við þau,“ segir Þórunn Maggý.
„Ég lít svo á að það megi alltaf
gera betur í lífinu og það er
ástæðan fyrir því að ég
læt í mér heyra.
Ég tel mig mjög
heppna með fjölskyld-
una mína," heldur hún
áfram. „Þetta eru ynd-
isleg börn sem égá. Ég
er einnig afar ánægð
með að ekkert vesen
hefur verið á barna-
börnunum mínum. Þau
hafa verið sjálfstæð og
ekki fundið neina þörf
hjá sér til að fylgja hópnum,"
segirhúnstolt. „Tímarnireru svo
breyttir núna og margar freisting-
ar sem glepja unga fólkið. í Spá-
manninum segir að við eigum
ekki börnin okkar þótt okkur
finnist það stundum. Auðvitað
veit ég að lífið er skóli og mér
finnst að börnin mín séu á skóla-
bekk hjá mér. Það er síðan þeirra
mál hvernig þau vinna úr því sem
þau hafa lært hjá mér“
Þórunn Maggý hefur mikið að
gera og þegar viðtalið var tekið
var hún að undirbúa ferð til
Reyðarfjarðar. „Ég hef reyndar
minnkað mikið við mig og fer
ekki orðið oft út á land,“ segir
hún „Fólk úti á landi á Ifka rétt
á svona þjónustu. Það eru ekki
allir sem hafa tök á því að koma
til Reykjavíkur. Égvonaaðyngri
miðlarnir taki að sér að fara út
á land,“ segir hún.
í lok viðtalsins bar Þórunn
Maggý greinarhöfundi skilaboð
að handan frá látnum ástvinum.
Hún nafngreinir fólkið og lýsir
því svo nákvæmlega að undrun
sætir. Það er ekkert skrítið að
hún skuli vera svona eftirsótt-
ur miðill. Þórunn Maggý á í fór-
um sínum bæn sem hún vill
leyfa lesendum Vikunnar að
njóta með sér og einnig spak-
mæli sem hún fékk send á korti
frá bandarískri vinkonu sinni.
Spakmælin eru eftirfarandi:
• Það sem þú trúir á er mikil-
vægara en það sem þú átt.
• Hvernig þú lifir lífinu skiptir
meira máli en hver staða þín
er.
• Mikilvægara er að veita öðru
fólki innblástur en að ganga
í augun á því.“
Bæn
Ég stend við uppsprettu kærleikans,
frá uppsprettunni fer sálin,
Ég.
Frá uppsprettunni vinn ég sem
þjónustumaður
og með vitundina í
kærleiksljósi,
sendum við kraft til allra þeirra sem
þarfnast hjálpar.
Megi kærleikur hins guðlega kjarna,
streyma út og inn í hjarta mitt,
inn í hópinn minn og um allt landið mitt
og um alheim.