Vikan - 17.10.2000, Blaðsíða 12

einsöngvari með kór og hljóm-
sveit, einnig tók ég þátt í frum-
flutningi sex Ijóða, fékk
skemmtilega dóma fyrir og
bauðst plötuupptaka í kjölfarið.
Um voriðfór égafturtil íslands.
Ég var með mína tvo stráka,
hafði ekkert að gera í ítölskum
skóla, ég var engan veginn til-
búin til þess og þeir ekki held-
ur.
Ég réð mig aftur til skólans í
Sandgerði sem almennur kenn-
ari og stjórnaði Ifka Flensborg-
arkórnum. Einnig kenndi ég
raddþjálfun hjá Ingólfi Guð-
brandssyni og Pólýfónkórnum
ogfór með kórnum í margar ut-
anlandsferðir. Ingólfur er einn
minn helsti lærifaðir og ótrúlega
næmur maður á söngtónlist. Ég
kenndi líka við Kramhúsið og
þar byrjaði ég að
fikra mig áfram
með kórskóla
fyrir konur.
Samhlíða
öllu þessu
drifum við,
nokkrar
söngvin-
konur, í því
að stofna
Óperusmiðj-
una og
settum
upp
óper
una Systir Angelica eftir
Puccini í leikhúsi Frú Emelíu,
sem seinni maðurinn minn,
Hafliði Arngrímsson, rak ásamt
Guðjóni Petersen. Við settum
einnig upp óperuna La Boheme
í Borgarleikhúsinu, risastóra og
flotta sýningu, og síðan Amal og
næturgestina. Eftir þessar þrjár
uppfærslur Óperusmiðjunnar
þótti þeim sem standa vörð um
peningana í landinu nóg kom-
ið og settu okkur á hausinn fyr-
ir skitna þrjúhundruð þúsund
króna skuld. Málið er það að
áhugamannafélög eru í harðri
samkeppni við ríkisstyrkt félög.
Ég vil minna á það að þótt ég
sé alltaf með hnefann á lofti og
virðist hið mesta skass, er ég í
eðli mínu virkilega blíð kona.
Hnefinn er nauðsynlegur vegna
þess að ég hef ekki notið stóru
styrkjanna. Þeir renna allt
annað. Það má ekki
gleyma því að það eru
stofnanir sem standa að
, baki leikhúsanna, skóla-
I kóranna og kirkjukór-
anna. Ég hef verið að
reyna, og er enn að
reyna, að búa til ein-
hverja stofnun fyrir kór-
ana mína, stofnun sem
vex upp af djúpri rót og
laufgaðar
greinar."
Söng-
framtíð-
arinnar
Og nú
er Mar-
grét búin
að gróð-
ursetja
þetta tré
ásamt
vinum sínum. „Mér
fannst blóðugt að
fjúka af trjástofnin-
um sem hét Kvenna-
kór Reykjavíkur, þótt
greinin mín héti eitt-
hvað allt annað. Þess
Glaðir vegna ákvað ég að
gestir á stofna nýja skólann,
opnun- ekki til höfuðseinum
arkvöldi. eða neinum, heldur
til bjargar þeim sem
nærðust á mínum stofni og eru
ekki færri en tæplega fimm
hundruð einstaklingar. Skólinn
verður ekki léttur í vöfum, þar
verða í vetur um fimm hund-
ruð nemendur á aldrinum
þriggja ára og upp úr. Aðsókn-
in fór fram úr björtustu vonum,
skólinn fylltist á augabragði og
mér er sagt að sjö hundruð
manns hafi heimsótt heimasíð-
una okkar fyrstu tvo dagana.
Þarna verð ég með Stúlknakór
Reykjavíkur. Ég ætla mér að
sinna þessum stelpum sem líta
á kórsöng nánast sem Iþrótt.
Þegar ég hvarf frá Kvennakórn-
um fannst mér ég vera að bregð-
ast ef ég fyndi ekki kórunum
mínum nýjan farveg og stöðug-
leika. Mérfannst ég beraábyrgð
á þessum stelpum sem voru
búnar að vera hjá mér í sex til
átta ár."
Magga á sér stóra framtíðar-
drauma fyrir skólans hönd en til
að byrja með verður hann rek-
inn sem áhugamannaskóli þar
sem fólk getur fengið útrás fyr-
ir sönggleðina. „Ég geng með
þann stóra draum að seinna
meir verði þarna alvöru söng-
leikjaskóli, sniðinn aðerlendum
fyrirmyndum, þar sem fólk lær-
ir að dansa, leika og syngja.
Maríus sonur minn hefur verið
mér innan handar í þeim hug-
leiðingum ásamt Margréti Eir
Hjartardóttur, sem kennir við
skólann og kemur uppfull af
þekkingu frá Bandaríkjunum.
Margrét var hjá mér í Flensborg-
arkórnum og það sama er að
segja um Hönnu B. Guðjóns-
dóttur óperusöngkonu sem
elnnig kennir við skólann. Söng-
leikjaskólinn er líka gamall
draumur sem Stefán S. Stef-
ánsson, saxafónleikari og kenn-
ari við skólann, byrjaði aðeins
að þróa í fyrra og viðerum nú að
steypa í sama mót. Við munum
halda áfram að þróa þann
draum í framtíðinni og ætlum
aðfátil samstarfs viðokkurgott
fólk úr röðum leikara og dans-
ara og byggja upp tveggja ára
nám, ekki ósvipað því sem
kennt er í leiklistarskólum.
Draumurinn er að geta útskrif-
að fólk með prófgráðu. Það er
þegar kominn vísir að þessu
námi í tólf manna deild sem
skiptist I tvennt og vonandi
fáum við að sjá með þeim
skemmtilega sýningu nú um jól-
in.“
Að láta drauminn rætast
Það er greinilegt að Magga
hefur ekki látið deigan síga
heldur notfært sér erfið vatna-
skil á jákvæðan hátt. Hún seg-
ir að það sé vegna þess að hún
hafi verið dugleg að leita hjálp-
ar góðra aðila þegar á móti hef-
ur blásið. „Viðgetum Ifkt vatna-
skilum við snúningspunkt. Það
eru margar útgönguleiðir. Þú
getur farið inn í sjálfan þig,
reynt að kaupa þig út úr erfið-
leikunum, skilið, flutt til út-
landa og svo mætti lengi telja.
En maður upplýsist svo
skemmtilega með aldrinum,
maður hlær og nennir ekki að
standa í svoleiðis vitleysu. Ef ég
sé að hlutirnir eru erfiðari en
égein fæ ráðið viðferégtil sál-
fræðings. Ég ber undir hann
vandamálin, hvortsem þau birt-
ast í formi símskeyta eða ills
umtals. Eftir uppsögninafannst
mér sem ég hefði verið lögð í
einelti. Ég er ekki svo sterk kona
að það sé hægt að sparka í mig
frá hægri ogvinstri, égeraðeins
kona sem á sér stóra drauma.
Mínir draumar hafa alltaf snú-
ist um samsöng og ég leit á
Kvennakórinn sem stofnun sem
tæki á móti konum sem væru
þurfandi fyrir söng. Ég starfaði
með kórnum í tíu ár, ef ég miða
upphafið við kórskólann í Kram-
húsinu. Það er hálfur starfsfer-
ill minn ogtæpurfjórðungurævi
minnar. Draumur minn rættist
ekki í þeirri stofnun en ég hef
fulla trú á því að hann eigi eft-
ir að rætast í Domus Vox, húsi
söngsins."