Vikan - 17.10.2000, Síða 29

mamma lesið það úr svip mín-
um að ég væri tilbúin að trúa
öllu sem hann segði. Hún ráð-
lagði mér að gleyma honum en
ég brást hin versta við. Égsagð-
ist ekki vera eins og hún sem
væri alltaf tilbúin að trúa hinu
versta og héldi að hún hefði
alltaf rétt fyrir sér. Ég endaði
mál mitt með því að segja að
ef hún væri ekki svona fullkom-
in að eigin mati væri ekki víst
að pabbi hefði gefist upp á
henni. Þá loksins sagði mamma
mér sannleikann. Því hefði ver-
ið öfugt farið. Pabbi hafði ver-
ið glæsilegur maður og hún,
sautján ára, saklaus ungling-
urinn, fallið kylliflöt fyrir hon-
um. Hún fór frá honum þegar
hún var búin að fá nóg af drykkj-
unni, lygunum og framhjáhald-
inu. Hún hafði aldrei vitað hvort
hann skilaði sér heim eða ekki
og oftast hafði hann eytt um
efni fram í vini sína og aðrar
konur. Hún ætlaði oft að segja
mér sannleikann en þegar hann
dó, áður en ég komst til vits og
ára, fannst henni það ekki leng-
ur skipta máli.
Sannleikurínn
Þetta var í fyrsta sinn sem ég
sá mömmu gráta. í fyrstu vildi
ég ekki trúa henni þótt ég vissi
að þetta hlyti að vera heilagur
sannleikur. Myndin af mömmu
breyttist á svipstundu. Ég upp-
götvaði að hún var allt önnur
en dómharða, hörkulega kon-
an sem ég hafði alltaf talið mér
trú um að hefði hrakið pabba
minn í burtu frá sér. Myndin
sem ég hafði af henni breyttist
og hún varð að hræddri ungri
móðursem hafði haft nógu mik-
inn styrkogsjálfvirðingu til þess
að losa sig og barnið sitt við
ómerkilegan, illa innrættan
mannoglagtmikiðásigtil þess
að veita barni sínu gott l(f. Ég
faðmaði mömmu að mér og bað
hana fyrirgefningar. Ég sagði
henni að ég væri stolt af henni,
hún hafði þorað að horfast í
augu við raunveruleikann og
staðið sig mjög vel. Ég bar okk-
ur mæðgurnar saman í hugan-
um og óskaði þess að ég gæti
sýnt sama styrk og hún. I fyrsta
sinn þorði ég að viðurkenna fyr-
ir sjálfri mér að Gústi væri í raun
og veru skíthæll og var sjálfri
mér reið fyrir að hafa látið hann
komast upp með að fara illa
með mig. Ég hafði aldrei sagt
orð þegar hann lét mig bíða eft-
ir sér, hann gat hagað sér eins
og honum sýndist og samskipti
okkar voru alltaf á hans forsend-
um. Hann vissi að ég vildi ekki
láta hann halda að ég væri leið-
inleg nöldurskjóða eins og
mamma og notfærði sér það til
hins ýtrasta.
Uppgjörið
Ég ákvað að fara út með
Gústa. Aldrei þessu vant kom
hann á réttum tíma að sækja
mig. Ég leit vel út, hafði varið
miklum tíma í að klæða mig
upp og mála mig þannig að
hann sæi engin ummerki um öll
tárinfyrrumdaginn. Égvarþög-
ul í bílnum á leiðinni á veitinga-
húsið. Þegar við vorum sest við
borðið reyndi hann að sannfæra
mig um að ég hefði misskilið
það sem ég sá heima hjá hon-
um um morguninn. Hann
reyndi að sannfæra mig um að
konan væri vinkona hans sem
byggi úti á landi og hefði feng-
ið að gista hjá honum. Meðan
hann lét gamminn geysa rann
allt í einu upp fyrir mér Ijós. Mér
var nákvæmlega sama um
Gústa. Það skipti ekki máli hver
þessi kona var og það skipti
heldur ekki máli hvort hann
hefði haldið fram hjá mér með
henni eða ekki. Samband okk-
ar hafði aldrei verið eins og það
átti að vera. f það vantaði mik-
ilvæga hluti, svo sem jafnrétti
og gagnkvæma virðingu. Ég
ákvað að bíða ekki eftir matn-
um, stóð upp og kvaddi. Gústi
varð bálreiður og ásakaði mig
fyrir að reyna að stjórna lífi
hans. Hann sagði að áður en
hann vissi af vildi ég örugglega
ráða því hvað hann drykki,
hvern hann hitti og svo framveg-
is. Hann sagði mér að gæta mín,
svo gæti farið að ég endaði eins
og mamma mín. Ég bar höfuð-
ið hátt þegar ég gekk frá borð-
inu. Ég nennti ekki að eyða orð-
um á Gústa. Ég vissi að hann
myndi hvort sem er ekki skilja
að mamma væri hetja sem hefði
kennt mér mikilvæga lexíu. Hún
hafði trúað mér fyrir mistökum
sínum til þess að forða mér frá
því að endurtaka þau.
Lesandi segir
Þórunni
Stefánsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
með okkur? Er eitthvað
sem hefur haft mikil áhrif á
þig, jafnvel breytt lífi þinu?
Þér er velkomið að skrifa
eða hringja til okkar. Við
gætum fyllstu nafnleyndar.
1 lciinilistfiii^iá er: Viknn
- ,.l.ífsrcynsliis:ij;:i", Selj:ive(>iir 2.
101 Kvykjavík,
Nctfaii!>: vikan@frodi.is
Vikan 29