Vikan - 05.12.2000, Blaðsíða 7

»
ao ma
Félag einstæðra foreldra
var stofnað árið 1969 og
hefur það fyrst og fremst
að markmiði að standa vörð um
hagsmuni einstæðra foreldra og
barna þeirra á opinberum vett-
vangi. Við reynum til dæmis að
kynna stjórnvöldum okkar sjón-
armið í einstökum málum og
skoðum þingsályktunartiIlögur,
t.d. varðandi húsaleigubætur,
Barnahúsið, fæðingarorlof og
tekju- og eignaskatt, svo eitt-
hvað sé nefnt.
Konur eru í meirihluta okkar
félagsmanna en karlarnir í fé-
laginu leita líka til okkar, enda
erum við með félagsáðgjafa og
lögfræðing á okkar snærum sem
geta hjálpað til við að leysa úr
erfiðum deilumálum, t.d. varð-
andi umgengnisrétt og þess
háttar,“ segir Margrét.
Auk þessara verkefna rekur
félagið tvö hús fyrir einstæða
foreldra í húsnæðisvanda.
„Húsin eru bráðabirgðahús-
næði fyrir einstæða foreldra í
vanda. Þau voru upphaflega
hugsuð fyrir fólk sem var að
skilja og vantaði tímabundna
lausn, enda eru íbúðirnar í hús-
hafa heyrt talað um einstæða foreldra, og þá sér-
staklega einstæðar mæður, eins og þeir væru ein-
hver sérstakur þjóðflokkur sem kæmi okkur hinum
lítið við. Ég hef líka fundið fyrir því að sumir tala nú
um að þessar einstæðu mæður hafi það nú ansi
gott með allar sínar bætur og niðurgreiðslur og
þær þurfi aldeilis ekki að kvarta.
unum mjög litlar, aðeins 15-
40 fermetrar, og ekki ætlast til
að fólk sé þar lengur en í 6-8
mánuði. Núorðið fer mikið af
okkar tíma í rekstur þessara
húsa og í að hjálpa fólki að fá
annað húsnæði þar á eftir.
Það hefur líka aukist að fé-
lagsþjónusta borgarinnar bendi
einstæðum foreldrum á okkur
sem er bæði gott og slæmt því
við önnum í raun ekki öllum
þessum verkefnum og getum
illa leyst úr húsnæðisvanda
annarra en þeirra sem eru í al-
gjörri neyð.
En það er auðvitað ofboðsleg-
ur biðlisti eftir íbúðum hjá
Reykjavíkurborg sem veldur því
aðfólk dvelur lengur í húsunum
okkar en ella og færri komast
því að þar,“ bætir Margrét við.
Húsnæðisuandinn míkill
Þrátt fyrir að einstæðir for-
eldrar bendi oft á bág kjör sín
og ýmsan vanda sem fylgi því að
reka heimili einn, þ.e.a.s. með
aðeins einni fyrirvinnu, virðist
þeim skoðunum æ oftar skjóta
upp kollinum að einstæðir for-
eldrar hafi það í raun og veru
ekki svo slæmt því þeir fái svo
mikla fyrirgreiðslu í kerfinu og
góðar bætur. Hefur hagur ein-
stæðra foreldra vænkast á und-
anförnum misserum?
„Það er auðvitað erfitt að al-
hæfa nokkuð en ég myndi ekki
telja að svo væri. Ég veit ekki
hvort hann hefur versnað en
hann hefursennilega ekki batn-
að.
Við finnum að minnsta kosti
mikið fyrir því að húsnæðis-
vandi einstæðra foreldra, sem
og annarra, hefur aukist veru-
lega með þeim verðhækkunum
sem orðið hafa bæði á fast-
eignamarkaðnum og leigumark-
aðnum.
Leigumarkaðurinn er svo lít-
ill, eftirspurnin margföld á við
framboðið vegna þess aðmarg-
ir hafa skiljanlega selt íbúðir
sem þeir áður leigðu út vegna
þess að þeir hafa grætt á þvf
að selja á meðan íbúðaverð er
svona hátt.
Auk þess hefur fólki verið gert
erfiðara fyrir með að kaupa hús-
næði eftir að kaupleigukerfið
var tekið af því nú þarf fólk sjálft
að eiga tíu prósent af íbúðaverð-
inni sem útborgun sem er mörg-
um hreinlega ofviða. Áður-
nefndar hækkanir á fasteigna-
markaðnum hafa svo auðvitað
torveldað fólki enn frekar að
eiga fyrir útborgun í íbúð.“
Svo hefur fólksflóttinn utan
af landi auðvitað sitt að segja
því einstæðir foreldrar sem
koma utan af landi geta lent í
miklum vandræðum ef þeir eru
enn með lögheimili í gamla
sveitarfélaginu sínu. Þá eiga
þeir auðvitað ekki rétt á aðstoð
frá Reykjavíkurborg sem getur
komið þeim í vanda því þeir
hafa ekki bolmagn til að borga
þá húsaleigu sem viðgengst á
hinum almenna markaði í borg-
inni.
Það er greinilegt að húsnæð-
isvandi einstæðra foreldra er
Margréti ofarlega í huga, enda
segir hún að meirihluti ein-
stæðra foreldra sé konur í lág-
launavinnu þótt auðvitað sé
erfitt að setja alla einstæða for-
eldra undir einn hatt.
En eimir ekki enn eftir því að
all ir einstæðir foreldrar séu sett-
ir undir einn hatt og stimplaðir
með neikvæðum stimpli?
„Jú, ég held það. Égvarsjálf
gift í mörg ár og man vel eftir