Menntamál - 01.06.1940, Blaðsíða 65

MENNTAMÁL
63
nú meir en trúr og tryggur“, eftir Friðrik Bjarnason. Þaö
eru einir 10 taktar. En þar er allt sagt, sem segja þarf.
Engu sleppt, engu ofaukið. Gömul tóntegund eða ný. Eða
gömul og ný tóntegund. Persónulegt, þjóðlegt, frumlegt.
Ennfremur er þarna, eftir Friðrik, hið vinsæla og ágæta
lag, „Hafið bláa, hafið“. — Af nýjum, íslenzkum lögum,
sem eru þarna, vil ég enn nefna: „Ó, faðir gjör mig lítið
ljós“, eftir Jónas Tómasson og „ísland ögrum skorið", eftir
Sigv. S. Kaldalóns. Ég trúi, að þau verði vinsæl.
Aðeins eitt íslenzkt þjóðlag er í bókinni, og er þaö satt
aö segja nokkuð lítið. En útgefandinn hefir þá gildu af-
sökun, að fátt af íslenzkum þjóðlögum hefir verið raddsett
fyrir blandaðan kór. — Annars er um helmingur af lög-
unum íslenzk. Þau eru eftir 20 höfunda (auk þess eru
raddsetningar eftir fleiri). Það liggur því við, að freistandi
væri að athuga þessa framleiðslu nánar. En vist er fengur
að lögunum. Reynslan mun skera úr, hver þeirra muni
standast tímans tönn, því að það heldur velli, sem hæf-
ast er.
Prentvillur eru fáar, svo sem vera ber. í nr. 13 er í alt-
rödd 4. nótan i 11. takti fis en á að vera e.
Ég ætla að lokum að benda á það, sem mér finnst orka
tvímælis, eða að betur hefði mátt fara.
í bókinni eru lög eftir flest atkvæðameiri tónskáld okkar
af eldri kynslóðinni, nema Helga Helgason. Hvers á hann
að gjalda? Við syngjum þó ennþá „Buldi við brestur,“
„Þrútið var loft,“ „Öxar við ána“, „Svíf þú nú sæta,“ „Nú er
glatt í hverjum hól“ o. fl. af lögum hans.
Þjóðsöngvar Norðmanna og Finna eru í bókinni, en ekki
þjóðsöngvar Dana, Svía og Færeyinga. Ég tel, að réttast
hefði verið að gera þeim öllum jafnhátt undir höfði, og
helzt að prenta þá með frumtextunum jafnhliða þýðing-
unum. E. t. v. hugsar útgefandi sér að gefa út annað hefti,
og væri það mjög æskilegt. Þá væri hægt að bæta úr þessu,
og sömuleiðis að taka fleiri íslenzk þjóðlög.