Menntamál - 01.06.1940, Blaðsíða 15

MENNTAMÁL
13
Þess ber aS gæta, að þótt hér sé aðeins vísað til blaðsíðu-
tals í viðkomandi bók, þá ná greinarnar, sem við er átt,
e. t. v. ekki yfir nema nokkurn hluta þeirrar blaðsíðu, sem
tölurnar vísa til, en oftast mun hægt að sjá, hvaða greinar
er átt við.
Reglur.
Talningin var framkvæmd samkvæmt eftirtöldum regl-
um:
1. Þegar tvær eða fleiri beygingarmyndir sama orðs voru
samhljóða (þ. e. eins stafsettar), voru þær taldar sem
ein orðmynd væri, en þegar ritháttur var frábrugðinn,
var hver beygingarmynd talin sér.
2. Við hverja orðmynd var þess getið, hvaða orðflokki
hún tilheyrði. Nokkrar undantekningar þó gerðar.
3. Orðmyndir, sem höfðu fleiri en eina merkingu, voru
taldar sem ein orðmynd, ef þær heyrðu undir sama
orðflokk, annars voru þær greindar sundur.
4. Töluorð voru talin sem væru þau rituð með bókstöfum.
(Ártöl undanskilin).
5. Skammstafanir voru taldar sem ein orðmynd, þótt þær
kæmu í stað fleiri orðmynda. Á sama hátt voru einnig
taldar samtengingar og nokkur önnur föst orðasam-
bönd.
6. Orðmyndir, sem tvenns konar ritháttur er á, voru
taldar sem tvær orðmyndir (hef—hefi, kvöld—kveld
o. s. frv.).
7. Fyrirsögn hverrar sjálfstæðrar greinar var talin með.
8. Til hægðarauka voru eiginnöfn og ártöl talin í einu
lagi og lögð við heildartölu hvers flokks. Það létti
vinnu, en hafði hins vegar enga hagnýta þýðingu aö
fá vitneskju um tíðni þeirra. Til þess væru aðrar heim-
ildir heppilegri.
9. Dagsetningu bréfa og undirskrift var sleppt.