Menntamál - 01.06.1940, Blaðsíða 48

46
MENNTAMÁL
og aftur hve nauðsynlegt það er, að kennarinn skilji starf
sitt og hafi það á valdi sínu í krafti persónuleika síns og
starfsánægju.
Það verður að ganga út frá því, að sá, sem velur sér
kennarastöðu að lífsstarfi, sé að eðlisfari barngóður og
hafi meira og minna af þeim hæfileika, að geta sýnt ein-
staklingnum nærgætni og ástúð um leið og hann hjálpar
hópnum.
Máttur persónuleikans verður að streyma frá mörgum
uppsprettum, er gefa eiga valdi hans gildi, s. s. auðlegð
andans, viðum sjóndeildarhring, almennri þekkingu, um-
bótaáhuga og hæfileikanum til að tala „sant om smaat
og stort og jævnt om alt det höje“ ........
Ég hefi þýtt þetta brot kennurum til íhugunar. Ekkert
er mikilsverðara fyrir kennarann en að hann nái valdi á
starfi sínu. Til þess þarf hann að lesa, íhuga og þjálfa sig.
Allar bendingar eru honum því kærkomnar og nauðsynleg-
ar, ekki sízt ef þær koma úr jafn viðurkenndri átt og þessar
hér að framan.
Akureyri 14. febr. 1940.
Sn. S.