Menntamál - 01.08.1942, Qupperneq 51

MENNTAMÁL
41
JIarln<i JL. SlotáiiHson:
Iiiiuiiilaiicls iiám§ferð!r
kennara
íslenzkir barnakennarar munu flestir á einu máli um
það, að hagnýt menntun þeirra til starfs síns hafi til
skamms tíma, að minnsta kosti, verið ónóg, þótt lokið væri
hinu lögboðna kennaraprófi. Því hafa margir þeirra aukið
þekkingu sína og tækni, annað hvort áður en þeir hófu
störf fyrir alvöru eða síðar. Þeir hafa gert það bæði með
námsferðum til útlanda og með því að sækja námskeið
og sýningar innan lands, sem varðað hafa störf þeirra.
Með þessu hafa barnakennararnir sýnt, að þeir vilja vera
vel undir starfið búnir. Þeir vilja, ef þess er kostur, mennta
sig betur en ríkisvaldið krefst af þeim. Og þeir skilja
þörfina á að endurnýja sig eftir margra ára starf. Ríkið
hefur líka viðurkennt að nokkru leyti þessa menntavið-
leitni kennaranna með því að styrkja lítilsháttar utan-
ferðir sumra þeirra og einnig með styrk til kennaranám-
skeiöa og sýninga hér heima.
En hvernig er ástatt um þessi mál nú?
Leiðirnar til útlanda mega heita lokaðar Til Norður-
landanna kemst enginn, en þangað fóru kennarar mest.
Til Englands og Ameríku er erfitt og verður ef til vill
ómögulegt að komast í þess háttar erindum.
Það eru því litlar líkur til, að kennarar geti sótt aukna
þekkingu til annarra landa nú fyrst um sinn.
Hvernig á þá að bæta kennurum upp þessa innilokun?
Það veröur gert með námskeiðum, sem haldin verða víða
um landið og þar beitt fyrir beztu, innlendum kennslu-