Menntamál - 01.08.1942, Blaðsíða 57

MENNTAMÁL
47
og jafnframt að vera leikinn í að byggja upp orð, eða
draga sama hljóðin og hina sýnuegu mynd þeirra, bók-
stafina, i eina heild.
Þetta hvort tveggja æfist líka jafnhliða, þegar lestrar-
námið er komið nokkuð á veg.
Litla gula hænan og Gagn og gaman eru byrjendabækur,
sem miðast hvor við sína aðferð og verða báðar að teljast
sæmilegar hvor á sínu sviði. Af þeim ástæðum, sem ég
hef nefnt, eru þær heppilegar til að kenna þær, jafnvel
samhliða. Það verður að fara eftir byrjunaraðferðum
kennarans, hvort hann lætur börnin læra fyrst. Ég tel
seinni útgáfuna af Gagni og gamni allmikið betri en þá
fyrri. Aðalmunurinn er sá, að i seinni útgáfunni er minna
um stóra stafi. En börnin eru næmari á séreinkenni litlu
stafanna en þeirra stóru og einnig fljótari að þekkja orð-
myndir, sem gerðar eru úr litlum stöfum en stórum.
En stór galli er það í slíkri bók, að stórt I og lítið 1 skuli
vera eins. Þá tel ég leskaflana í seinni hluta bókarinnar
og þunga. og hefur mér gefist vel að láta börnin ekki lesa
þá fyr en að loknum lestri „Litlu gulu hænunnar“, þótt
annars sé byrjað á „Gagni og gamni“.
Um „Litlu gulu hænuna" er það hins vegar að segja, að
þótt hún sé að flestu leyti góð, er of mikið útlenzkubragð
að efni hennar. Sögurnar þyrftu að vera meira úr hug-
myndaheimi íslenzkra barna. Vinsældir hennar meðal
barna byggjast á því, að orðaforði og stílsmáti er við barna
hæfi.
Þegar börnin hafa nú lesið þessar tvær bækur, munu
flest þeirra, sem eru sæmilega greind, þekkja bókstafina
og hljóð þeirra, hafa fengið nokkra leikni í að mynda
orðin úr bókstöfum og þekkja nokkrar orðamyndir. Þá er
börnunum nauðsynlegt að fá mikið af léttu lesefni, svo
að þeim gefist kostur á að auka tækni sína á hinum tveim
sviðum lestrarnámsins, sem ég hef nefnt, jafnframt því
sem brátt þarf að leggja áherzlu á beitingu raddarinnar.