Menntamál - 01.09.1945, Blaðsíða 27

MENNTAMÁL
137
miklar réttarbætur fyrir kennara. Bæði voru laun þeirra
bætt til mikilla muna og kennarapróf einnig gert að skil-
yrði fyrir embættisveitingu. En lögin áttu erfitt upp-
dráttar á þingi. Stjórnin hafði borið þau fram 1918, en
menntamálanefnd neðri deildar aldrei skilað áliti um
frumvarpið. Nú bar stjórnin frumvarpið aftur fram 1919,
og var því þá ekki vísað til menntamálanefndar, heldur
til sérstakrar nefndar, sem alþingi hafði kosið úr báðum
deildum til þess að afgreiða hin almennu launalög, sem
þá lágu fyrir þinginu. Þorsteinn M. Jónsson átti sæti í
þeirri nefnd, og stuðlaði hann að því, að málinu var vísað
þangað.
Nefndin mælti með frumvarpinu og haí'ði Þorsteinn
framsögu fyrir hennar hönd. Umræður urðu miklar urt\
málið, og hélt Þorsteinn fast á rétti kennaranna. Sýndi
vann fram á, hver voði skólastarfseminni í landinu gæt'
*’Qrið búinn, ef ekkert væri að gert, enda óverjandi ar
alþingi að gera engar breytingar á kjörum barnakenn-
ara í réttlætisátt, þegar það væri nýbúið að laga mis-
fellurnar á launakjörum annarra opinberra starfsmanna.
Varð það úr, að frumvarpið var samþykkt. Áttu ýmsir
góðir menn þátt í því, bæði innan þings og utan, ekki
sízt Jón Magnússon forsætisráðherra, en þó mun enginn
einn maður hafa orðið þar drýgri en Þorsteinn M. Jóns-
son, og er minnst af starfi hans fyrir þetta mál skráð í
alþingistíðindunum. En setning laga þessara hafði miklar
og heillaríkar afleiðingar fyrir kennarastéttina og upp-
eldismálin í heild.
Ekki var Þorsteinn menningarmálum þjóðarinnar síð-
ur þarfur á næstseinasta þinginu, sem hann sat, 1922.
Þá var kreppa í landinu og fjárhagur ríkissjóðs örðugur.
Fjárveitinganefnd neðri deildar bar þá fram frumvarp
um að fresta framkvæmd fræðslulaganna, þannig, að
heimilin skyldu að öllu leyti sjá um fræðslu barna til
fermingar með umsjá og eftirliti prestanna. Ekki var