Menntamál - 01.12.1948, Side 18

124
MENNTAMÁL
unar. Kynflokkur í Arapes-fjöllum elur upp börn sín af
mesta umburðarlyndi, mæðurnar friða þau með því að
gefa þeim að sjúga, hvenær sem vera skal, og þær venja
þau seint af brjósti. Þegar þessi börn vaxa upp, verða þau
ráðþægið fólk, óáleitið, ljúfmannlegt og óframfærið. Annar
kynflokkur, Mundugomorar, sem búa ekki allfjarri hinum
fyrrnefnda, fer mjög ólíkt að. Þeir beita börnin harðneskju
þegar á mjög ungum aldri. Fullorðna fólkið er ákaflega
óvægið í samskiptum sínum og fullt úlfúðar.
Það er þó engin þörf á því að leita sönnunar á áhrifum
uppeldisins í ungbernsku til frumstæðra þjóða. Við eigum
auðvelt með að rifja upp fyrir okkur f jölmörg dæmi, sem
við þekkjum, um þessi efni. Við minnumst barna, sem allt
var látið eftir og vænta þess, að sérhverri ósk þeirra sé
fullnægt þegar í stað. Þau eiga erfitt með, þegar í skólann
kemur, að sætta sig við að láta keipa sína víkja fyrir sam-
eiginlegum þörfum flokksins (bekkjarins). Þá er að minn-
ast barnsins, sem foreldrarnir kærðu sig ekki um að eign-
ast, það er til í öllum stéttum. Það leitar af innri þörf í
sífellu eftir því, að því sé gaumur gefinn, jafnvel þótt
eina íeiðin til þess sé sú að vera óþekkur. Enn fremur má
nefna órólega barnið, sem krafizt hefur verið af, að það
temdi sér háttu fullorðinna, áður en það hafði þroska til.
Þær aðfarir hafa bælt hjá því eðlilegar tilhneigingar með
þeim afleiðingum, að þær leita sér útrásar eftir öðrum
leiðum t. d. í alls konar vöðvakipringi, naglabiti, og þegar
verst lætur, í afbrotum.
Foréldrar.
Barnið sníður framkomu sína mjög eftir fordæmi full-
orðna fólksins, sem það á mest saman við að sælda, eink-
um foreldranna. Smátt og smátt síast inn í vitund barnsins,
hvers foreldrarnir óska um hegðun þess, og á þann hátt
ávinnur það sér öryggi um framkomu sína. Þetta er hin
mjög svo mikilvæga undirstaða að siðferðisvitund þess og