Menntamál - 01.12.1956, Blaðsíða 9

MENNTAMÁL
135
fá þeir að miklu leyti andvirði muna þeirra, sem þeir
smíða. Á ýmsum heimilum vinna sumir utan þeirra, eru
t. d. við eitthvert iðnám, en búa á heimilinu. Vel þótti
Frökkum og fleiri þjóðum gefast, einkum á litlum heimil-
um, að hafa saman börn og unglinga á ýmsum aldri t. d.
10—18 ára. Varla þarf að taka fram, að hjón veittu öll-
um þeim heimilum forstöðu, sem ég sá, enda telja flestir
nú, að slíkt sé sjálfsagt.
Frakkar eru mjög listelsk þjóð og öll listmenning stend-
ur þar á háu stigi. í rekstri uppeldisheimila er nytsemis-
sjónarmiðið ekki eitt ríkjandi hjá þeim, eins og víða vill
við brenna, þeir munu jafnvel fúsari en flestar aðrar þjóð-
ir, að láta nytsemina víkja, að vissu marki, fyrir fegurð-
inni. Á þetta bæði við byggingarstíl, utan húss og innan,
húsgögn og innanhúss skraut, enn fremur það sem gert
er til prýðis utan húss, skrautgarða, enda hafa Frakkar
löngum verið meistarar í garðlist og telja skrautgarða-
gerð frá fornu fari til fagurra lista. Þessa fegurðarsjónar-
miðs gætti á öllum þeim uppeldisheimilum, sem ég sá, bæði
úti og inni. Á hverju heimili voru einhverjir fagrir hlutir,
málverk, smíðisgripir o. s. frv. Á einu heimilinu þótti mér
og fleirum þó nóg um. Það var heimili fyrir stúlkur á aldr-
inum 14—18 ára, og verð ég að segja, að mér gatzt lang-
minnst að því. Húsið var í heild ekki hlýlegt. 4—6 stúlkur
sváfu saman í litlum herbergum, húsgagna litlum. Tvær
góðar setustofur voru þó í húsinu, en ekki var þar heimilis-
legt, ég held að enginn stóll hafi verið þar, sem þægilegt
var að sitja í. En þarna var sá skrautlegasti arinn, sem
ég hef séð, og kann ég ekki að meta hann til fjár. Stórt
snyrti- og baðherbergi var þar, svo íburðarmikið og
skrautlegt, að lygilegt þætti, ef ég reyndi að lýsa því.
Þarna var farið út fyrir meðalhófið. Nytsemi og fegurð
verða að blandast í réttum hlutföllum, ef vel á að fara.
Höfðu líka ýmsir Frakkar orð á því, að betur hefði farið