Menntamál - 01.12.1956, Qupperneq 47

MENNTAMÁL
173
fer svo vel í málinu, og bjóða með lögum, að það tákni
annað en verið hefur. íþróttir hafa aldrei merkt hvers
konar líkamsæfingar er stefna að því að auka heilbrigði
manna og hreysti og eigi heldur vinnuþrek og táp. Hverja
íþrótt verður að meta eftir áhrifum hennar í þessum
efnum. Þarna dugar ekkert minna en sérstakt heiti, og
hefur orðið leikfimi verið notað um hið jákvæða í íþrótt-
unum, en hið neikvæða er nafnlaust, og íþróttirnar því
nefndar slæmar, bjánalegar eða óþverra íþróttir. Og góð-
ar íþróttir má gera slæmar með því að beita þeim óvitur-
lega (lyftingar) eða að iðka einstakar íþróttir svo úr
hófi, að þær verða til þess að veikja og afskræma. Knatt-
spyrnumenn mega ekki búast við því að verða sérstaklega
rómaðir fyrir líkamsfegurð eða stílfagra framgöngu,
nema því aðeins, að þeir æfi leikfimi, sem læknar hnjaskið
og vinnur á móti líkamslýtum, sem þeim áskapast með
hlaupunum.
Öll er lagagreinin um efnið, en andinn á hér ekkert hæli.
Engin orð hníga að því að lappa þurfi upp á vitið og vilj-
ann eða temja þurfi skapgerðina. Tvívegis varð Þór reið-
ur, meðan á átökunum stóð inni hjá Loka, þó að hann stillti
sig um það að lyfta hamrinum, en það hefur fregnazt af
hetjum nútímans, að þær hafi hlaupið grenjandi heim til
móu og kært yfir því, að krakkarnir hafi verið vondir
við sig, ef þeim hefur mistekizt eða ekki reynzt öllum
fremri. Slík geðtruflun er jafnvel hættulegri en slæmt
beinbrot, þar sem hægt er að koma spelkum við. Lög-
gjöf þessi er annars gerð af góðum vilja og stórhug, sund-
kunnáttan er lögleidd, en hún er jafn sjálfsögð og lestr-
arkunnáttan, og ákveðnar bendingar gefnar til starfs og'
dáða. En hugtakaruglinginn, sem þarna hefur náð að festa
i’ætur, tel ég mesta óhapp, sem hent hefur þjóð vora um
mína daga, verra en Heklugos og harðæri. Harðærunum
léttir og sandurinn grær, en hugtakaruglingurinn heldur
áfram að lifa og sljóvga þjóðina, þangað til eigi verður